Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα ωκυτοκίνης στα παιδιά για να διαπιστώσουν εάν θα μπορούσε να συσχετιστεί με προβλήματα συμπεριφοράς στην προσχολική ηλικία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά με υψηλότερα επίπεδα ωκυτοκίνης προσαρμόζονται καλύτερα στο προσχολικό τους περιβάλλον και ότι το παιχνίδι με τους γονείς τους αυξάνει αυτά τα επίπεδα. Γνωστή ως μία από τις ορμόνες που εμπλέκονται στις συμπεριφορές κοινωνικής αλληλεγγύης, η ωκυτοκίνη έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών μελετών που επιδιώκουν να κατανοήσουν τον ρόλο της σε διάφορες ψυχικές παθολογίες και διαταραχές συμπεριφοράς.
Αυτή η ορμόνη της καλής αίσθησης παράγεται στον εγκέφαλο σε διάφορες καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής και η υψηλότερη συγκέντρωσή της στο σώμα έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, γενναιοδωρία και εμπιστοσύνη στους άλλους ανθρώπους. Θα είναι τότε δυνατή η χρήση της ωκυτοκίνης ως θεραπευτικής ουσίας σε προβλήματα όπως ο αυτισμός, το άγχος, η επιθετικότητα ή η υπερκινητικότητα; «Στην πραγματικότητα, ο ρόλος της ωκυτοκίνης έχει αποδειχθεί ταλαντωτικός, άπιαστος και με αντιφατικά αποτελέσματα», εξηγεί ο Νούνο Τόρες, ερευνητής που υποστηρίζεται από το Ίδρυμα BIAL, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην πορτογαλική εφημερίδα Público.
Λαμβάνοντας υπόψη προηγούμενες μελέτες που έδειξαν μειωμένη αποτελεσματικότητα στη χορήγηση ωκυτοκίνης σε άτομα με δυσμενείς παιδικές εμπειρίες, ακόμη και ότι η υπερβολική χορήγησή της μπορεί να συνδέεται με μεγαλύτερη επιθετικότητα, μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Έρευνας William James του ISPA-University Institute , σε συνεργασία με το Washington State University, μελέτησε την παραγωγή ωκυτοκίνης και την παρουσία της σε παιδιά προσχολικής ηλικίας για να καταλάβει εάν η συγκέντρωση αυτού του νευροπεπτιδίου σε διαφορετικές καταστάσεις θα μπορούσε να συσχετιστεί με μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα συμπεριφοράς στην προσχολική ηλικία.
Τα αποτελέσματα προβλέπουν ότι τα παιδιά θα έχουν καλύτερη προσαρμογή και μεγαλύτερη αρμονία στο προσχολικό τους περιβάλλον, εάν έχουν υψηλότερα επίπεδα ωκυτοκίνης που κυκλοφορούν στο σώμα τους. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, αφού παίξουν με τους γονείς τους για δεκαπέντε λεπτά. Για τον Nuno Torres, αυτή η εργασία «μπορεί να επιτρέψει το σχεδιασμό καλύτερων εκπαιδευτικών πρακτικών, που τονώνουν την παγκόσμια υγεία». Στο εγγύς μέλλον, «σκεφτόμαστε επίσης να αξιολογήσουμε τα επίπεδα ωκυτοκίνης στους γονείς, για να καταλάβουμε καλύτερα τη διαδικασία της ψυχολογικής, βιολογικής και κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο στοιχείων, γονέων και παιδιού», καταλήγει.
