Ουρική Αρθρίτιδα: Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Ηνωμένο Βασίλειο, ηγήθηκε μιας μελέτης σχετικά με τη σχέση μεταξύ ουρικής αρθρίτιδας και νευροεκφυλιστικής νόσου. Στην εργασία με τίτλο ” Σύνδεση της ουρικής αρθρίτιδας με την εγκεφαλική εφεδρεία και την ευπάθεια σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες”, που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications, η ομάδα διαπιστώνει αξιοσημείωτες συνδέσεις μεταξύ της κοινής αρθριτικής πάθησης των αρθρώσεων και των νευροεκφυλιστικών ασθενειών.
Τα αποτελέσματα από ένα συνδυασμό παρατηρησιακών και γενετικών προσεγγίσεων δείχνουν ότι οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα έχουν μικρότερους συνολικούς και περιφερειακούς όγκους εγκεφάλου και δείκτες υψηλότερου εγκεφαλικού σιδήρου. Οι συμμετέχοντες με ουρική αρθρίτιδα είχαν επίσης υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης άνοιας όλων των αιτιών, νόσου του Πάρκινσον και πιθανού ουσιώδους τρόμου, ιδίως, τα πρώτα τρία χρόνια μετά τη διάγνωση. Οι παρατηρήσεις υποδηλώνουν ότι οι χαμηλότεροι νευροανατομικοί πόροι μεταξύ των ασθενών με ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εξηγούν την υψηλότερη ευπάθειά τους σε πολλαπλές νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Οι γενετικές συσχετίσεις αντανακλούσαν κυρίως τις συσχετίσεις παρατήρησης. Τόσο η γενετικά προβλεπόμενη ουρική αρθρίτιδα όσο και το ουρικό οξύ ορού συσχετίστηκαν σημαντικά με τους περιφερειακούς όγκους της φαιάς ουσίας. Η ουρική αρθρίτιδα είναι η πιο συχνή φλεγμονώδης αρθρίτιδα που επηρεάζει ~1% έως 4% του πληθυσμού. Η ανεπαρκής διήθηση των νεφρών ή η υπερπαραγωγή ουρικού οξέος μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση και σχηματισμό μικροσκοπικών αιχμηρών κρυστάλλων μέσα και γύρω από τους ιστούς των αρθρώσεων. Το κλινικό σύνδρομο της ουρικής αρθρίτιδας χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο στις αρθρώσεις και οίδημα που οφείλεται σε κρυστάλλους ουρικού οξέος. Ο εγκέφαλος δεν είχε θεωρηθεί προηγουμένως ότι επηρεάζεται.
Για τη μελέτη, αναλύθηκαν δεδομένα από 11.735 συμμετέχοντες (1.165 με απεικόνιση του εγκεφάλου) με διάγνωση ουρικής αρθρίτιδας, όπως συλλέχθηκαν από την προηγούμενη μελέτη της βρετανικής βιοτράπεζας UK Biobank. Η ουρική αρθρίτιδα συσχετίστηκε με 43% υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον και σχεδόν επταπλάσιο ποσοστό πιθανού ουσιώδους τρόμου σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης της μελέτης της βρετανικής βιοτράπεζας, οι θάνατοι μεταξύ των ασθενών με ουρική αρθρίτιδα ήταν υπερδιπλάσιοι σε σχέση με τους ασθενείς ελέγχου (11% έναντι 5%). Τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ ουρικής αρθρίτιδας και νευροεκφυλιστικής νόσου. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα θα πρέπει να παρακολουθούνται για γνωστικά και κινητικά συμπτώματα νευροεκφυλιστικής νόσου, δεδομένου του αυξημένου κινδύνου τους, ιδίως κατά την πρώιμη περίοδο μετά τη διάγνωση.
