Περίπου 28 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αμερική ζουν με διαβήτη τύπου 2, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Μέχρι σήμερα, οι επιδράσεις της ασθένειας στα λεμφαγγεία του σώματος ήταν άγνωστη. Μια μελέτη ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Μισούρι εντόπισε για πρώτη φορά πως η κατάσταση αυτή επηρεάζει τα λεμφαγγεία και θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις για νέες θεραπείες για τη βελτίωση της ζωής των ατόμων με διαβήτη τύπου 2.
Της Μαρίας Χατζηδάκη
«Ο κύριος ρόλος του λεμφικού συστήματος είναι να μεταφέρει ένα διαυγές υγρό που περιέχει τα λευκά κύτταρα του αίματος που βοηθούν να απελευθερώσει το σώμα τα αντιγόνα ή να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα στους λεμφαδένες, όπου ενεργοποιούνται ανοσολογικές αποκρίσεις», δήλωσε ο κ. Τζόσουα Σκάλαν, Ph.D., ένας βοηθός καθηγητής της έρευνας της ιατρικής φαρμακολογίας και φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολήςστο Πανεπιστήμιο του Μισούρι. «Γνωρίζουμε τώρα για πρώτη φορά ότι, όταν τα άτομα έχουν διαβήτη τύπου 2, οι τοίχοι των λεμφαγγείων τους είναι ελαττωματικοί και γίνονται όλο και πιο διαπερατοί».
Ο κ. Σκάλαν παρομοιάζει τη διαπερατότητα ενός υγιούς λεμφαγγείου με ένα πορώδες λάστιχο, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει στο νερό να διαφύγει μέσα από μικρές τρύπες στο σωλήνα. Ωστόσο, ένα λεμφικό σκάφος σε ένα άτομο με διαβήτη τύπου 2 είναι σαν ένα πορώδες λάστιχο που έχει διανοιχτεί με μεγάλες τρύπες, αφήνοντας να διαφύγει μεγάλη ποσότητα νερού. Όταν το λεμφικό αγγείο είναι υπερβολικά διαπερατό, λεμφικό υγρό και αντιγόνα δεν μεταφέρονται στους λεμφαδένες.
Η μελέτη της λεμφικής λειτουργίας των αιμοφόρων σε ζώα ήταν μια πρόκληση για τους ερευνητές επειδή, σε αντίθεση με τα αιμοφόρα αγγεία, τα λεμφαγγεία είναι σαφή και φαίνονται σχεδόν αόρατα. Ωστόσο, ο κ. Σκάλαν ανάπτυξε μια νέα ερευνητική μέθοδο για τη μέτρηση του λεμφικού υγρού και την αγγειακή διαπερατότητα και διαπίστωσε ότι στα λεμφαγγεία του διαβήτη τύπου 2 που παράγουν μονοξείδιο του αζώτου σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από ό,τι στα υγιή λεμφαγγεία.
«Όταν ένα άτομο έχει διαβήτη τύπου 2, τα κύτταρα των λεμφαγγείων δεν παράγουν αρκετή ποσότητα νιτρικού οξειδίου, το οποίο είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ακεραιότητας της ενδοθηλιακής στοιβάδας τους, ώστε να λειτουργούν σωστά», δήλωσε ο κ. Σκάλαν. «Βρήκαμε ότι δίνοντας στα λεμφαγγεία L-αργινίνη, ένα αμινοξύ που βρίσκεται συνήθως στο κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα συμπληρώματα διατροφής, ήταν σε θέση να αυξήσουν την παραγωγή νιτρικού οξειδίου τους και να αποκαταστήσουν την ικανότητά τους να δρουν ως φραγμός».
Αν και απαιτούνται περισσότερες μελέτες, ο κ. Σκάλαν πιστεύει ότι τα ευρήματα είναι ελπιδοφόρα και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω έρευνα για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.