Αναβλητικότητα: Αναβάλλετε την εργασία σας; Εγώ το κάνω. Καθυστερούσα να γράψω αυτό το άρθρο τις τελευταίες ημέρες, παρόλο που ήξερα ότι είχα προθεσμία. Έκανα scrolling στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έπεσα σε μια λαγότρυπα αναζητώντας σπίτια στο Rightmove – παρόλο που δεν χρειάζομαι νέο σπίτι. Είδα επίσης ξανά το βίντεο ‘Μέσα στο μυαλό ενός κορυφαίου αναβλητικού’ του Tim Urban, ένα από τα καλύτερα Ted Talks που έχω δει. Το βρήκα ιδιαίτερα παρήγορο να μάθω ότι ακόμη και τα περιστέρια χρονοτριβούν. Η αναβολή είναι μια ενδιαφέρουσα μορφή καθυστέρησης, η οποία είναι παράλογη με την έννοια ότι την κάνουμε παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε ότι μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες. Αυτές μπορεί να κυμαίνονται από ποινές ή πρόστιμα για έναν καθυστερημένο λογαριασμό μέχρι χαμηλότερο βαθμό και ακόμη και εγκατάλειψη στο ακαδημαϊκό πλαίσιο. Γνωρίζω σε κάποιο υποσυνείδητο επίπεδο ότι αν καθυστερήσω να τελειώσω το προσχέδιο του βιβλίου μου, θα μου προκαλέσει άγχος όταν θα πρέπει να το ολοκληρώσω σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα αντ’ αυτού. Δεδομένου ότι η αναβλητικότητα προκαλεί άγχος και στρες, γιατί οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ακόμη επιρρεπείς σε αυτήν; Όπως δείχνουν οι έρευνες, σχετίζεται με μια σειρά από γνωστικές προκαταλήψεις.
Προκατάληψη του παρόντος
Οι ερευνητές έχουν ορίσει την αναβλητικότητα ως την “παρούσα προκατάληψη στις προτιμήσεις, εξαιτίας της οποίας οι παράγοντες καθυστερούν να κάνουν δυσάρεστες εργασίες που οι ίδιοι θα ήθελαν να κάνουν νωρίτερα”. Η μεροληψία του παρόντος (ή “υπερβολική προεξόφληση”) είναι η τάση, όταν εξετάζεται μια ανταλλαγή μεταξύ δύο μελλοντικών στιγμών, να δίνεται μεγαλύτερη σημασία σε εκείνη που συμβαίνει νωρίτερα. Για παράδειγμα, μπορεί να αγνοήσουμε τις μελλοντικές συνέπειες μιας πράξης. Αυτό μπαίνει στο παιχνίδι όταν υποκύπτω στον πειρασμό και τρώω ακόμη ένα μπισκότο σοκολάτας, παρόλο που ξέρω ότι πρέπει να μειώσω τη ζάχαρη. Η δύναμη της θέλησής μου δεν αντέχει σε αυτή την εγγενή προκατάληψη όπου εστιάζω στην άμεση απόλαυση. Ψυχολογικά, αντιλαμβανόμαστε τον αντίκτυπο ενός γεγονότος -ή την αξία μιας ανταμοιβής- ως εξασθενημένο αν είναι πιο μακριά στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα στο μέλλον ως λιγότερο πολύτιμο από ένα στο παρόν. Αυτό μπορεί επίσης να προκαλέσει μια αποσύνδεση από τον μελλοντικό εαυτό μας, όπου μπορεί να αντιλαμβανόμαστε τις θετικές συνέπειες της επιτυχούς ολοκλήρωσης μιας εργασίας ως κάτι που συμβαίνει σε κάποιον άλλον, παρά σε μια μελλοντική εκδοχή του εαυτού μας.
Όταν χρονοτριβούμε, επιλέγουμε μια θετική δραστηριότητα στο παρόν (όπως το να βλέπουμε βίντεο με γάτες ή να κοινωνικοποιούμαστε) αντί για μια θετική συνέπεια αργότερα – όπως η ικανοποίηση από την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή ο καλός βαθμός σε μια εργασία. Αυτό συνήθως συνεπάγεται επίσης ότι σκεφτόμαστε ταυτόχρονα και την αρνητική συνέπεια της αναβλητικότητας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι μπορεί να καθυστερούν την αποταμίευση για τη συνταξιοδότηση. Σε μια μελέτη, όταν σε μια ομάδα φοιτητών προσφέρθηκαν δύο επιλογές – 150 δολάρια ΗΠΑ (122 λίρες) τώρα ή 200 δολάρια ΗΠΑ σε έξι μήνες – η σημαντική πλειοψηφία επέλεξε τα 150 δολάρια ΗΠΑ που τους προσφέρθηκαν στο παρόν. Και όταν τους προσφέρθηκε η επιλογή μεταξύ 50 δολαρίων ΗΠΑ τώρα και 100 δολαρίων ΗΠΑ σε ένα χρόνο από τώρα, πολλοί επέλεξαν τα άμεσα 50 δολάρια ΗΠΑ. Η προτίμησή μας για τα πράγματα και οι επιλογές μας μπορεί να διαστρεβλωθούν από τη σχετική χρονική μας απόσταση από αυτές τις επιλογές. Είμαστε προγραμματισμένοι να επιλέγουμε ένα μικρότερο κέρδος σήμερα από ένα μεγαλύτερο κέρδος αύριο. Τούτου λεχθέντος, όλοι διαφέρουμε ως προς την ικανότητά μας να καταπολεμήσουμε αυτή την παρόρμηση – μερικοί άνθρωποι είναι περισσότερο προκατειλημμένοι προς το μέλλον ή το παρελθόν.
Μεροληψία της υφιστάμενης κατάστασης
Όπως έχω δείξει στο βιβλίο μου Sway, μια άλλη γνωστική προκατάληψη που είναι πιθανό να εμφανιστεί στο παιχνίδι είναι η προκατάληψη του status quo. Ο εγκέφαλός μας είναι τεμπέλης και θέλουμε να αποφεύγουμε το γνωστικό φορτίο όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι, είμαστε προδιαγεγραμμένοι να αποφεύγουμε εργασίες που μας αναγκάζουν να αλλάξουμε νοοτροπία ή που οδηγούν σε γνωστική επιβάρυνση – προτιμούμε να παραμείνουμε στη χαλαρή κατάσταση του νου που έχουμε εκείνη τη στιγμή, παρά να εμπλακούμε σε κάτι νέο και εξαντλητικό. Αυτό ουσιαστικά μας κάνει να αντιστεκόμαστε στις αλλαγές, καθώς φοβόμαστε ότι θα μετανιώσουμε που κάνουμε ενεργά επιλογές (όταν το να μην κάνουμε τίποτα είναι επίσης μια “επιλογή”). Η προκατάληψη της υφιστάμενης κατάστασης μπορεί, για παράδειγμα, να οδηγήσει σε “προκατάληψη αποστροφής απώλειας” -που μας αναγκάζει να εστιάζουμε στο να μην χάνουμε. Όταν έχουμε αμφιβολίες, ουσιαστικά λέμε στον εαυτό μας να μην κάνει τίποτα. Οι απώλειες είναι σχεδόν διπλάσιες ψυχολογικά από ό,τι τα κέρδη είναι ωφέλιμα. Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται διπλάσιο ψυχολογικό πόνο από την απώλεια 100 δολαρίων ΗΠΑ (82 λίρες) από την ευχαρίστηση από το κέρδος 100 δολαρίων ΗΠΑ. Αυτή η προκατάληψη σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να αναλάβουν κινδύνους δίνοντας αυτό που κατέχουν υπέρ κάποιου πράγματος που “μπορεί” να τους αποφέρει περισσότερα κέρδη στο μέλλον. Ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας θα μπορούσαν να επηρεάσουν την τάση σας να επιμένετε στην υπάρχουσα κατάσταση. Εάν είστε ανοιχτοί και περίεργοι για τα νέα πράγματα, λιγότερο απρόθυμοι να αναλάβετε κινδύνους και έχετε ισχυρή αίσθηση του καθήκοντος (ευσυνειδησία), μπορεί να επηρεάζεστε ελαφρώς λιγότερο από αυτή την προκατάληψη.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα
Η αναβλητικότητα είναι μια καθολική εμπειρία, ανεξάρτητα από τις πολιτισμικές διαφορές. Κατά την άποψή μου, δεν αποτελεί ένδειξη τεμπελιάς, όπως συχνά χαρακτηρίζεται. Δεν είναι πάντα κακό να καθυστερείτε τις εργασίες σας. Πιστεύω ότι μερικές φορές μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε τις αβεβαιότητες. Και οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε δύσκολα συναισθήματα – ενδεχομένως να οδηγήσει σε καλύτερη δουλειά στο τέλος. Λέγοντας αυτό, μερικές φορές η αναβλητικότητα μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα υποκείμενο πρόβλημα ψυχικής υγείας που χρειάζεται υποστήριξη και θεραπεία. Εάν η αναβλητικότητα παρεμβαίνει σοβαρά στη ζωή σας, ίσως να θέλετε να αρχίσετε να τεμαχίζετε τις εργασίες σε μικρότερα κομμάτια και να ορίζετε ανταμοιβές μετά από κάθε βήμα. Αλλά ίσως το πιο σημαντικό, συγχωρέστε τον εαυτό σας για την αναβλητικότητα. Όσο περισσότερο εσωτερικεύουμε τη ντροπή και την ενοχή, τόσο πιο πιθανό είναι να αναβάλλουμε στο μέλλον, και αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πρόσθετο έναυσμα που μπορεί να μας αναγκάσει να αναβάλλουμε ακόμη περισσότερο.
Τελικά, όλοι έχουμε διαφορετική αντίληψη του χρόνου. Η κατανόηση των ατομικών διαφορών μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τα άτομα με νευρικές διαφορές. Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι ορισμένοι άνθρωποι συσκευάζουν τον χρόνο με διαφορετικό τρόπο και πιο ασυνεπή – ο χρόνος μπορεί να μην λειτουργεί γραμμικά γι’ αυτούς, αλλά μάλλον με κυκλικό τρόπο, κάτι που μπορώ να καταλάβω. Αυτό μου θυμίζει ότι πρέπει πραγματικά να κάνω τις φορολογικές μου δηλώσεις τώρα. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από τώρα. Ή ίσως αφού πιω άλλο ένα φλιτζάνι καφέ.