Η κοιλιοκάκη (CD) αποτελεί κοινή συννοσηρότητα σε νέους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1 (ΣΔ1) και ο επιπολασμός της CD φαίνεται να ποικίλλει διεθνώς, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Diabetes Care .
Τα αίτια του ΣΔ1 δεν είναι γνωστά, αλλά ενδεχομένως υπάρχει συσχέτιση με το σύστημα αντιγόνων HLA. Η καταστροφή των β-κυττάρων στο πάγκρεας από Τ-λεμφοκύτταρα οδηγεί στην εμφάνιση της νόσου. Ο ΣΔ1 αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων όπως η νόσος Graves, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto και η CD. Στην CD υπάρχει δυσανεξία στη γλουτένη, πρωτεΐνη που υπάρχει στο σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη και τη σίκαλη.
Η αντίδραση του οργανισμού είναι η παραγωγή αντιγλιαδινικών αντισωμάτων, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του εσωτερικού τοιχώματος του λεπτού εντέρου. Πρόκειται για κληρονομική πάθηση και επειδή η βλάβη προκαλείται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα. Ο επιπολασμός της CD κυμαίνεται από 1/150-300 στην Ιρλανδία και τις ΗΠΑ, έως 1/10.000-20.000 σε χώρες της Ασίας. H CD διαγιγνώσκεται όλο και συχνότερα και αντιμετωπίζεται με την εξάλειψη της γλουτένης από τη διατροφή.
Η Μaria Ε. Κreig, MBBS, Ph.D., από το Παιδιατρικό Νοσοκομείο Westmead στο Σίδνεϊ, και οι συνεργάτες της εξέτασαν τις διεθνείς διαφορές στον επιπολασμό CD και τα χαρακτηριστικά των παιδιών με συνυπάρχοντα ΣΔ1 και CD έναντι ΣΔ1 μόνο. Συμπεριλήφθηκαν στοιχεία για 52.721 νέους ηλικίας κάτω των 18 ετών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 3,5% των νέων ανθρώπων είχαν επιβεβαιωμένη με βιοψία CD, η οποία διαγνώστηκε σε διάμεση ηλικία 8,1 ετών. Ο επιπολασμός της CD κυμάνθηκε από 1,9% έως 7,7% σε βάσεις δεδομένων στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, αντίστοιχα. Ο επιπολασμός ήταν υψηλότερος για τα κορίτσια από τα αγόρια (4,3% έναντι 2,7%, Ρ <0,001).
Σε σύγκριση με εκείνους με ΣΔ1 μόνον, τα παιδιά με συνυπάρχουσα CD ήταν νεότερα κατά τη διάγνωση του διαβήτη (5,4 έναντι 7,0 έτη, P <0,001) και λιγότερα ήταν μη λευκά (15% έναντι 18%, P <0,001). Εκείνα με CD είχαν χαμηλότερο επίπεδο τυπικής απόκλισης ύψους (0,36 έναντι 0,48, προσαρμοσμένο P <0,001) και λιγότερα ήταν υπέρβαρα / παχύσαρκα (34% έναντι 37%, προσαρμοσμένο Ρ <0,001). Οι μέσες τιμές της αιμοσφαιρίνης A1c ήταν συγκρίσιμες (8,3% ± 1,5% έναντι 8,4% ± 1,6%). “Οι διαφορές στον επιπολασμό CD μπορεί να αντανακλούν τη διεθνή διακύμανση στις διαγνωστικές και διαγνωστικές πρακτικές και / ή στον κίνδυνο της CD”, γράφουν οι συγγραφείς.
