Νέα μικρού εύρους μελέτη δείχνει ότι οι πάσχοντες από νόσο Πάρκινσον παρουσιάζουν μικρή αλλά αισθητή βελτίωση στα κινητικά τους προβλήματα, μετά από θεραπεία με χάπια καφεΐνης, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Neurology.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ στο Μόντρεαλ του Καναδά σημειώνουν ότι παρά τα θετικά αποτελέσματα, το θέμα θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω και να απαντηθούν ερωτήματα όπως: τι θα συμβεί σε περίπτωση που οι ασθενείς αναπτύξουν ανοχή στην καφεΐνη.
Ο Δρ Ρόναλντ Ποστούμα και οι συνεργάτες του χορήγησαν με τυχαία επιλογή σε 61 ασθενείς με νόσο Πάρκινσον (κατά μέσο όρο 60 ετών) χάπια καφεΐνης για έξι εβδομάδες ή ανενεργά χάπια.
Η ομάδα παρέμβασης έπαιρνε 100 mg καφεΐνης μόλις ξυπνούσε και πάλι μετά το μεσημεριανό γεύμα για τις τρεις πρώτες εβδομάδες, και στη συνέχεια 200 mg δύο φορές την ημέρα για το υπόλοιπο διάστημα.Ένα φλιτζάνι καφέ περιέχει περίπου 100 mg καφεΐνης και ένα κουτάκι αναψυκτικού τύπου cola 30-50 mg.
Μετά το τέλος της μελέτης, οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας δεν ανέφεραν ξεκάθαρη βελτίωση ως προς την υπνηλία. Αλλά είχαν βελτίωση στην συνολική κλίμακα των συμπτωμάτων της νόσου, περιλαμβανομένης της μυϊκής ακαμψίας και άλλων κινητικών προβλημάτων.
Το μέσο όφελος αντιστοιχούσε σε μείωση κατά περίπου πέντε μονάδες στην κλίμακα αξιολόγησης της νόσου. Τυπικά ένας ασθενής που πάσχει αρκετά χρόνια από νόσο Πάρκινσον έχει σκορ 30 με 40. «Πέντε μονάδες είναι καλή βελτίωση, καθώς ο ασθενής αισθάνεται ελαφρώς καλύτερα, με άμεση επίπτωση στην καθημερινότητά του», εξηγεί ο Δρ Ποστούμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η λεβοντόπα που συνταγογραφείται στη νόσο Πάρκινσον έχει τριπλάσιο έως τετραπλάσιο όφελος από τα χάπια καφεΐνης. Ενώ οι ασθενείς της μελέτης παρουσίασαν παρενέργειες, κυρίως στομαχικά άλγη. Πάντως οι άνθρωποι που γενικά πίνουν καφέ είναι γνωστό ότι διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Πάρκινσον, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι ο καφές, το τσάι ή τα αναψυκτικά με καφεΐνη θα έχουν άμεση επίδραση στη νόσο και τα συμπτώματά της.
Ενδεχομένως, άλλες διαφορές μεταξύ αυτών που πίνουν καφέ κι αυτών που δεν τον προτιμούν να θέτουν τους δεύτερους σε κίνδυνο ή τα άτομα με πολύ πρώιμα συμπτώματα της νόσου να τείνουν να σταματούν να πίνουν καφέ.
Αλλά λόγω του τρόπου που η καφεΐνη επιδρά στον εγκέφαλο και της σχέσης αυτών των επιδράσεων με άλλες χημικές ουσίες που εμπλέκονται στη νόσο Πάρκινσον, είναι πιθανόν η καφεΐνη να παίζει κάποιον ρόλο.