Η αγωγή με τινζαπαρίνη είναι πιο αποτελεσματική στην πρόληψη της θρόμβωσης στους καρκινοπαθείς, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Σύμφωνα με δεδομένα της διεθνούς μελέτης CATCH (Comparison of Acute Treatment in Cancer Haemostasis) που παρουσιάστηκαν στο 56ο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Αιματολογικής Εταιρείας (ASH) στο Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, η τινζαπαρίνη είναι πιο αποτελεσματική από τη βαρφαρίνη για την πρόληψη της υποτροπής των φλεβικών θρομβωτικών επεισοδίων σε καρκινοπαθείς.
Η μελέτη CATCH είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα δοκιμή για την πρόληψη της υποτροπής φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE) σε ασθενείς με ενεργό καρκίνο. Πρόκειται για μελέτη πάνω στην αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της μακροπρόθεσμης αγωγής (έξι μήνες) με τινζαπαρίνη έναντι της χορήγησης βαρφαρίνης για την αντιπηκτική θεραπεία της VTE σε 900 καρκινοπαθείς.
Οι καρκινοπαθείς με ιστορικό φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE), συμπεριλαμβανομένης της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (DVT) ή της πνευμονικής εμβολής (PE), εμφανίζουν σημαντικό κίνδυνο υποτροπής της θρόμβωσης. Επομένως, η αποτελεσματική προληπτική αγωγή αποτελεί προτεραιότητα.
Σύμφωνα με τους τρέχοντες κανόνες κλινικής πρακτικής συνιστάται η χρήση σκευασμάτων ηπαρίνης αντί της βαρφαρίνης, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος αυτός, όμως οι συστάσεις βασίζονται σε μία και μοναδική δοκιμή. Δεδομένης της απουσίας μελετών επιβεβαίωσης, η χορήγηση βαρφαρίνης εξακολουθεί να είναι συνήθης αντιπηκτική αγωγή που εφαρμόζεται στους καρκινοπαθείς. Προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα προηγούμενα ευρήματα, η εταιρεία LEO Pharma διεξήγαγε τη μελέτη CATCH.
Κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων η Δρ Αγνκες Λι από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά, κύρια ερευνήτρια της μελέτης CATCH, εξήγησε ότι «ως η μεγαλύτερη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για τη θεραπεία της θρόμβωσης σε καρκινοπαθείς, η παρούσα μελέτη ενισχύει τις κλινικές οδηγίες που υποστηρίζουν τη χρήση ηπαρινών αντί της βαρφαρίνης για την πρόληψη της υποτροπής των θρομβώσεων σε αυτούς τους ασθενείς. Επίσης, τα αποτελέσματά μας παρέχουν την πρώτη ένδειξη για δευτερεύοντες παράγοντες που μπορεί να ληφθούν υπόψη με στόχο την πρόληψη των θρομβώσεων σε αυτόν τον πληθυσμό υψηλού κινδύνου, όπως η ταυτοποίηση βιολογικών δεικτών και άλλων παραμέτρων μιας και ενδέχεται να απαιτείται πιο επιθετική αγωγή σε ορισμένους ασθενείς».