Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 έχουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα θρυψινογόνου ορού από εκείνους που δεν έχουν διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Diabetes Care .
To θρυψινογόνο είναι η πρόδρομη μορφή της θρυψίνης, ενός ενζύμου πέψης. Παράγεται από το πάγκρεας και βρίσκεται στον παγκρεατικό χυμό, μαζί με αμυλάση, λιπάση, και χυμοτρυψινογόνο. Ενεργοποιείται από την εντεροπεπτιδάση, η οποία βρίσκεται στον εντερικό βλεννογόνο, για να σχηματιστεί θρυψίνη. Μόλις ενεργοποιηθεί, η θρυψίνη μπορεί να ενεργοποιήσει περισσότερο θρυψινογόνο σε θρυψίνη. Η θρυψίνη αποκόπτει τον πεπτιδικό δεσμό επί της καρβοξυλικής πλευράς των βασικών αμινοξέων όπως η αργινίνη και η λυσίνη. Το θρυψινογόνο είναι συνήθως χαμηλό σε ασθενείς με ανεπάρκεια του παγκρεάτος και υψηλό σε μέτρια/σοβαρή παγκρεατίτιδα.
Ο Xia Li, MD, από το νοσοκομείο Xiangya, Changsha, Κίνα, και οι συνεργάτες του μέτρησαν τα επίπεδα του θρυψινογόνου (ως μέτρου εκτίμησης της εξωκρινούς παγκρεατικής λειτουργίας) στον ορό σε 100 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (σε 72 με πρόσφατη έναρξη και σε 28 με εγκατεστημένη νόσο), σε 99 άτομα θετικά για αυτοαντισώματα σχετιζόμενα με διαβήτη τύπου 1 (ΑΑΒ +) με ποικίλα επίπεδα κινδύνου για ανάπτυξη διαβήτη, 87 άτομα αρνητικά για αυτά τα αντισώματα (AAb-) ως ομάδα ελέγχου, 91 AAb- συγγενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, και 18 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην ομάδα ελέγχου, τα επίπεδα του θρυψινογόνου επίπεδα αυξήθηκαν σημαντικά με την ηλικία, ενώ τα επίπεδα του θρυψινογόνου ήταν σημαντικά χαμηλότερα σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (είτε πρόσφατης έναρξης ή με εγκατεστημένη νόσο) σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου AAb-, τους AAb- συγγενείς, τα άτομα AAB + και τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Εξετάζοντας την ηλικία και τον δείκτη μάζας σώματος με πολυπαραγοντική ανάλυση, το θρυψινογόνο ήταν χαμηλότερο σε πολλά άτομα Aab + και σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 σε σύγκριση με τα άτομα AAb- (ομάδα ελέγχου και συγγενείς) και λιγοστά άτομα ΑΑΒ+.
“Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν περαιτέρω την αλληλεπίδραση μεταξύ της ενδοκρινούς μοίρας του παγκρέατος και της δυσλειτουργίας της εξωκρινούς μοίρας” γράφουν οι συγγραφείς. «Με βάση αυτά τα ευρήματα θα δικαιολογούνταν προοπτικές μελέτες για να επικυρωθεί το θρυψινογόνο ως προγνωστικός βιοδείκτης της εξέλιξης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1».