Οι κίνδυνοι για την υγεία και τη θνησιμότητα που σχετίζεται με προδιαβήτη φαίνεται να αυξάνουν σε χαμηλότερο σημείο αποκοπής για τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα από αυτό που συνιστάται από ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές, βρίσκει μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal.
Ο προδιαβήτης είναι μια «προ-διάγνωση» του διαβήτη – όταν το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα ενός ατόμου είναι υψηλότερο από το κανονικό, αλλά όχι αρκετά υψηλό για να θεωρηθεί διαβήτης. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ο προδιαβήτη μπορεί κατά 50% τουλάχιστον να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2 . Υπολογίζεται ότι περίπου 79 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ και 7 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται ότι έχουν προδιαβήτη. Οι γιατροί ορίζουν τον προδιαβήτη ως διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (υψηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά από μια περίοδο νηστείας), διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (υψηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά το φαγητό), ή αυξημένα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c. Αλλά τα σημεία αποκοπής διαφέρουν ανά κατευθυντήριες γραμμές και παραμένουν αμφιλεγόμενα.
Για παράδειγμα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) ορίζει τον προδιαβήτη, ως η γλυκαιμία πλάσματος νηστείας πλάσματος νηστείας μεταξύ 110-125 mg/dL, ενώ η κατευθυντήρια γραμμή του 2003 της American Diabetes Association (ADA) συστήνει ένα σημείο αποκοπής των 100-125 mg/dL. Τα αποτελέσματα των μελετών σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ του προδιαβήτη και του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου και της θνησιμότητας οποιασδήποτε αιτιολογίας είναι επίσης ασυνεπή. Επιπλέον, είναι ασαφές αν τα αυξημένα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c για τον καθορισμό προδιαβήτη είναι χρήσιμα για την πρόβλεψη της μελλοντικής καρδιαγγειακής νόσου.
Έτσι, μια ομάδα ερευνητών από το συνδεδεμένο Νοσοκομείο Shunde, Νότιο Ιατρικό Πανεπιστήμιο στην Κίνα, ανέλυσαν τα αποτελέσματα 53 μελετών στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 1,6 εκατομμύρια άτομα για να ρίξουν περισσότερο φως στις συσχετίσεις μεταξύ διαφορετικών ορισμών του προδιαβήτη και του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου, στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, και θνησιμότητας από όλα τα αίτια. Βρήκαν ότι ο προδιαβήτης, που ορίζεται ως διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας ή μειωμένη ανοχή γλυκόζης, συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και ολικής θνησιμότητας. Ο κίνδυνος αυξάνεται σε άτομα με συγκέντρωση γλυκόζης νηστείας τόσο χαμηλά όσο 100-125 mg/dL, – το χαμηλότερο σημείο αποκοπής σύμφωνα με τα κριτήρια της ADA. Υψηλά επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c επίσης σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και στεφανιαίας νόσου, αλλά όχι με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και ολικής θνησιμότητας.
Οι συγγραφείς λένε τα ευρήματά τους «υποστηρίζουν σθεναρά» το χαμηλότερο σημείο αποκοπής για διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας και αυξημένης γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c που προτείνει η κατευθυντήρια γραμμή ADA. Και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή του τρόπου ζωής – μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, η διατήρηση του βάρους υπό έλεγχο, και η τακτική σωματική δραστηριότητα – είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία.