Ένας βασικός γενετικός διακόπτης στο ήπαρ ρυθμίζει το μεταβολισμό της γλυκόζης και τη δράση της ινσουλίνης σε άλλα όργανα του σώματος. Ερευνητές του Helmholtz Zentrum München, σε συνεργασία με συναδέλφους τους του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Χαϊδελβέργης, του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λειψίας, ανέφεραν χθες τα ευρήματα στο περιοδικό Nature Communications.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη στον πληθυσμό: περισσότερα από έξι εκατομμύρια άτομα επηρεάζονται μόνο στη Γερμανία από τη νόσο. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης και εξασθενημένη απόκριση του σώματος στην ινσουλίνη. Οι επιστήμονες τώρα προσπαθούν να βρουν τα αίτια αλλά και τους ρυθμιστές της νόσου, προκειμένου να επέμβουν θεραπευτικά.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Καθηγητή Stephan Herzig, διευθυντής του Ινστιτούτου για το διαβήτη και τον καρκίνο στο Helmholtz Zentrum München (IDC), έχει ανακαλύψει ένα νέο μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για τη ρύθμιση του μεταβολισμού της γλυκόζης. Ο μεταγραφικός παράγοντας που ονομάζεται διεγερμένος από τον αυξητικό παράγοντα μετασχηματισμού βήτα 1 κλώνος 22 D4 (TSC22D4), δρα ως μοριακός διακόπτης στο ήπαρ και από εκεί ρυθμίζει γονίδια που μπορούν να επηρεάσουν το μεταβολισμό σε όλο το σώμα. «Η παρούσα μελέτη είναι μια επιτυχημένη συνέχιση των ερευνητικών δραστηριοτήτων μας με τους συναδέλφους από την Εσωτερική Παθολογία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Herzig. Οι ερευνητές έδειξαν ότι η αυξημένη παραγωγή του TSC22D4 στο ήπαρ των ποντικών με καρκίνο οδηγεί σε σοβαρή απώλεια βάρους (καχεξία). Στην παρούσα μελέτη, διερευνήθηκε ο ρόλος αυτού του ρυθμιστή γονιδίου σε σχέση με το διαβήτη.
“Η ισχυρή επιρροή του TSC22D4 στο μεταβολισμό σε ογκολογικούς ασθένειες έδειξε ότι θα μπορούσε επίσης να διαδραματίσει ρόλο στα μεταβολικά νοσήματα». Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές έδειξαν σε διαβητικούς ποντικούς ότι η απενεργοποίηση του TSC22D4 οδήγησε σε βελτίωση της δράσης της ινσουλίνης και του μεταβολισμού της γλυκόζης. Περαιτέρω αναλύσεις αποκάλυψαν ότι ο TSC22D4 ειδικότερα αναστέλλει την παραγωγή της πρωτεΐνης lipocalin13, η οποία απελευθερώνεται ως μια ουσία αγγελιοφόρος από το ήπαρ και μπορεί να ρυθμίσει το μεταβολισμό της γλυκόζης σε άλλα όργανα. Για να ελέγξουν κλινικά τη σημασία νέου μηχανισμού, οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα ιστού ήπατος 66 ασθενών με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Βρήκαν ότι στο ήπαρ ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη σε σύγκριση με άτομα με φυσιολογική μεταβολισμό της γλυκόζης, το γονίδιο TSC22D4 εκφράστηκε σημαντικά πιο συχνά και η lipocalin13 παρήχθη αντιστοίχως λιγότερο συχνά. “Για τη θεραπεία του διαβήτη, υπάρχει μόνο ένας πολύ περιορισμένος αριθμός θεραπευτικών στόχων», δήλωσε ο Herzig. “Στη συνέχεια, θέλουμε να διερευνήσουμε κατά πόσον τα ευρήματά μας μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας νέας θεραπευτικής προσέγγισης για την αγωγή του διαβήτη και την αντίσταση στην ινσουλίνη.”