Τρομακτική επιδημία λεϊσμανίασης παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στην πολύπαθη Συρία. Πρόκειται για νόσο που «τρώει την σάρκα» των ασθενών και οδηγεί στον θάνατο, αν δεν χορηγηθεί θεραπεία στον ασθενή, και είναι γνωστή είτε ως λεϊσμανίαση (Leishmaniasis) είτε ως καλά-αζάρ (Kala-azar).
Η Κουρδική Ερυθρά Ημισέληνος, ανθρωπιστική μη κερδοφόρα οργάνωση, καταγγέλλει ότι το Ισλαμικό Κράτος ευθύνεται για την μεγάλη εξάπλωση της θανατηφόρας ασθένειας στην Συρία, αφού οι τζιχαντιστές εκτελούν αθώους ανθρώπους και μετά πετούν στους δρόμους τα πτώματά τους, τα οποία παραμένουν εγκαταλελειμμένα και σε κατάσταση προχωρημένης σήψης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τον τελευταίο χρόνο στη Συρία έχουν αναφερθεί περισσότερα από 500 κρούσματα λεϊσμανίασης, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καταγγέλλει ότι στην χώρα, λόγω του εμφυλίου πολέμου, το σύστημα υγείας υπολειτουργεί, αφού το 58% των δημόσιων νοσοκομείων έχει καταστραφεί, είτε εν μέρει, είτε ολοσχερώς. Το State Department κατηγόρησε το Ισλαμικό Κράτος για την εξάπλωση της λεϊσμανίασης με ανάρτηση στο Twitter, όπου εικονίζεται ένα αγόρι από την Συρία που πάσχει από λεϊσμανίαση.
Η λεϊσμανίαση είναι λοιμώδης νόσος η οποία οφείλεται στα πρωτόζωα παράσιτα του γένους λεϊσμάνια. Οι λεϊσμάνιες είναι ενδοκυττάρια παράσιτα τα οποία μεταδίδονται μέσω των σκνιπών. Στην Αμερική ο φορέας είναι το γένος λουτζομυία και στον υπόλοιπο κόσμο με το γένος φλεβοτόμος. Το θηλυκό μολυσμένο έντομο μπορεί να μεταδώσει τη νόσο από άνθρωπο σε άνθρωπο ή από ζώο στον άνθρωπο μέσω του τσιμπήματος.
Η λεϊσμανίαση μπορεί να έχει ένα εύρος διαφορετικών εκφάνσεων, δερματικές, βλεννοδερματικές και σπλαχνικές. Η δερματική λεϊσμανίαση είναι η πιο κοινή μορφή λεϊσμανίασης, ενώ η σπλαχνική λεϊσμανίαση ή καλά-αζάρ είναι σοβαρή νόσος η οποία προκαλείται όταν το παράσιτο μεταναστεύσει στα όργανα.
Ιστορικά, η θεραπεία της λεϊσμανίασης βασίζεται κυρίως σε ενώσεις του αντιμονίου με κυριότερες το στιβογλυκονικό νάτριο και meglunine antimoniate. Δεν είναι γνωστό πώς αυτές οι ενώσεις δρουν έναντι του παρασίτου, μπορεί να παρεμβαίνουν στη διαδικασία παραγωγής ενέργειας ή στο μεταβολισμό της τρυπανοθιόνης. Δυστυχώς, σε πολλά μέρη του κόσμου, το παράσιτο έχει αναπτύξει αντοχή κατά τη θεραπεία της σπλαχνικής ή βλεννοδερματικής λεϊσμανίασης, αλλά ο βαθμός αντίστασης διαφέρει ανάλογα με το είδος.