Μέχρι στιγμής, η διαλείπουσα νηστεία έχει συνδεθεί με πολλά οφέλη για την υγεία, όπως η απώλεια βάρους, η μείωση της φλεγμονής και η σταθεροποίηση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα. Τώρα, μία νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Metabolism, διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που βρίσκονταν σε κατάσταση νηστείας εμφάνισαν σημαντικά χαμηλότερο λίπος στο πάγκρεας.
Ακόμη και οι γιατροί γνωρίζουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με το λίπος που μπορεί να συσσωρευτεί στα παγκρεατικά κύτταρα. Μία από τους επικεφαλής ερευνητές της μελέτης, η καθηγήτρια Annette Schürmann, δήλωσε: «Συσσωρεύσεις λίπους εκτός του λιπώδους ιστού, π.χ. στο ήπαρ, στους μύες ή ακόμα και στα οστά, έχουν αρνητική επίδραση σε αυτά τα όργανα και σε ολόκληρο το σώμα. Οι επιπτώσεις που έχουν τα λιπώδη κύτταρα στο πάγκρεας δεν ήταν ξεκάθαρες μέχρι σήμερα».
Τι έδειξε ακριβώς η έρευνα; Η μελέτη, η οποία διεξήχθη στο Γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρώπινης Διατροφής (DIfE), έδειξε ότι τα υπέρβαρα ποντίκια που είναι επιρρεπή στον διαβήτη τείνουν να έχουν αυξημένη συσσώρευση λιπωδών κυττάρων στο πάγκρεας, ενώ τα υπέρβαρα ποντίκια που δεν είναι επιρρεπή στον διαβήτη δεν έχουν σχεδόν καθόλου λίπος στο πάγκρεας. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι το υπερβολικό λίπος στο πάγκρεας συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντοχής στην ινσουλίνη και στα μη υγιή επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.
Οι ερευνητές, διαπίστωσαν ακόμα ότι η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης παγκρεατικού λίπους. Η πληροφορία αυτή προέκυψε όταν χώρισαν τα ποντίκια σε δύο ομάδες. Τα ποντίκια στην πρώτη ομάδα είχαν τη δυνατότητα να τρώνε χωρίς περιορισμούς και τα ποντίκια στη δεύτερη ομάδα είχαν τη δυνατότητα να τρώνε όσο ήθελαν μέρα παρά μέρα. Τις ενδιάμεσες μέρες δεν κατανάλωναν καθόλου τροφή. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ποντίκια στη δεύτερη ομάδα είχαν ελάχιστο λίπος στο πάγκρεας.
Μπορεί λοιπόν η διαλείπουσα νηστεία να συμβάλλει στην πρόληψη του διαβήτη; Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πιθανό να εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο. «Κάτω από ορισμένες γενετικές συνθήκες, η συσσώρευση λίπους στο πάγκρεας μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2» ανέφεραν.
