Η οστεοαρθρίτιδα λογίζεται από τους περισσότερους ως μια πάθηση των ηλικιωμένων, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε νέους ενήλικες, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία από τις υπηρεσίες υγείας στις ΗΠΑ.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μία χρόνια εκφυλιστική πάθηση των αρθρώσεων, του ώμου, του αγκώνα, του ισχίου, του γονάτου, της ποδοκνημικής και του μυοσκελετικού συστήματος. Χαρακτηρίζεται από την προοδευτική καταστροφή του αρθρικού χόνδρου μίας άρθρωσης – της λείας επιφάνειας των αρθρικών εταίρων που σχηματίζουν αυτή την άρθρωση.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, που προκαλεί αναπηρία και συχνά ακαμψία. Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει θόρυβο τριξίματος (που ονομάζεται crepitus) όταν η πληγείσα άρθρωση μετακινείται ή την αγγίζουμε και οι ασθενείς μπορεί να βιώσουν σπασμό μυών και συσπάσεις στους τένοντες. Περιστασιακά, οι αρθρώσεις μπορεί επίσης να πληρωθούν με υγρό. Ο υγρός και κρύος καιρός αυξάνουν τον πόνο σε πολλούς ασθενείς.
Η οστεοαρθρίτιδα συνήθως επηρεάζει τα άνω και κάτω άκρα, τη σπονδυλική στήλη και τις αρθρώσεις μεγάλου φορτίου όπως η άρθρωση του ισχίου και γόνατος. Καθώς η οστεοαρθρίτιδα προχωρεί, οι αρθρώσεις που επηρεάζονται φαίνονται μεγαλύτερες, είναι σκληρές και επίπονες. Σε μικρότερες αρθρώσεις, όπως στα δάκτυλα, μπορεί να σχηματιστούν σκληρές οστεώδεις διευρύνσεις, που ονομάζονται κόμβος του Heberden και / ή κόμβος του Bouchard και αν και δεν είναι απαραιτήτως επώδυνες, εντούτοις περιορίζουν την κίνηση των δακτύλων σημαντικά.
Η οστεοαρθρίτιδα πλήττει σχεδόν 27 εκατομμύρια ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτιμάται ότι το 80% του πληθυσμού έχει ακτινογραφικά στοιχεία της οστεοαρθρίτιδας από την ηλικία των 65 ετών. Παγκοσμίως η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί μέτρια έως σοβαρή αναπηρία σε 43,4 εκατομμύρια ανθρώπους, βασισμένο σε έρευνα του 2004.