Οι ενήλικες με ιστορικό οσφυαλγίας είχαν σχεδόν διπλάσιο χρόνο χωρίς επανεμφάνιση του πόνου στην πλάτη τους αν περπατούσαν τακτικά, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Το έργο εμφανίζεται στο The Lancet. Περίπου τέσσερα εκατομμύρια Αυστραλοί και 800 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχουν οσφυαλγία και είναι η κύρια αιτία αναπηρίας και μειωμένης ποιότητας ζωής. Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια οσφυαλγίας είναι επίσης πολύ συχνά, με επτά στους 10 ανθρώπους που αναρρώνουν από ένα επεισόδιο να παρουσιάζουν υποτροπή εντός ενός έτους.
Η τρέχουσα βέλτιστη πρακτική για τη διαχείριση και την πρόληψη του πόνου στην πλάτη προτείνει το συνδυασμό άσκησης και εκπαίδευσης. Ωστόσο, ορισμένες μορφές άσκησης δεν είναι προσιτές ή προσιτές σε πολλούς ανθρώπους λόγω του υψηλού κόστους, της πολυπλοκότητας και της ανάγκης για επίβλεψη. Μια κλινική δοκιμή από την ομάδα έρευνας για τον πόνο στη σπονδυλική στήλη του Πανεπιστημίου Macquarie εξέτασε εάν το περπάτημα θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική, οικονομικά αποδοτική και προσβάσιμη παρέμβαση. Η δοκιμή παρακολούθησε 701 ενήλικες που είχαν πρόσφατα αναρρώσει από ένα επεισόδιο οσφυαλγίας, κατανέμοντας τυχαία τους συμμετέχοντες είτε σε εξατομικευμένο πρόγραμμα βάδισης και έξι εκπαιδευτικές συνεδρίες καθοδηγούμενες από φυσιοθεραπευτή για έξι μήνες, είτε σε μια ομάδα ελέγχου.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες για ένα έως τρία χρόνια, ανάλογα με το πότε εντάχθηκαν. Ο ανώτερος συγγραφέας της εργασίας, ο καθηγητής Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Macquarie, Mark Hancock, λέει ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν βαθύ αντίκτυπο στον τρόπο διαχείρισης του πόνου στη μέση. «Η ομάδα παρέμβασης είχε λιγότερα περιστατικά πόνου που περιορίζει τη δραστηριότητα σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου και μεγαλύτερη μέση περίοδο πριν εμφανιστεί υποτροπή, με διάμεσο 208 ημέρες σε σύγκριση με 112 ημέρες», λέει ο καθηγητής Hancock. «Το περπάτημα είναι μια άσκηση χαμηλού κόστους, ευρέως προσβάσιμη και απλή στην οποία μπορεί να ασχοληθεί σχεδόν ο καθένας, ανεξαρτήτως γεωγραφικής θέσης, ηλικίας ή κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
«Δεν γνωρίζουμε ακριβώς γιατί το περπάτημα είναι τόσο καλό για την πρόληψη του πόνου στην πλάτη, αλλά είναι πιθανό να περιλαμβάνει τον συνδυασμό των απαλών ταλαντευτικών κινήσεων, τη φόρτιση και την ενίσχυση των δομών και των μυών της σπονδυλικής στήλης, τη χαλάρωση και την ανακούφιση από το στρες και την απελευθέρωση ενδορφινών. Και φυσικά, γνωρίζουμε επίσης ότι το περπάτημα έχει πολλά άλλα οφέλη για την υγεία, όπως η καρδιαγγειακή υγεία, η οστική πυκνότητα, το υγιές βάρος και η βελτίωση της ψυχικής υγείας.
Η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Natasha Pocovi λέει ότι εκτός από το ότι παρείχε στους συμμετέχοντες μεγαλύτερες περιόδους χωρίς πόνο, το πρόγραμμα ήταν πολύ οικονομικό. «Όχι μόνο βελτίωσε την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, αλλά μείωσε την ανάγκη τους τόσο να αναζητήσουν υποστήριξη υγειονομικής περίθαλψης όσο και τον χρόνο που αφαιρέθηκε από την εργασία κατά περίπου στο μισό», λέει.
«Οι παρεμβάσεις που βασίζονται στην άσκηση για την πρόληψη του πόνου στην πλάτη που έχουν διερευνηθεί προηγουμένως είναι τυπικά ομαδικές και χρειάζονται στενή κλινική επίβλεψη και ακριβό εξοπλισμό, επομένως είναι πολύ λιγότερο προσβάσιμες στην πλειονότητα των ασθενών. Η μελέτη μας έδειξε ότι αυτό είναι αποτελεσματικό και προσβάσιμο Τα μέσα άσκησης έχουν τη δυνατότητα να εφαρμοστούν με επιτυχία σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από άλλες μορφές άσκησης». Για να βασιστεί σε αυτά τα ευρήματα, η ομάδα ελπίζει τώρα να διερευνήσει πώς μπορούν να ενσωματώσουν την προληπτική προσέγγιση στη συνήθη φροντίδα ασθενών που εμφανίζουν υποτροπιάζοντα οσφυαλγία.