Η εντατική άσκηση μπορεί να επιβραδύνει την πορεία της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Science Advances. Στην έρευνά τους που αφορούσε εργαστηριακούς αρουραίους, νευροεπιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Καθολικού Πανεπιστημίου, την Πανεπιστημιούπολη της Ρώμης και το Ίδρυμα Πολυκλινικής A. Gemelli IRCCS εντόπισαν έναν νέο μηχανισμό υπεύθυνο για τα θετικά αποτελέσματα της άσκησης στην πλαστικότητα του εγκεφάλου. Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι οι δραστηριότητες που εκτελούνται στα αρχικά στάδια της νόσου μπορούν να προκαλέσουν ευεργετικά αποτελέσματα στον έλεγχο της κίνησης – ακόμη και μετά τη διακοπή της ρουτίνας άσκησης.
Είπαν ότι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν ενδεχομένως να απολαύσουν τα ίδια οφέλη. «Ενώ τα οφέλη της άσκησης στη νόσο του Πάρκινσον είναι καλά τεκμηριωμένα, αυτή η σημαντική μελέτη δείχνει ότι η άσκηση μπορεί να είναι αποτελεσματική στην καθυστέρηση αυτής της εξέλιξης, μειώνοντας τα συσσωματώματα της μη φυσιολογικής πρωτεΐνης άλφα-συνουκλεΐνης στον εγκέφαλο», δήλωσε ο Δρ. Alessandro DiRocco, νευρολόγος στο Northwell Lenox Hill Hospital στη Νέα Υόρκη. «Ενώ υπάρχει ένας αριθμός φαρμάκων και θεραπειών που μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της νόσου, δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία που να καθυστερεί την αναπόφευκτη εξέλιξη της νόσου», δήλωσε. «Η άσκηση μπορεί επομένως να έχει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη συνολική θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον».
Πώς βοηθάει η άσκηση;
Οι ειδικοί λένε ότι η άσκηση παίζει ζωτικό ρόλο στη διατήρηση ενός γενικού υγιεινού τρόπου ζωής. Πιστεύουν επίσης ότι μπορεί να βελτιώσει συγκεκριμένα συμπτώματα ορισμένων ασθενειών, όπως η νόσος του Πάρκινσον. Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον περιλαμβάνουν τρόμο, ανακατεύοντας το βάδισμα και συνολική επιβράδυνση της σωματικής κίνησης. Η άσκηση μπορεί να είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους καταπολέμησης της πάθησης, σύμφωνα με το Harvard Health Letter.
Πώς βοηθάει;
«Η άσκηση έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την παραγωγή νευροτροφικών παραγόντων, όπως ο νευροτροφικός παράγοντας που προέρχεται από τον εγκέφαλο (BDNF). Αυτοί οι παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη, την επιβίωση και τη διατήρηση των νευρώνων. Αυτά παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη νέων νευρώνων, προστατεύουν τους υπάρχοντες νευρώνες και ενισχύουν τις συναπτικές συνδέσεις», δήλωσε η Jennifer Prescott, RN, MSN, CDP, η ιδρύτρια της Blue Water Homecare and Hospice.
«Η άσκηση έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων και προωθεί τη βιογένεσή τους (σχηματισμός νέων μιτοχονδρίων). Τα υγιή μιτοχόνδρια είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή ενέργειας και τη γενική νευρωνική υγεία», δήλωσε ο Πρέσκοτ. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους η άσκηση βοηθάει, σύμφωνα με τον Δρ Daniel Truong, νευρολόγο και ιατρικό διευθυντή του Ινστιτούτου Parkinson’s and Movement Disorder στο Memorial Care Orange Coast Medical Center στην Καλιφόρνια. Ο Truong απαρίθμησε μερικούς από αυτούς τους τρόπους:
- Μείωση των συσσωματωμάτων άλφα-συνουκλεΐνης: Η εντατική άσκηση μειώνει την εξάπλωση των παθολογικών συσσωματωμάτων άλφα-συνουκλεΐνης στον εγκέφαλο. Αυτά τα συσσωματώματα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου του Πάρκινσον και οδηγούν σε δυσλειτουργία και θάνατο νευρώνων.
- Διατήρηση κινητικού ελέγχου και οπτικοχωρικής μάθησης: Η έρευνα προτείνει ότι η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση του κινητικού ελέγχου και της οπτικοχωρικής μάθησης, που συχνά μειώνονται στη νόσο του Πάρκινσον λόγω του εκφυλισμού συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου (η μέλαινα ουσία και το ραβδωτό σώμα).
- Αλληλεπίδραση BDNF και NMDA: Η μελέτη ανακάλυψε ότι το BDNF, του οποίου τα επίπεδα αυξάνονται με την άσκηση, αλληλεπιδρά με τον υποδοχέα NMDA για το γλουταμικό, έναν νευροδιαβιβαστή που εμπλέκεται στη μάθηση και τη μνήμη. Αυτή η αλληλεπίδραση επιτρέπει στους νευρώνες στο ραβδωτό σώμα να ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά στα ερεθίσματα, κάτι που έχει οφέλη που διαρκούν πέρα από την πρακτική άσκηση.
- Αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις: Η άσκηση είναι γνωστό ότι έχει αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα, τα οποία θα μπορούσαν να είναι ευεργετικά στη νόσο του Πάρκινσον.
Ποιος τύπος ασκήσεων είναι καλύτερος για τη νόσο του Πάρκινσον
«Η τακτική άσκηση βοηθά στη διατήρηση της κινητικής λειτουργίας σε ασθενείς με [Parkinson] και μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου», δήλωσε ο Δρ Andrew Feigin, εκτελεστικός διευθυντής του Marlene and Paolo Fresco Institute for Parkinson and Movement Disorders στο NYU Langone Health στη Νέα Υόρκη. «Συνιστούμε τακτικά την τακτική άσκηση σε όλους τους ασθενείς μας με Πάρκινσον. Φυσικά, οι ασθενείς έχουν διαφορετικές ικανότητες για άσκηση ανάλογα με πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας της νόσου του Πάρκινσον, αλλά ενθαρρύνουμε την άσκηση», δήλωσε ο Feigin.
«Η ομάδα μας συνιστά άσκηση σε όλους τους ασθενείς μας [με Πάρκινσον]», πρόσθεσε η Δρ Μελίτα Πετροσιάν, νευρολόγος και διευθύντρια του Pacific Movement Disorders Center. «Στο παρελθόν, οι συστάσεις για άσκηση μπορεί να ήταν ασαφείς, π.χ. να κάνετε μια βόλτα μερικές φορές. Με μια νέα κατανόηση των πλεονεκτημάτων της άσκησης, παρέχουμε πιο συγκεκριμένη καθοδήγηση: αυτή η μελέτη και άλλες προηγουμένως τονίζουν ότι η άσκηση πρέπει να είναι υψηλής έντασης, με προηγούμενες μελέτες να προτείνουν την ένταση για την επίτευξη 80 έως 85 τοις εκατό του μέγιστου καρδιακού παλμού για 30 λεπτά 3 ή 4 φορές την εβδομάδα», είπε ο Πετροσιάν.