Μια νέα κλινική μελέτη δείχνει ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον βιώνουν αλλαγές στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό τους. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την ικανότητα του σώματος να φιλτράρει τα επιβλαβή μόρια μακριά από τον εγκέφαλο και να αφήνει χρήσιμα μόρια, όπως η γλυκόζη, να εισέλθουν στον εγκέφαλο. Η ανακάλυψη θα μπορούσε να αναδείξει έναν πιθανό στόχο φαρμάκων για τη νόσο του Πάρκινσον στο μέλλον και να προσφέρει έναν τρόπο αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων σε δοκιμές.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική νευρολογική πάθηση που προκαλεί τρόμο και κινητικά προβλήματα. Επί του παρόντος, επηρεάζει σχεδόν 1 εκατομμύριο ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με το Ίδρυμα Πάρκινσον. Καθώς η νόσος του Πάρκινσον είναι προοδευτική, υπάρχουν διάφορα στάδια στην πάθηση. Αυτά συνήθως χαρακτηρίζονται από διαφορετικά συμπτώματα, αλλά πολλοί ερευνητές ερευνούν βιοδείκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό της εξέλιξης της νόσου σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον.
Η αλληλουχία microRNA αποκαλύπτει γενετικές οδούς
Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurology Genetics προτείνει ότι οι ειδικοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την έκφραση ορισμένων microRNAs στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ατόμων με νόσο του Πάρκινσον όχι μόνο για να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της νόσου αλλά και για να καθορίσουν εάν ένα νέο φάρμακο για τη νόσο του Πάρκινσον λειτουργεί. Τα MicroRNA είναι σύντομες αλληλουχίες RNA που ρυθμίζουν την έκφραση των mRNA. Το σώμα τα χρησιμοποιεί για να μεταφράσει τον γενετικό κώδικα σε πρωτεΐνες που χρειάζεται το κύτταρο για να λειτουργήσει. Η ανακάλυψη ήρθε σε μια δοκιμή φάσης 2 που σχεδιάστηκε για να αποκαλύψει τον μηχανισμό πίσω από ένα προηγούμενο εύρημα: ότι ένα φάρμακο λευχαιμίας θα μπορούσε να σταματήσει την εξέλιξη των κινητικών και μη συμπτωμάτων στη νόσο του Πάρκινσον.
Ο ανώτερος συγγραφέας και των δύο εργασιών είναι ο Δρ Charbel Moussa, Ph.D., διευθυντής επιστημονικής και κλινικής έρευνας του Translational Neurotherapeutics Program του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Georgetown στην Ουάσιγκτον, D.C. Σύμφωνα με τον Δρ Moussa, η ομάδα του εξέτασε τα microRNA στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό για να αποκτήσει μια καλύτερη εικόνα για το πώς λειτουργούσε το φάρμακο. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι μπορείτε να πάτε στα microRNA, τα οποία είναι οι πιο σταθερές χημικές ουσίες στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, [για να βρείτε ποια γονίδια εκφράζονται εκεί]». «Και επειδή μπορείτε να ανιχνεύσετε microRNA, τότε αυτά τα microRNA μπορούν να αναγνωστούν ως βιοδείκτες ασθένειας – όχι μόνο γι’ αυτό που συμβαίνει διαχρονικά στη νόσο του Πάρκινσον και σε άλλες νέες ασθένειες, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως δείκτης απόκρισης στα φάρμακα», επισημαίνει ο Δρ Moussa.
