Οι πέντε αισθήσεις μας μας βομβαρδίζουν με περιβαλλοντική συνεισφορά 24/7. Ένας τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλός μας κατανοεί αυτή την αφθονία πληροφοριών είναι ο συνδυασμός πληροφοριών από δύο ή περισσότερες αισθήσεις, όπως μεταξύ των οσμών και της ομαλότητας των υφών, του τόνου, του χρώματος & των μουσικών διαστάσεων. Αυτή η αισθητηριακή ολοκλήρωση μας κάνει επίσης να συσχετίζουμε τις υψηλότερες θερμοκρασίες με πιο ζεστά χρώματα, τις χαμηλότερες εντάσεις ήχου με λιγότερο ανυψωμένες θέσεις και τα χρώματα με τη γεύση συγκεκριμένων φαγητών – για παράδειγμα, τη γεύση των πορτοκαλιών με το ομώνυμο χρώμα.
Τώρα, μια μελέτη στο Frontiers in Psychology έδειξε πειραματικά ότι τέτοιες ασυνείδητες «διατροπικές» συσχετίσεις με την όσφρησή μας μπορούν να επηρεάσουν την αντίληψή μας για τα χρώματα. «Εδώ δείχνουμε ότι η παρουσία διαφορετικών οσμών επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το χρώμα», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Ryan Ward, ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο John Moores του Λίβερπουλ στο Λίβερπουλ, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αισθητηριακά ερεθίσματα
Ο Ward και οι συνεργάτες του εξέτασαν για την ύπαρξη και τη δύναμη συσχετισμών οσμών-χρωμάτων σε 24 ενήλικες γυναίκες και άνδρες ηλικίας μεταξύ 20 και 57 ετών. Οι συμμετέχοντες κάθονταν μπροστά από μια οθόνη σε ένα δωμάτιο χωρίς ανεπιθύμητα αισθητηριακά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια των πειραμάτων. Δεν φορούσαν αποσμητικά ή αρώματα και κανένα δεν ανέφερε ότι ήταν αχρωματοψία ή ότι είχε εξασθενημένη όσφρηση.
Όλες οι οσμές περιβάλλοντος στο δωμάτιο απομόνωσης καθαρίστηκαν με έναν καθαριστή αέρα για τέσσερα λεπτά. Στη συνέχεια, μία από τις έξι μυρωδιές (που επιλέχθηκαν τυχαία από καραμέλα, κεράσι, καφέ, λεμόνι και μέντα, συν άοσμο νερό ως έλεγχος) μεταδόθηκε στο δωμάτιο με έναν διαχύτη υπερήχων για πέντε λεπτά.
«Σε μια προηγούμενη μελέτη, είχαμε δείξει ότι η μυρωδιά της καραμέλας αποτελεί συνήθως μια διατροπική συσχέτιση με το σκούρο καφέ και το κίτρινο, όπως ο καφές με το σκούρο καφέ και το κόκκινο, το κεράσι με το ροζ, το κόκκινο και το μοβ, η μέντα με το πράσινο και το μπλε, και λεμόνι με κίτρινο, πράσινο και ροζ», εξήγησε ο Ward.
Στους συμμετέχοντες παρουσιάστηκε μια οθόνη που τους έδειχνε ένα τετράγωνο γεμάτο με ένα τυχαίο χρώμα (από άπειρο εύρος) και κλήθηκαν να προσαρμόσουν χειροκίνητα δύο ρυθμιστικά —ένα για κίτρινο σε μπλε και ένα άλλο για πράσινο σε κόκκινο— για να αλλάξουν το χρώμα του σε ουδέτερο γκρι. Μετά την καταγραφή της τελικής επιλογής, η διαδικασία επαναλήφθηκε, έως ότου όλες οι οσμές είχαν παρουσιαστεί πέντε φορές.
Υπεραντιστάθμιση για ασυνείδητους συνειρμούς
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες είχαν μια αδύναμη αλλά σημαντική τάση να προσαρμόζουν το ένα ή και τα δύο ρυθμιστικά πολύ μακριά από το ουδέτερο γκρι. Για παράδειγμα, όταν εμφανίστηκαν με τη μυρωδιά του καφέ, αντιλήφθηκαν λανθασμένα ότι το «γκρι» ήταν περισσότερο κόκκινο-καφέ από το πραγματικό ουδέτερο γκρι. Ομοίως, όταν εμφανίστηκαν με τη μυρωδιά της καραμέλας, αντιλήφθηκαν λανθασμένα ένα χρώμα εμπλουτισμένο σε μπλε ως γκρι. Η παρουσία της μυρωδιάς παραμόρφωσε έτσι την χρωματική αντίληψη των συμμετεχόντων με προβλέψιμο τρόπο.
Μια εξαίρεση ήταν όταν παρουσιάστηκε η μυρωδιά της μέντας: εδώ, η επιλογή απόχρωσης των συμμετεχόντων ήταν διαφορετική από την τυπική διατροπική συσχέτιση που αποδείχθηκε για τις άλλες οσμές. Όπως ήταν αναμενόμενο, η επιλογή των συμμετεχόντων αντιστοιχούσε επίσης στο αληθινό γκρι όταν παρουσιάστηκε με το ουδέτερο άρωμα του νερού. «Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η αντίληψη του γκρι έτεινε προς τις αναμενόμενες διατροπικές αντιστοιχίες για τέσσερα από τα πέντε αρώματα, δηλαδή λεμόνι, καραμέλα, κεράσι και καφές», είπε ο Ward.
«Αυτή η «υπεραντιστάθμιση» υποδηλώνει ότι ο ρόλος των διατροπικών συσχετισμών στην επεξεργασία των αισθητηριακών εισροών είναι αρκετά ισχυρός ώστε να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε πληροφορίες από διαφορετικές αισθήσεις, εδώ μεταξύ οσμών και χρωμάτων». Οι ερευνητές τονίζουν την ανάγκη να διερευνηθεί πόσο εκτεταμένες είναι αυτές οι διατροπικές συσχετίσεις μεταξύ οσμών και χρωμάτων.