Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA) έχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American College of Cardiology .
Η RA είναι μια χρόνια φλεγμονώδης, αυτοάνοση και εξελικτική νόσος, που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τις αρθρώσεις, αλλά όχι σπάνια και διάφορα άλλα όργανα. Είναι το συχνότερο φλεγμονώδες ρευματικό νόσημα. Προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας 35-55 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε παιδιά.
Από αιτιολογικής πλευράς φαίνεται ότι πολλοί παράγοντες, όπως γενετικοί, περιβαλλοντικοί, ορμονικοί και ανοσολογικοί, εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεια της νόσου, αλλά η ακριβής αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, είναι γνωστοί οι παθογενετικοί μηχανισμοί με τους οποίους αναπτύσσεται η RA. Πρόκειται για παθολογικούς μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Στα πλαίσια των μηχανισμών αυτών ορισμένες κατηγορίες κυττάρων ενεργοποιούνται και παράγουν αυτοαντισώματα ή μια σειρά κυτταροκινών, κυριότερες από τις οποίες είναι: ο παράγοντας νέκρωσης των όγκων, η ιντερλευκίνη 6 και η ιντερλευκίνη 1.
Η Anglá Mantel, MD, από το Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη, και οι συνεργάτες της εντόπισαν δύο σύγχρονες ομάδες ατόμων με RA από τα Σουηδικά μητρώα ασθενών και ρευματολογίας και τα ταίριαξαν με λόγο 1:10 με άτομα στο γενικό πληθυσμό. Οι συγγραφείς αξιολόγησαν τη διάγνωση της καρδιακής ανεπάρκειας.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι ένα ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας δεν ήταν πιο συχνό στην RA κατά τη στιγμή έναρξης της RA. Οι συνολικές αναλογίες κινδύνου για καρδιακή ανεπάρκεια (κάθε είδους), ισχαιμική καρδιακή ανεπάρκεια, και μη ισχαιμική καρδιακή ανεπάρκεια ήταν μεταξύ 1,22 και 1,27 για νέα εμφάνιση σε ασθενείς με RΑ. Υπήρξε μια ταχεία αύξηση του κινδύνου μη ισχαιμικής καρδιακής ανεπάρκειας μετά την έναρξη της RΑ, σε αντίθεση με τον κίνδυνο ισχαιμικής καρδιακής ανεπάρκειας. Υπήρχαν συσχετισμοί της υψηλής δραστηριότητας της νόσου με όλους τους τύπους καρδιακής ανεπάρκειας, με πιο έντονη τη συσχέτιση για μη ισχαιμική καρδιακή ανεπάρκεια. Για τους διαφορετικούς υποτύπους καρδιακής ανεπάρκειας, οι αναλογίες κινδύνου ήταν μεταξύ 1,71 και 1,88 στην ομάδα των ασθενών με RA οποιασδήποτε διάρκειας.
«Οι ασθενείς με RA διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας που δεν μπορεί να εξηγηθεί από τον αυξημένο κίνδυνο της ισχαιμικής καρδιοπάθειας» γράφουν οι συγγραφείς. «Ο αυξημένος κίνδυνος της μη ισχαιμικής καρδιακής ανεπάρκειας εμφανίζεται νωρίς και συνδέεται με τη βαρύτητα της RA».