Η λαιμαργία και η νευρική βουλιμία αυξάνουν άμεσα τις πιθανότητες εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη, τύπου 2, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του International Journal of Eating Disorders.
Η νευρική ανορεξία είναι μία διατροφική διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισοδιακή υπερφαγία, δηλαδή, κατανάλωση πολύ μεγάλης ποσότητας φαγητού σε σύντομο χρονικό διάστημα, η οποία ακολουθείται από την προσπάθεια απαλλαγής των περιττών θερμίδων, συνήθως μέσω του εμετού, των καθαρτικών, των διουρητικών και της υπερβολικής άσκησης. Οι γυναίκες έχουν εννέα φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν νευρική βουλιμία από τους άντρες.
Ως αποτέλεσμα, τα άτομα που πάσχουν από την συγκεκριμένη διαταραχή παρουσιάζουν σωματικές επιπλοκές όπως τετανία, επιληπτικές κρίσεις, καρδιακή αρρυθμία και μυϊκή αδυναμία. (ICD-10). Τα άτομα με βουλιμία μπορεί επίσης να ασκούνται σε τέτοιο βαθμό που να αποκλείουν όλες τις άλλες δραστηριότητές τους, δημιουργώντας προβλήματα στον εργασιακό τους τομέα , αλλά και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Η επίκουρος καθηγήτρια της Ιατρικής Anu Raevuori, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, και οι συνεργάτες της εξέτασαν τον συσχετισμό της λαιμαργίας και της νευρικής βουλιμίας, με τον διαβήτη τύπου 2, σε 2.342 ασθενείς που λάμβαναν θεραπεία στη μονάδα διατροφικών διαταραχών του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, έναντι 9.368 ατόμων από τον γενικό πληθυσμό που δεν έπασχαν από τις παραπάνω διαταραχές.
Τα περιστατικά διαβήτη τύπου 2 εξετάστηκαν σε τρία στάδια, πριν από την είσοδο στη θεραπεία, μετά την είσοδό της θεραπείας και στο τέλος της μελέτης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 ήταν αυξημένος σε αναλογία πιθανοτήτων 6.6 πριν από την έναρξη της θεραπείας των διατροφικών διαταραχών, ενώ ο ισόβιος επιπολασμός ήταν 5,2 τοις εκατό μεταξύ των ασθενών κατά το τέλος της περιόδου της μελέτης, σε σύγκριση με το 1,7 τοις εκατό μεταξύ των ατόμων που δεν έπασχαν από τις συγκεκριμένες διατροφικές διαταραχές, ενώ ο επιπολασμός ήταν σημαντικά υψηλότερος σε άνδρες ασθενείς έναντι σε γυναίκες ασθενείς. Μέχρι το τέλος της μελέτης, ένας στους τρεις ασθενής που λάμβαναν θεραπεία για υπερφαγία , είχαν αναλογία πιθανοτήτων 12.9 να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου 2 και 4,4 τοις εκατό των ατόμων που έπασχαν από νευρική βουλιμία, είχαν αναλογία πιθανοτήτων, 2.4 να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου 2.
Τα ευρήματά παρείχαν ισχυρά στοιχεία που αποδείκνυαν τον συσχετισμό μεταξύ διαβήτη τύπου 2 και της κλινικής ευκαιριακής υπερφαγίας.