Οι αλλαγές στη λειτουργική αναδιοργάνωση του δικτύου μπορεί να χρησιμεύσουν ως πιθανοί βιοδείκτες για την κλινική εξέλιξη της νόσου Meniere (MD), σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 5 Οκτωβρίου στο Scientific Reports. Ο Jing Li, από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Huazhong στο Wuhan και οι συνεργάτες του εξέτασαν διαφορές συνδεσιμότητας ενδοδικτύου και διαδικτύου μεταξύ 55 ασθενών με νόσο Meniere και 70 υγιών ελέγχων (HC) σε εννέα καλά καθορισμένα δίκτυα κατάστασης ηρεμίας.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε 19 περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στα σωματοκινητικά, ακουστικά, κοιλιακά δίκτυα, προεπιλεγμένη λειτουργία, μεταιχμιακή και βαθιά φαιά ουσία, ο βαθμός λειτουργικής συνδεσιμότητας ήταν χαμηλότερος στη νόσο Meniere. Επιπλέον, χαμηλότερη συνδεσιμότητα ενδοδικτύου παρατηρήθηκε στα ακουστικά, κοιλιακά δίκτυα και μεταιχμιακά δίκτυα και η συνδεσιμότητα στο διαδίκτυο ήταν χαμηλότερη μεταξύ των σωματοκινητικών και μεταιχμιακών δικτύων, μεταξύ των ακουστικών και σωματοκινητικών δικτύων, βαθιάς φαιάς ουσίας και κοιλιακής προσοχής και μεταξύ των δικτύων βαθιάς προσοχής, του δικτύου φαιάς ουσίας και προεπιλεγμένης λειτουργίας.
Ογδόντα ένα ζεύγη εγκεφαλικών περιοχών εντοπίστηκαν με σημαντικές διαφορές στη λειτουργική συνδεσιμότητα μεταξύ ασθενών με MD και HC στο ακραίο επίπεδο. Παρατηρήθηκαν θετικές συσχετίσεις μεταξύ του βαθμού λειτουργικής συνδεσιμότητας της αριστερής αμυγδαλής με το στάδιο της νόσου MD και μεταξύ της συνδεσιμότητας ενδοδικτύου του δικτύου κοιλιακής προσοχής με την υγιή πλευρική αιθουσαία αναλογία. «Αυτά τα ευρήματα διευρύνουν την κατανόησή μας για τους νευρικούς μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από την ασθένεια και ρίχνουν φως στις λειτουργικές επιπτώσεις των αλλαγμένων προτύπων συνδεσιμότητας», γράφουν οι συγγραφείς.
