Μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που μόλις έκαναν ένα μωρό είναι πολύ πιο πιθανό να βλέπουν πρόσωπα σε καθημερινά αντικείμενα από άλλες γυναίκες. Η Δρ Jessica Taubert από τη Σχολή Ψυχολογίας του UQ οδήγησε την έρευνα για να προσδιορίσει εάν η παρεϊδολία του προσώπου – η αντίληψη μιας δομής προσώπου σε ένα κατά τα άλλα άψυχο αντικείμενο – ήταν πιο συχνή στις νέες μητέρες, σε σύγκριση με άλλες γυναίκες.
«Βρήκαμε ότι οι γυναίκες μετά τον τοκετό βαθμολογούσαν αντικείμενα με απατηλά πρόσωπα ως πιο «όμοια με το πρόσωπο» από τις μέλλουσες γυναίκες και εκείνες που δεν ήταν έγκυες», είπε ο Δρ Taubert. «Πιστεύουμε ότι μπορεί να οφείλεται στα αυξημένα επίπεδα ωκυτοκίνης στο σώμα μετά τον τοκετό. Η ωκυτοκίνη είναι γνωστή για τη μείωση του στρες, την ενίσχυση της διάθεσης και την προώθηση μητρικών συμπεριφορών όπως η γαλουχία, επομένως θα μπορούσε να συμβάλει σε αυξημένη ευαισθησία στην αντίληψη προσώπων σε αντικείμενα».
Ο Δρ Taubert είπε ότι η μελέτη πυροδοτήθηκε από την αντίδραση σε προηγούμενη ερευνητική εργασία για την παρεϊδολία προσώπου, που δημοσιεύθηκε το 2022. «Η ομάδα μας ανακάλυψε ότι τα απατηλά πρόσωπα σε καθημερινά αντικείμενα ήταν πιο πιθανό να γίνουν αντιληπτά ως αρσενικά παρά ως θηλυκά», είπε. «Στη συνέχεια, ήρθαν σε επαφή μαζί μας γυναίκες που ανέφεραν ότι έβλεπαν πρόσωπα σε αντικείμενα πιο συχνά μετά τον τοκετό, οπότε πραγματοποιήσαμε ένα πείραμα για να εξετάσουμε αυτή τη θεωρία».
Στην τελευταία μελέτη συμμετείχαν 379 γυναίκες—79 που είχαν γεννήσει τους τελευταίους 12 μήνες, 84 μέλλουσες μητέρες και 216 γυναίκες που δεν ήταν έγκυες. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να βαθμολογήσουν την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται πρόσωπα σε ένα ποικίλο σύνολο εικόνων, συμπεριλαμβανομένων εικόνων πραγματικών προσώπων, εικόνων απατηλών προσώπων σε καθημερινά αντικείμενα και αντικειμένων χωρίς χαρακτηριστικά προσώπου.
«Βρήκαμε ότι οι γυναίκες μετά τον τοκετό ήταν πιο επιρρεπείς στο να αντιμετωπίσουν την παρειδωλία», είπε ο Δρ Taubert. “Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλός μας έχει αυξημένη ευαισθησία σε οτιδήποτε μοιάζει με δομή που μοιάζει με πρόσωπο και αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανίχνευση της παρουσίας ανθρώπινων προσώπων στο περιβάλλον μας. Μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε ότι η ευαισθησία μας στην αντιμετώπιση της παρειδωλίας κυμαινόταν σε διάφορα στάδια της ζωής.”
Ο Δρ Taubert λέει ότι τα ευρήματα δείχνουν για πρώτη φορά ότι τα επίπεδα ορμονών μπορεί να έχουν αντίκτυπο στις βασικές οπτικές διεργασίες που είναι υπεύθυνες για την ικανότητά μας να ανιχνεύουμε και να δίνουμε προτεραιότητα στα πρόσωπα. «Η έρευνα δείχνει επίσης ότι οι απαντήσεις μας σε κοινωνικά σχετικά ερεθίσματα ενισχύονται κατά την πρώιμη γονεϊκότητα», είπε. «Αυτό ανοίγει νέες γραμμές έρευνας γιατί γνωρίζουμε πολύ λίγα για το πώς ο εγκέφαλος προσαρμόζεται στις μοναδικές προκλήσεις που σχετίζονται με τη φροντίδα ενός νεογέννητου». Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Biology Letters.