Πάρκινσον Έρευνα: Πρόκειται για μια νευροεκφυλιστική διαταραχή που προκαλείται από βλάβη στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, τα οποία παράγουν ντοπαμίνη. Καθώς εκδηλώνονται τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον, ο ασθενής στην αρχή εμφανίζει τρέμουλο στο ένα χέρι και δυσκαμψία σε άλλα σημεία στο σώμα του. Τα τέσσερα βασικά συμπτώματα είναι:
– Τρέμουλο
– Δυσκαμψία στα χέρια, πόδια ή αλλού στο σώμα
– Επιβραδυμένη κίνηση και δυσκολία να ξεκινήσει κανείς και να συγχρονίσει την κίνηση – πιθανότατα θα παρουσιαστεί ως απώλεια των εκφράσεων του προσώπου και στο αργό βάδισμα
– Δυσκολία λεπτών κινήσεων, όπως το κούμπωμα των κουμπιών.
Σύντομα ο ασθενής θα εμφανίσει προβλήματα στην ισορροπία και κάποιοι άνθρωποι με Πάρκινσον θα εμφανίσουν και άνοια. Κάποιοι θα μείνουν μόνο στα κινητικά συμπτώματα και άλλοι θα έχουν γνωστικά προβλήματα επίσης.
Οι περισσότεροι ασθενείς όμως θα εκδηλώσουν τουλάχιστον ένα μη κινητικό σύμπτωμα. Τα συχνότερα αυτών είναι οι συχνές αφυπνίσεις, η απώλεια της όσφρησης, πόνος, δυσκοιλιότητα και υπερβολική εφίδρωση. Ένα επίσης μεγάλο ποσοστό θα βιώσει άγχος και άλλες νευροψυχιατρικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, απάθεια ή ψύχωση.
Αν και η αιτία του Πάρκισνον παραμένει άγνωστη, η φαρμακευτική αγωγή για ελλείψεις της ντοπαμίνης και η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση (DBS) παραμένουν οι συχνότερες προσεγγίσεις. Αλλά η θεραπεία για την ντοπαμίνη προκαλεί αρκετές παρενέργειες, όπως δυσκινησία και οι ανακλαστικές περίεργες κινήσεις του σώματος. Συνήθως μειώνονται καθώς η επίδραση του φαρμάκου εξασθενεί. Άλλες αρνητικές παρενέργειες περιλαμβάνουν τις γαστρεντερικές διαταραχές, τις ψευδαισθήσεις, το άγχος και την μυϊκή κόπωση.
Παράλληλα, η DBS μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλική αιμορραγία, λοιμώξεις και επιληψία. Δεδομένης της άμεσης ανάγκης για νέες θεραπείες που θα ανακουφίσουν από τα συμπτώματα της νόσου με ελάχιστες παρενέργειες και κίνδυνο, μια ομάδα ερευνητών μελετά τώρα μια εναλλακτική προσέγγιση: τη διέγερση της σπονδυλικής στήλης. Μάλιστα, πρόσφατα δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Bioelectronic Medicine.
Η έρευνα περιελάμβανε 15 συμμετέχοντες με μέσο όρο ηλικίας τα 74 έτη. Κατά μέσο όρο είχαν λάβει διάγνωση της νόσου πριν από 17 χρόνια. Οι 8 είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν την DBS και οι άλλοι είχαν λάβει φαρμακευτική αγωγή. Όλοι εμφάνιζαν χρόνιο πόνο που ήταν ανθεκτικός στα αναλγητικά και στις αλλαγές στη θεραπεία.
Στην αρχή της έρευνας, εμφυτεύθηκαν ηλεκτρόδια υποδορίως κοντά στη σπονδυλική στήλη. Στη συνέχεια, παράγονταν ηλεκτρικά σήματα σε ρυθμό που επέλεγε ο συμμετέχοντας. Η διέγερση της περιοχής διαρκούσε κάθε φορά 10-15 δευτερόλεπτα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι 15 ασθενείς εμφάνισαν «σημαντική βελτίωση» μετά τη χρήση της συσκευής. Η βελτίωση της έντασης του πόνου αξιολογήθηκε από τους ίδιους ανάμεσα στο 57% και 61%. Οι ερευνητές επίσης αξιολόγησαν τις κινητικές ικανότητές τους και σε 11 από αυτούς εντόπισαν σημαντικές βελτιώσεις.
Αν και τα περισσότερα από τα αποτελέσματα δημιουργούν ελπίδες για το μέλλον, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η διέγερση της σπονδυλικής στήλης έχει κι αυτή τις δικές της παρενέργειες, όπως τον κίνδυνο αιμορραγίας στα σημεία της εισόδου των ηλεκτροδίων στο σώμα. Επίσης, οι ερευνητές χρειάζεται να καθορίσουν ακριβώς τι βελτίωσε την κινητικότητα των συμμετεχόντων τους. Ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι μόλις άνοιξε μια νέα δυνατότητα που αξίζει να διερευνηθεί περαιτέρω καθώς ίσως στο άμεσο μέλλον μας οδηγήσει σε μια εναλλακτική, λίγο αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου.