Άνοια: Η χρήση αντιψυχωσικών σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με άνοια σχετίζεται με σημαντικό αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικό, έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονία, κάταγμα, οξεία νεφρική βλάβη και μια σειρά άλλων προβλημάτων υγείας σε σύγκριση με τη μη χρήση, έδειξε νέα έρευνα.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πολύ ευρύτερες και εγκυμονούν σοβαρότερους κινδύνους για την υγεία από ό,τι είχαν αναφερθεί προηγουμένως, σημείωσαν οι ερευνητές και πρότειναν ότι απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή κατά τη συνταγογράφηση αντιψυχωσικών για τη θεραπεία ψυχολογικών συμπτωμάτων άνοιας. Η αντιστοιχισμένη μελέτη κοόρτης χρησιμοποίησε δεδομένα μητρώου ασθενών σε σχεδόν 174.000 άτομα με άνοια και συνέκρινε αυτούς που τους συνταγογραφήθηκε αντιψυχωτικό κατά ή μετά τη διάγνωση της άνοιας με εκείνους που δεν είχαν λάβει συνταγή για τα φάρμακα. Οποιαδήποτε χρήση αντιψυχωσικών συσχετίστηκε με διπλάσιο κίνδυνο για πνευμονία, 1,7 φορές αυξημένο κίνδυνο για οξεία νεφρική βλάβη και 1,6 φορές υψηλότερες πιθανότητες φλεβικής θρομβοεμβολής σε σύγκριση με τη μη χρήση. Οι ερευνητές βρήκαν αυξημένο κίνδυνο για όλα τα αποτελέσματα που μελετήθηκαν, εκτός από την κοιλιακή αρρυθμία, και ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος για τα περισσότερα μέσα στην πρώτη εβδομάδα θεραπείας. “Τα πιθανά οφέλη της αντιψυχωτικής θεραπείας πρέπει επομένως να σταθμιστούν έναντι του κινδύνου σοβαρής βλάβης σε πολλαπλά αποτελέσματα. Αν και μπορεί να υπάρχουν φορές που η συνταγή αντιψυχωσικών είναι η λιγότερο κακή επιλογή, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν ενεργά τους κινδύνους, λαμβάνοντας υπόψη τις προϋπάρχουσες συννοσηρότητες και υποστήριξη διαβίωσης», έγραψε ο επικεφαλής ερευνητhttps://www.healthweb.gr/nea-ygeias/psyxiki-ygeia/antipsyxosika-nea-ereyna-protrepei-gia-allages-politikis-sti-diaxeirisi-tousής Pearl Mok, ερευνητής στο Κέντρο Φαρμακοεπιδημιολογίας και Ασφάλειας Φαρμάκων, στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, στο Μάντσεστερ, στην Αγγλία, και οι συνεργάτες του. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στις 17 Απριλίου στο BMJ.
Υψηλού κινδύνου
Η κατάθλιψη, η επιθετικότητα, το άγχος, η ψύχωση και άλλα συμπεριφορικά και ψυχολογικά συμπτώματα είναι κοινά σε άτομα με άνοια. Παρά τις προηγούμενες αναφορές για αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικό και θνησιμότητα με χρήση αντιψυχωσικών, τα φάρμακα συνταγογραφούνται συχνά για τη θεραπεία αυτών των συμπτωμάτων. Ενώ ορισμένες προκαταρκτικές μελέτες εντόπισαν άλλες ανεπιθύμητες εκβάσεις από τη χρήση αντιψυχωσικών, τα αποτελέσματα είναι περιορισμένα και ασυνεπή. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης από το Clinical Practice Research Datalink στην Αγγλία. Συνολικά 173.910 ενήλικες (63% γυναίκες) είχαν διάγνωση άνοιας μεταξύ Ιανουαρίου 1998 και Μαΐου 2018. Από τη συνολική κοόρτη, σε 35.339 ασθενείς συνταγογραφήθηκε ένα αντιψυχωτικό σε ή μετά από διάγνωση άνοιας. Ο καθένας αντιστοιχίστηκε με έως και 15 ασθενείς με άνοια χωρίς ιστορικό χρήσης αντιψυχωσικών μετά τη διάγνωση.
Σχεδόν το 80% των αντιψυχωσικών συνταγών ήταν για ρισπεριδόνη, κουετιαπίνη, αλοπεριδόλη και ολανζαπίνη. Οποιαδήποτε χρήση αντιψυχωσικών συσχετίστηκε με σημαντικά υψηλότερους κινδύνους για πνευμονία (αναλογία κινδύνου [HR], 2,03; 95% CI, 1,96-2,10), οξεία νεφρική βλάβη (HR, 1,57; 95% CI, 1,48-1,66), εγκεφαλικό επεισόδιο (HR, 1,54; 95% CI, 1,46-1,63), φλεβική θρομβοεμβολή (HR, 1,52; 95% CI, 1,38-1,67), κάταγμα (HR, 1,36; 95% CI, 1,30-1,44), έμφραγμα μυοκαρδίου 2,9 . % CI, 1,12-1,34) και καρδιακή ανεπάρκεια (HR, 1,16; 95% CI, 1,09-1,24). Ο κίνδυνος για όλες τις καταστάσεις ήταν υψηλότερος κατά τους πρώτους 3 μήνες της θεραπείας, με αθροιστική επίπτωση πνευμονίας μεταξύ των χρηστών αντιψυχωσικών 4,48% έναντι 1,49% μεταξύ των μη χρηστών. Σε 1 έτος, αυτό αυξήθηκε σε 10,41% για τους χρήστες έναντι 5,63% για τους μη χρήστες. «Δεδομένων των υψηλότερων κινδύνων ανεπιθύμητων ενεργειών τις πρώτες ημέρες μετά την έναρξη του φαρμάκου, θα πρέπει να γίνονται κλινικές εξετάσεις πριν από την έναρξη της θεραπείας και κλινικές ανασκοπήσεις λίγο μετά την έναρξη της θεραπείας», έγραψαν οι συγγραφείς. «Η μελέτη μας επιβεβαιώνει ότι αυτά τα φάρμακα θα πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο για το συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα».
«Σοβαρές βλάβες»
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο, η Raya Elfadel Kheirbek, MD, και η Cristina LaFont, Τμήμα Ιατρικής, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Maryland, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ, είπαν ότι τα ευρήματα «τονίζουν την ανάγκη για προσεκτική αιτιολόγηση της χρήσης αντιψυχωσικών στη φροντίδα της άνοιας, συμπεριλαμβανομένης μιας ολοκληρωμένης αξιολόγησης των οφελών από ένα ευρύτερο φάσμα σοβαρών βλαβών που είχε αναγνωριστεί προηγουμένως». «Η χρήση αντιψυχωσικών για τη διαχείριση συμπεριφορών που σχετίζονται με την άνοια απαιτεί λεπτή λήψη αποφάσεων μετά από προσεκτική αξιολόγηση, επικαιροποιημένη από μια εξατομικευμένη προσέγγιση», συνέχισαν. «Ο Mok και οι συνεργάτες του ζητούν μια κριτική επαναξιολόγηση της χρήσης αντιψυχωσικών σε αυτό το κλινικό περιβάλλον». Ενώ τα ευρήματα προσθέτουν και επεκτείνουν αυτό που ήταν ήδη γνωστό, «πρέπει να είμαστε σαφείς ότι δεν δείχνουν αντιψυχωσικά που προκαλούν όλες τις ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν», Masud Husain, DPhil, καθηγητής νευρολογίας, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Οξφόρδη, Αγγλία. είπε σε δήλωση.
Ενώ οι ερευνητές προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ταιριαστούς ελέγχους με άνοια που δεν είχαν λάβει αντιψυχωσικά, «τα άτομα στα οποία συνταγογραφήθηκαν τα φάρμακα μπορεί απλώς να ήταν πιο ευάλωτα σε ορισμένες από τις καταστάσεις που εμφανίζονταν πιο συχνά σε αυτούς, όπως η πνευμονία και οι καρδιαγγειακές διαταραχές», είπε ο Husain, ο οποίος δεν ήταν μέρος της έρευνας. Δεδομένου ότι δεν έχουν σχεδιαστεί για τη διερεύνηση της αντίστροφης αιτιότητας, τα ευρήματα είναι σημαντικά για τους κλινικούς ιατρούς που συνταγογραφούν αντιψυχωσικά σε ασθενείς με άνοια, δήλωσε ο Ρόμπερτ Χάουαρντ, καθηγητής ψυχιατρικής τρίτης ηλικίας στο Πανεπιστήμιο του Κολλεγίου του Λονδίνου, στο Λονδίνο, σε μια δήλωση. «Η έναρξη αυτών των φαρμάκων σε άτομα με άνοια θα πρέπει να γίνεται μόνο υπό την επίβλεψη ειδικού, με τη συμμετοχή ασθενών και μελών της οικογένειας σε ενημερωμένη συζήτηση και επανεξέταση», είπε ο Χάουαρντ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.