Άνοια: Αρκετές αντιψυχωτικές θεραπείες που χορηγούνται σε ασθενείς με άνοια έχουν συνδεθεί με σοβαρές παρενέργειες συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής ανεπάρκειας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη. «Η χρήση αντιψυχωσικών σε άτομα με άνοια σχετίζεται με… ένα ευρύ φάσμα σοβαρών δυσμενών εκβάσεων, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, θρόμβοι αίματος, καρδιακή προσβολή, καρδιακή ανεπάρκεια, κάταγμα, πνευμονία και οξεία νεφρική βλάβη», σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (BMJ).
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι υψηλότεροι κίνδυνοι εμφανίζονται όταν ξεκινά η θεραπεία, «υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αυξημένη προσοχή στα αρχικά στάδια της θεραπείας». Τα αντιψυχωσικά – ρισπεριδόνη, κουετιαπίνη, αλοπεριδόλη και ολανζαπίνη – συνταγογραφούνται συνήθως σε ασθενείς με ψυχωσικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια. Χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία της κατάθλιψης που είναι ιδιαίτερα ανθεκτική σε άλλα φάρμακα, καθώς και για τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από άνοια, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ. Τα αντιψυχωσικά δεν θεραπεύουν αυτές τις ασθένειες, αλλά έχουν σκοπό να κατευνάσουν ορισμένα συμπτώματα όπως η επιθετική συμπεριφορά. Οι θεραπείες είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες λόγω των σοβαρών παρενεργειών και της περιορισμένης αποτελεσματικότητάς τους. Στη Γαλλία, όπως και στο Ηνωμένο Βασίλειο ΗΒ όπου πραγματοποιήθηκε η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό BMJ, μόνο η ρισπεριδόνη και η αλοπεριδόλη είναι εξουσιοδοτημένες για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της άνοιας.
Ωστόσο, η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό BMJ δηλώνει ότι είναι «παρατηρητική» και ότι «δεν μπορούν να εξαχθούν σταθερά συμπεράσματα σχετικά με την αιτία και το αποτέλεσμα». Είναι πιθανό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, η παρενέργεια της πνευμονίας μπορεί να ευνοηθεί έναντι της έναρξης της άνοιας. Αρκετοί νευρολόγοι επαίνεσαν τη μελέτη σε μια εποχή που τα αντιψυχωσικά παρουσιάζουν αναζωπύρωση των συνταγών μετά την πανδημία του COVID. «Υπάρχει επομένως κίνδυνος να συνταγογραφηθούν σε ασθενείς επιβλαβή αντιψυχωσικά απλώς επειδή το εκπαιδευμένο προσωπικό που μπορεί να διαχειριστεί με ασφάλεια τη συμπεριφορά τους δεν είναι επαρκώς διαθέσιμο», είπε ο νευρολόγος Δρ Τσαρλς Μάρσαλ, σημειώνοντας ωστόσο ότι οι θεραπείες μπορεί να δικαιολογούνται σε σπάνιες περιπτώσεις.
