Μια νέα μελέτη δείχνει ότι όταν οι γονείς μιλούν στα νήπια τους, μπορεί να διαμορφώνουν τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλό τους και να βοηθούν στην επιτάχυνση των ικανοτήτων σκέψης τους. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα νήπια των οποίων οι γονείς περνούσαν πολύ χρόνο μιλώντας τους καθημερινά παρουσίαζαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του εγκεφάλου: μεγαλύτερη συγκέντρωση μυελίνης σε τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα. Η μυελίνη είναι ένα προστατευτικό στρώμα πρωτεΐνης και λίπους που τυλίγεται γύρω από τις νευρικές ίνες στον εγκέφαλο, βοηθώντας στην επιτάχυνση της μετάδοσης των ηλεκτρικών σημάτων μέσω αυτών.
Μιλήστε στα παιδιά σας
Στη μελέτη συμμετείχαν 163 μωρά και νήπια που ήταν περίπου 6 μηνών και 30 μηνών αντίστοιχα. Όλα φορούσαν μικρές συσκευές καταγραφής για έως και 16 ώρες την ημέρα, επί τρεις ημέρες, για να καταγράψουν την ποσότητα της φλυαρίας των ενηλίκων που άκουγαν. Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μαγνητικές τομογραφίες για να ποσοτικοποιήσουν την ποσότητα μυελίνης σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου των μικρών που σχετίζονται με τη γλώσσα.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι μεταξύ των νηπίων, υπήρχε άμεση συσχέτιση μεταξύ της ποσότητας της ομιλίας των ενηλίκων που άκουγαν και της συγκέντρωσης της μυελίνης στον εγκέφαλό τους. Αυτό δεν ίσχυε για τα παιδιά ηλικίας 6 μηνών, καθώς τα μωρά που περιτριγυρίζονταν από περισσότερη φλυαρία παρουσίασαν λιγότερη μυελίνωση σε σχέση με τα άλλα βρέφη. Ο λόγος δεν είναι σαφής, αλλά οι ερευνητές υπέθεσαν ότι ο εγκέφαλος ενός παιδιού 6 μηνών ασχολείται κυρίως με την ανάπτυξη περισσότερων κυττάρων, ενώ η μυελίνωση “ανεβαίνει” στον εγκέφαλο του νηπίου.
Ο Anand Patel, παιδοψυχολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Montefiore της Νέας Υόρκης, δήλωσε ότι είναι λογικό οι “αλληλεπιδράσεις ενός μικρού παιδιού με τον κόσμο” να δημιουργούν φυσιολογικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Πρόσθεσε ότι η συζήτηση με τα νήπια δεν χρειάζεται να σημαίνει ένα επίσημο μάθημα “μάθε αυτή τη λέξη”, καθώς η διδασκαλία της γλώσσας “έμμεσα” – απλώς με την ομιλία – είναι μια καλύτερη προσέγγιση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει συζήτηση σε στυλ “σερβίρισμα και επιστροφή” με ένα νήπιο, τραγούδι ή ανάγνωση ενός βιβλίου φωναχτά. Οι γονείς μπορούν επίσης να μιλήσουν σε στυλ “παρουσιαστή”, αφηγούμενοι τι κάνουν στο παιδί τους που κάθεται στο καρεκλάκι.
Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία των αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού, όχι μόνο για τη συναισθηματική και ψυχική ευημερία του παιδιού, αλλά και για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Οι γονείς πρέπει να μιλούν, να μιλούν, να μιλούν στα παιδιά τους, καθώς τα βρέφη και τα νήπια ακούνε και η συμβολή τους βοηθά κυριολεκτικά στη διαμόρφωση του εγκεφάλου τους. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν επίσης τη σημασία του περιορισμού του χρόνου των παιδιών στην οθόνη και της εστίασης στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση για την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης του εγκεφάλου.