Ο νοροϊός είναι μια από τις συχνότερες αιτίες γαστρεντερίτιδας και στομαχικών διαταραχών. Νέες έρευνες, εγείρουν το ερώτημα της πιθανής μετάδοσης του ιού από τους κατοικίδιους σκύλους στον άνθρωπο.
Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Κλινικής Μικροβιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών προσπάθησε να απαντήσει στο κατά πόσον ο νοροϊός μπορεί να μεταδοθεί από τα σκυλιά. Η κτηνίατρος Sarah Caddy και οι συνάδελφοί της εξήγησαν πως αφού υπήρχε ανοσολογική απόκριση των σκυλιών στον ανθρώπινο αυτό ιό, θα μπορούσαν να νοσούν κιόλας. Πιο συγκεκριμένα, η κτηνίατρος που εκπονεί το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και το Imperial College του Λονδίνου, επιβεβαιώνει πως ο συγκεκριμένος ανθρώπινος ιός έχει την ιδιότητα να συνδέεται με τα εντερικά κύτταρα του σκύλου. Γεγονός που υποδεικνύει πως η μόλυνσή τους δεν καθίσταται απίθανη.
Οι πιο συχνοί τρόποι μετάδοσης του ιού που προκαλεί γαστρεντερίτιδα και στομαχικές διαταραχές εν γένει είναι μέσω μολυσμένων επιφανειών και νοσούντων ατόμων. Πάραυτα, το γεγονός πως στην Ευρώπη έχουν παρατηρηθεί κατοικίδιοι σκύλοι να φέρουν τον συγκεκριμένο ανθρώπινο ιό εγείρει ανησυχίες για πιθανή μετάδοσή του. Ο νοροϊός είναι υπεύθυνος για συμπτώματα εμετού και διάρροιας σε ενήλικες και παιδιά και σύμφωνα με το Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο ιός είναι υπεύθυνος για 19-21 εκατομμύρια περιπτώσεις οξείας γαστρεντερίτιδας ανά έτος όπου 570-800 καταλήγουν σε θάνατο κυρίως για τις ευπαθείς ομάδες.
Η έρευνα λοιπόν της συγκεκριμένης ομάδας, χρησιμοποίησε μη μολυσματικά σωματίδια του ιού που περιλάμβαναν μονάχα το εξωτερικό περίβλημα ή το καψίδιο του ιού. Το καψίδιο είναι το μέρος του ιού που συνδέεται με τα κύτταρα ξενιστές όμως δε είναι ικανό να δημιουργήσει μόλυνση αφού εκλείπει ο μηχανισμός του ίδιου του ιού. Έτσι, παρατηρήθηκε η προσκόλληση του ιού στα εντερικά κύτταρα των σκύλων. Παρόλο που δεν παρατηρήθηκαν ίχνη του ιού σε δείγματα κοπράνων 248 σκύλων, σε 43 σκύλους βρέθηκα αντισώματα στον συγκεκριμένο ιό.
Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει αν οι άνθρωποι μπορούν να μεταδώσουν τον νοροϊό στους κατοικίδιους σκύλους. Αν όμως υποθέσουμε πως αυτό είναι εφικτό, δεν υπάρχουν ακόμα αποδείξεις ότι οι σκύλοι μπορούν να διατηρήσουν τον ιό σε τέτοια ποσότητα η οποία να μπορεί να προσβάλει τους ανθρώπους. Οι συγγραφείς της συγκεκριμένης έρευνας καταλήγουν πάντως πως η συγκεκριμένη προσπάθεια τους προσέφερε αρκετά στοιχεία ώστε να συνεχίσει η επιστήμη να ψάχνει κατά πόσο ο ιός που προκαλεί γαστρεντερίτιδα μπορεί να επιβιώσει σε μη ανθρώπινα όντα και ως εκ τούτου να μεταδοθεί από αυτά.