ΝΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία: Νέα δεδομένα για την σπάνια εκφυλιστική ασθένεια

Νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία: Νέα δεδομένα για την σπάνια εκφυλιστική ασθένεια
Νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία: Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρουρ του Μπόχουμ εξετάζουν την εξέλιξη της νωτιαίας παρεγκεφαλιδικής αταξίας τύπου 17 σε ένα κυτταρικό μοντέλο. Τα ευρήματα τους θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για την ανάπτυξη θεραπευτικών παρεμβάσεων της νόσου.

Όπως και η νόσος του Αλτσχάιμερ, η κληρονομική νόσος νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία τύπου 17 (SCA17) οδηγεί στην καταστροφή των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου και στον πρόωρο θάνατο των ασθενών. Οι ακριβείς μηχανισμοί της νόσου είναι άγνωστοι, γι’ αυτό δεν υπάρχουν ακόμη θεραπευτικές προσεγγίσεις. Ερευνητές από το Τμήμα Ανθρώπινης Γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Ρουρ του Μπόχουμ με επικεφαλής τον Δρ. Ο Jonasz Weber υποπτεύονται ότι μια κατηγορία ενζύμων διάσπασης των πρωτεϊνών, οι καλπαΐνες, μπορεί να διαδραματίζουν ρόλο στη νόσο. Απενεργοποιώντας τις καλπαΐνες, οι ερευνητές κατάφεραν να σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου σε ένα κυτταρικό μοντέλο. Τα ευρήματα τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Cellular and Molecular Life Sciences στις 28 Απριλίου 2022.

Η σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική αταξία τύπου 17 (SCA17) είναι μια σπάνια, κληρονομική ασθένεια του ανθρώπινου εγκεφάλου. Λόγω της παθολογικής αλλοίωσης ενός γονιδίου που περιέχει το σχέδιο για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται TATA box binding protein (TBP), η πρωτεΐνη παράγεται στα κύτταρα σε μια ανώμαλη διαμόρφωση. Ως αποτέλεσμα, η λειτουργία της επηρεάζεται. «Ένα αποτέλεσμα αυτού είναι ότι η πρωτεΐνη σχηματίζει ανιχνεύσιμες πρωτεϊνικές εναποθέσεις στον εγκέφαλο και καταστρέφει τα νευρικά κύτταρα μέσω μοριακών μηχανισμών που δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως», εξηγεί ο Jonasz Weber. Τα άτομα που πλήττονται από τη νόσο αναπτύσσουν συμπτώματα ξεκινώντας από τη μέση ηλικία, όπως κινητικές διαταραχές, επιληπτικές κρίσεις, μειωμένη νοητική απόδοση καθώς και αλλαγές στον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά, που σχετίζονται με την υποβάθμιση ιστών όπως η παρεγκεφαλίδα και το εγκεφαλικό στέλεχος.

Οι μοριακοί μηχανισμοί που προκαλούν τη νόσο δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Ένας υποψήφιος μηχανισμός που μπορεί να συμβάλει ή τουλάχιστον να επηρεάσει τη νόσο είναι η διάσπαση της πρωτεΐνης TBP της νόσου από ορισμένα ένζυμα. Αυτή η διάσπαση οδηγεί σε ακόμη πιο επιβλαβή θραύσματα της πρωτεΐνης TBP στα νευρικά κύτταρα. «Αξίζει να σημειωθεί ότι προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά τα προϊόντα διάσπασης εμφανίζονται επίσης στον ιστό ασθενών με Αλτσχάιμερ και ότι θα μπορούσαν επίσης να παίξουν ρόλο στην πορεία της νόσου εκεί», λέει ο Jonasz Weber.