«Σύμμαχος» του διαβήτη τύπου 2 αποτελεί η ακινησία όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Diabetes Care.
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ, με επικεφαλής τον Dr. Joseph Henson παρατήρησε ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες που σηκώνονταν ή περπατούσαν για λίγο ανά τακτά διαστήματα, είχαν βελτιωμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, συγκριτικά με όσες κάθονταν συνεχόμενα για σχεδόν επτά ώρες, συμπεραίνοντας πως η ακινησία «βοηθά» τον διαβήτη τύπου 2.
Οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν σε 22 υπέρβαρες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που κινδύνευαν να εκδηλώσουν διαβήτη και τις υπέβαλαν σε τρία ημερήσια προγράμματα. Είτε μπορούσαν να κάθονται για 7,5 ώρες διαρκώς, είτε να σηκώνονται ανά μισή ώρα και να στέκονται όρθιες για πέντε λεπτά είτε να περπατάνε για πέντε λεπτά ανά μισή ώρα. Όλες τους έτρωγαν το ίδιο πρωινό και το ίδιο μεσημεριανό και οι ερευνητές συνέλεγαν δείγματα αίματος καθημερινά.
Συγκριτικά με όσες κάθονταν συνεχόμενα 7,5 ώρες, εκείνες που σηκώνονταν όρθιες ανά μισή ώρα είχαν 34% μικρότερη αύξηση της γλυκόζης μετά το φαγητό. Επίσης, η αύξηση της γλυκόζης ήταν μειωμένη κατά 28% στις γυναίκες που περπατούσαν πέντε λεπτά ανά μισή ώρα. Οι αυξημένες συγκεντρώσεις ινσουλίνης ήταν επίσης μικρότερες στις γυναίκες που στέκονταν ή περπατούσαν ανά μισή ώρα.
«Δεν παρατηρήσαμε διαφορά ανάμεσα σε εκείνες που στέκονταν και σε αυτές που περπατούσαν. Σημασία είχε μόνο ότι δεν παρέμεναν ακίνητες. Βέβαια θα πρέπει να συνεχίσουμε τη μελέτη για να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα γιατί η κίνηση βελτιώνει τα επίπεδα της γλυκόζης και της ινσουλίνης. Ίσως η μυική δραστηριότητα να στέλνει μήνυμα στον οργανισμό ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει το σάκχαρο που έχει ως ενεργειακή πηγή» εξηγεί ο Dr. Henson.
Υπάρχει και η περίπτωση η κίνηση, έστω και μικρή, να μειώνει το λίπος και αυτό βοηθά καθώς έρευνες έχουν αποδείξει πως ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να ηττηθεί από την απώλεια μόλις λίγων γραμμαρίων λίπους, αρκεί αυτό το λίπος να προέρχεται από το πάγκρεας.