Η νόσος του Πάρκινσον είναι ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους Αμερικανούς, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Υπάρχουν περίπου 50% περισσότερες νέες περιπτώσεις της εκφυλιστικής διαταραχής που διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική από ό,τι υπολογίζεται επί του παρόντος, κατέληξαν οι ερευνητές μετά από εκτενή ανασκόπηση δεδομένων.
Νόσος του Πάρκινσον
«Λέγαμε ότι 60.000 άνθρωποι ετησίως διαγιγνώσκονταν, αλλά στην πραγματικότητα 90.000 άνθρωποι ετησίως διαγιγνώσκονται με νόσο του Πάρκινσον», δήλωσε ο συν-ερευνητής Τζέιμς Μπεκ , επικεφαλής επιστημονικός υπεύθυνος στο Ίδρυμα Πάρκινσον. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν ότι η αύξηση της ηλικίας είναι ένας πρωταρχικός παράγοντας κινδύνου για τη νόσο του Πάρκινσον, είπε ο Beck. Με τη γήρανση του πληθυσμού, διαγιγνώσκονται περισσότερες περιπτώσεις Πάρκινσον.
Οι νέες εκτιμήσεις ευθυγραμμίζονται με μια μελέτη του 2018 που προέβλεπε ότι τα κρούσματα Πάρκινσον αναμένεται να διπλασιαστούν μέσα σε δύο δεκαετίες, αυξάνοντας σε περισσότερα από 12 εκατομμύρια παγκοσμίως έως το 2040, δήλωσε ο Δρ. Xin Xin Yu , νευρολόγος στο Κέντρο Νευρο-Αποκατάστασης της Κλίβελαντ Κλινικής.
«Αισθάνομαι ότι αυτή η μελέτη είναι πραγματικά μια έκκληση για δράση», είπε ο Yu για τη νέα έκθεση. “Πώς φροντίζουμε για έναν γηράσκον πληθυσμό που ζει περισσότερο; Πώς υποστηρίζουμε την καλύτερη φροντίδα αυτού του γηράσκοντος πληθυσμού που κινδυνεύει από τη νόσο του Πάρκινσον;”
Η νόσος του Πάρκινσον επηρεάζει μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία, η οποία παράγει μια σημαντική χημική ουσία που ονομάζεται ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη μεταδίδει μηνύματα μεταξύ των νεύρων που ελέγχουν τις μυϊκές κινήσεις και επίσης παίζει ρόλο στα κέντρα ευχαρίστησης και ανταμοιβής του εγκεφάλου.
Είναι φυσιολογικό τα κύτταρα της μέλαινας ουσίας να πεθαίνουν καθώς γερνάμε, αλλά για μερικούς η απώλεια συμβαίνει γρήγορα, σύμφωνα με τον Johns Hopkins. Όταν περισσότερο από το 50% των κυττάρων έχει φύγει, η παραγωγή ντοπαμίνης ενός ατόμου παραπαίει σε σημείο που αρχίζουν να εμφανίζονται τα συμπτώματα του Πάρκινσον.
Τα κύρια συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον περιλαμβάνουν τρόμο, βραδύτητα στην κίνηση, δυσκαμψία των άκρων και προβλήματα με το βάδισμα ή την ισορροπία, σύμφωνα με το Ίδρυμα του Πάρκινσον. Μέχρι τώρα, οι εκτιμήσεις για τα κρούσματα Πάρκινσον ήταν λιγότερο από οριστικές, επειδή οι μελέτες έτειναν να εξετάζουν συγκεκριμένες περιοχές και μικρότερες ομάδες ασθενών, είπε ο Beck.
“Εδώ χρησιμοποιούμε ένα ευρύ φάσμα συνόλων δεδομένων, συγκεντρώνοντάς τα μαζί για να έχουμε αυτή την καλύτερη εκτίμηση”, είπε ο Beck. «Συγκεντρώνοντας σύνολα δεδομένων από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, μπορούμε να κατανοήσουμε πόσοι άνθρωποι ετησίως διαγιγνώσκονται».
Οι αριθμοί έδειξαν ότι ο κίνδυνος της νόσου του Πάρκινσον αυξάνεται δραματικά με την ηλικία, με τους άνδρες να έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο από τις γυναίκες. Τα δεδομένα αποκάλυψαν επίσης συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες διαγιγνώσκονται περισσότερα κρούσματα, γεγονός που συνδέεται με την έρευνα που συνδέει τη νόσο του Πάρκινσον με τη ρύπανση, τα φυτοφάρμακα και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες, είπαν οι Beck και Yu.
«Είναι κάτι που δεν έχει πραγματικά αποδειχθεί με έγκυρο τρόπο στους ανθρώπους, ότι αυτές οι εκθέσεις προκαλούν τη νόσο του Πάρκινσον», είπε ο Beck. «Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο κατώφλι της μετάβασης από την επιδημιολογία, η οποία μας δείχνει τη συσχέτιση, στο να βρούμε την αιτιότητα».
Τα ποσοστά του Πάρκινσον είναι υψηλότερα στις πολιτείες «Rust Belt» των βορειοανατολικών και μεσοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στην κεντρική κοιλάδα της Νότιας Καλιφόρνια, το νοτιοανατολικό Τέξας, την κεντρική Πενσυλβάνια και τη Φλόριντα, έδειξε η μελέτη.
«Είναι δύσκολο να εντοπιστεί ένας μεμονωμένος περιβαλλοντικός παράγοντας, αλλά έχει γίνει έρευνα που εξετάζει τον αντίκτυπο των φυτοφαρμάκων και των υποπροϊόντων της εκβιομηχάνισης και των διαφορετικών χημικών ουσιών» στον κίνδυνο του Πάρκινσον, είπε ο Yu. «Πρέπει να γίνει περισσότερη έρευνα για το γιατί υπάρχουν ορισμένες γεωγραφικές περιοχές όπου βλέπουμε υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης».
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η μελέτη παρέχει μια νέα κατανόηση των φόρων του Πάρκινσον στην αμερικανική κοινωνία, είπε ο Beck. «Το να μην γνωρίζουμε ποιος πραγματικά ζει με τη νόσο του Πάρκινσον, πόσοι άνθρωποι διαγιγνώσκονται το χρόνο, καθιστά πραγματικά δύσκολο να μιλήσουμε με υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και υποστηρικτές για το γιατί πρέπει να αυξηθεί η χρηματοδότηση για την έρευνα για τη νόσο του Πάρκινσον», είπε ο Μπεκ.
Ο Μπεκ σημείωσε ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν Πάρκινσον, σε σύγκριση με 5 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. «Υπάρχει μια πενταπλάσια διαφορά μεταξύ των ασθενειών, αλλά είναι πιο κοντά σε μια 10πλάσια διαφορά στο πόσα επενδύονται για τη νόσο του Αλτσχάιμερ έναντι της νόσου του Πάρκινσον», είπε ο Μπεκ. “Προσπαθούμε να υποστηρίξουμε ότι η νόσος του Πάρκινσον θα πρέπει να είναι σε αναλογική βάση όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ. Εάν μπορούσαμε τουλάχιστον να επιτύχουμε ισοτιμία σε αναλογική βάση για τη χρηματοδότηση του Πάρκινσον, αυτό θα ήταν τρομερό.”