Ενήλικες με διευρυμένη καρδιά θα μπορούσαν να διαγνωσθούν λανθασμένα με καρδιακή νόσο, σύμφωνα με το ClinicalSciencesCentre, του ImperialCollegeLondon.
Οι φυσικές απαιτήσεις, που τίθενται στο σώμα μπορεί να προκαλέσουν την ανάπτυξη της καρδιάς ενός αθλητή, μια κατάσταση που ονομάζεται «καρδιά αθλητή», η οποία είναι μη θανατηφόρα. Η καρδιά γίνεται διευρυμένη με ελαφρώς παχύτερους μυϊκούς τοίχους και μεγαλύτερους θαλάμους, λόγω της υψηλής αντοχής στις αθλητικές δραστηριότητες. Η καρδιά ενός αθλητή μπορεί συχνά να συγχέεται με μια δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, που ονομάζεται υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια (HCM). Μπορεί να είναι πραγματικό δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την διαφορά των δύο καταστάσεων.
Είναι γνωστό ότι οι καρδιές των αθλητών προσαρμόζονται στις ανάλογες απαιτήσεις της άσκησης. Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που δείχνει ότι οι υγιείς ενήλικες, που κάνουν τακτική άσκηση, μπορούν επίσης να αναπτύξουν διευρυμένες καρδιές. Ως αποτέλεσμα, «υπάρχει ο κίνδυνος ορισμένοι ενήλικες που ασκούνται, να διαγνωσθούν λανθασμένα με καρδιακή νόσο», λέει ο DeclanO’Regan, του Κέντρου Κλινικών Επιστημών, ένας από τους επικεφαλείς επιστήμονες της έρευνας. Προηγουμένως, ο βαθμός στον οποίο οι καρδιές των υγιών ανθρώπων προσαρμόζονταν σε ασκήσεις μέτριου βαθμού δυσκολίας, ήταν άγνωστος. Η μελέτη ανέλυσε τα επίπεδα δραστηριότητας 1.000 ανθρώπων την τελευταία χρονιά, ζητώντας τους να επιλέξουν μία από τέσσερις κατηγορίες, για να προσδιορίσουν πόσες ώρες ασκούνται κάθε εβδομάδα. Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Circulation: CardiovascularImaging, έδειξαν ότι το ένα τρίτο των συμμετεχόντων ανέφεραν 3-5 ώρες άσκησης την εβδομάδα, και ως αποτέλεσμα 1 στα 5 από αυτά τα άτομα είχαν αναπτύξει διευρυμένη καρδιά.
Οι ίδιες προσαρμογές στην καρδιά, παρατηρήθηκαν σχεδόν στους μισούς από τους συμμετέχοντες, που ανέφεραν ότι ασκούνται περισσότερο από 5 ώρες την εβδομάδα. Έτσι, οι ερευνητές προτείνουν ότι οι γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν το επίπεδο δραστηριότητας ενός ατόμου, πριν από τη διάγνωση κοινών καρδιακών παθήσεων. Πάνω από το όριο των 3 ωρών, όσο περισσότερο ασκείται ένα άτομο, τόσο περισσότερο η καρδιά είναι πιθανό να προσαρμοστεί σε αυτό, και γενικά όση περισσότερη η άσκηση, τόσο πιο έντονες οι αλλαγές, λέει η ερευνητική ομάδα.
«Πηγαίνοντας στο γυμναστήριο συχνά, αυξάνεται το πάχος του μυοκαρδίου σας και ο όγκος των θαλάμων της καρδιάς σας, ιδιαίτερα της δεξιάς κοιλίας. Είναι μια απολύτως φυσιολογική, υγιής αντίδραση, που δεν πρέπει να διαγνωσθεί λανθασμένα ως καρδιακή νόσος», εξηγεί ο O’Regan. Αυτές οι αλλαγές στην καρδιά, της επιτρέπουν να αντλεί περισσότερο αίμα, το οποίο βοηθά στο να προμηθεύει με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά τους μυς που ασκούνται. Ο αλλαγές στο πάχος και τον όγκο της καρδιάς εμφανίζονται παράλληλα, γεγονός που τις ξεχωρίζει από τις μεταβολές που παρατηρούνται στη νόσο, οι οποίες εμφανίζονται μεμονωμένα.
Σύμφωνα με τον O’Regan, οι γιατροί σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν ένα τυποποιημένο σύνολο αξιών, για να δουν αν το πάχος και ο όγκος της καρδιάς ενός ανθρώπου εμπίπτει στην υγιή ή ανώμαλη σειρά, για να εξασφαλιστεί η συνοχή μεταξύ των διαφόρων νοσοκομείων. Σημειωτέον, ότι ο O’Reganκαι οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα γονίδια των συμμετεχόντων, για να αποκλείσουν τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό και την προδιάθεση για καρδιοπάθεια, ώστε να εξασφαλίσουν ότι όλοι οι συμμετέχοντες είχαν μια υγιή καρδιά, και ότι, ως εκ τούτου, οποιεσδήποτε αλλαγές στη δομή της καρδιάς, ήταν το αποτέλεσμα της άσκησης. «Αυτή η μελέτη βασίστηκε σε ένα καθημερινό κλινικό πρόβλημα. Συχνά βλέπουμε ακτινογραφίες, όπου οι άνθρωποι έχουν διευρυμένη καρδιά, και ενώ μπορεί να έχουν οικογενειακό ιστορικό καρδιακής νόσου, μπορεί επίσης να κάνουν ασκούνται τακτικά. Το ερώτημα λοιπόν είναι, έχουν πραγματικά κληρονομική καρδιακή νόσο, ή είναι απλώς το γεγονός ότι ασκούνται», λέει ο O’Regan.