Ακόμα κι αν έχουν περισσότερες επιπλοκές ως αποτέλεσμα της διαδικασίας, οι γυναίκες που υποβάλλονται σε διαδερμική τοποθέτηση (αντικατάσταση) της αορτικής βαλβίδας (TAVR) έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα επιβίωσης έναντι των ανδρών στο 1 έτος, δείχνει μια νέα ανάλυση. Μετά την εξέταση 11.808 γυναικών και 11.844 ανδρών του μητρώου της Εταιρείας Χειρουργών Θώρακα (STS) / Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 78,7% των γυναικών ήταν ζωντανές μετά ένα έτος έναντι 75,5% των ανδρών (προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου [HR]: 0,73, 95% διάστημα αξιοπιστίας [CI]: 0,63 έως 0,85, P <0,001).
Αναφορικά με εμφάνιση θανάτου ή οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου (ΟΕΜ) ευνοούνται οι γυναίκες ασθενείς, αλλά o κίνδυνος αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ) ήταν υψηλότερος μεταξύ των γυναικών απ’ ότι τους άνδρες (4,6% έναντι 3,4%, HR: 1,36, 95% CI: 0.95-1.95, P = 0,08), ανέφεραν η Δρ JayaChandrasekhar (της Ιατρικής Σχολής Icahn του MountSinai, στη Νέα Υόρκη) και οι συνεργάτες της στην Επιθεώρηση του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας. Οι γυναίκες ασθενείς, ωστόσο, ήταν μεγαλύτερες από ότι οι άνδρες (μέσος όρος 82,2 vs 81,6 έτη), ήταν πιο πιθανό να έχουν μέτρια ή σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας και χαμηλότερο ρυθμό σπειραματικής διήθησης. Οι μέσες STS σκορ ήταν επίσης υψηλότερος στις γυναίκες (9,0% έναντι 8,0%? P <0,001). Οι γυναίκες είχαν σχεδόν διπλάσιες ενδονοσοκομειακές αγγειακές επιπλοκές από ό, τι οι άνδρες (8,3% έναντι 4,4%, P = 0,06). Οι κύριοι παράγοντες της φτωχής επιβίωσης [στους άνδρες] φαίνεται να είναι η προϋπάρχουσα στεφανιαία νόσος, το χαμηλό κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας και η κολπική μαρμαρυγή», τα οποία ήταν λιγότερα στις γυναίκες. Μια πιθανή εξήγηση για το όφελος επιβίωσης των γυναικών είναι ότι οι γυναίκες έχουν ταχύτερη απόκριση και υποχώρηση της μάζας της αριστερής κοιλίας μετά από TAVR σε σύγκριση με τους άνδρες, δήλωσε η Chandrasekhar.
Σε ένα συνοδευτικό κύριο άρθρο η Δρ Molly Szerlip (The Heart Hospital Baylor Plano, TX) γράφει, «Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, οι γυναίκες έχουν πραγματικά ένα πλεονέκτημα,». Η Szerlip παρατήρησε επίσης ότι οι περισσότεροι ασθενείς στο μητρώο έλαβαν παλαιότερου τύπου βαλβίδα και ότι η δεύτερη γενιά βαλβίδων δεν ήταν διαθέσιμη για ένα μεγάλο μέρος της περιόδου της μελέτης (2011-2014) και προειδοποιεί ότι οι διαπιστώσεις ισχύουν μόνο για τον πληθυσμό που έχει μελετηθεί και δεν θα πρέπει να επεκταθούν σε πληθυσμούς χαμηλότερου κινδύνου ή όσους λαμβάνουν βαλβίδες νεότερης γενιάς.