Ένας νέος τρόπος ταξινόμησης της φυματίωσης (ΤΒ) που στοχεύει στη βελτίωση της εστίασης στα πρώιμα στάδια της νόσου παρουσιάστηκε από μια διεθνή ομάδα στην οποία συμμετέχουν ερευνητές στο UCL. Το νέο πλαίσιο, που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Respiratory Medicine, επιδιώκει να αντικαταστήσει την προσέγγιση του τελευταίου μισού αιώνα ορισμού της φυματίωσης ως είτε ενεργού (δηλαδή, πρόκλησης ασθένειας και δυνητικά μολυσματικής σε άλλους) είτε λανθάνουσας (μολυσμένης με το βακτήριο που προκαλεί τη φυματίωση M tuberculosis] αλλά νιώθουμε καλά και δεν είναι μολυσματική για τους άλλους)—μια προσέγγιση που λένε οι ερευνητές περιορίζει την πρόοδο στην εξάλειψη της νόσου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα σε περισσότερες από 20 χώρες έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι με λοιμώδη φυματίωση αισθάνονται καλά. Σύμφωνα με τη νέα ταξινόμηση, υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις ασθένειας: κλινικές (με συμπτώματα) και υποκλινικές (χωρίς συμπτώματα), με καθεμία από αυτές να ταξινομείται είτε ως λοιμώδης είτε ως μη λοιμώδης. Η πέμπτη κατάσταση είναι η λοίμωξη από M. tuberculosis που δεν έχει εξελιχθεί σε ασθένεια—δηλαδή, η M. tuberculosis μπορεί να είναι παρούσα στο σώμα και ζωντανή, αλλά δεν υπάρχουν σημάδια της νόσου που να είναι ορατά με γυμνό μάτι, για παράδειγμα με απεικόνιση.
Οι ερευνητές λένε ότι ελπίζουν ότι το πλαίσιο Διεθνούς Συναίνεσης για την Πρώιμη ΤΒ (ICE-TB), που αναπτύχθηκε από μια διαφορετική ομάδα 64 ειδικών, θα βοηθήσει στην καλύτερη διάγνωση και θεραπεία των πρώιμων σταδίων της φυματίωσης, τα οποία ιστορικά αγνοούνται στην έρευνα. Η φυματίωση παραμένει η πιο θανατηφόρα μολυσματική ασθένεια στον κόσμο αυτή τη στιγμή και έχει προκαλέσει περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο θανάτους τα τελευταία 200 χρόνια. Υπολογίζεται ότι τρία εκατομμύρια περιστατικά ετησίως δεν αναφέρονται στα συστήματα υγείας και περισσότερα από τα μισά από αυτά τα κρούσματα θα είναι ασυμπτωματικά.
Επικεφαλής της διεθνούς ομάδας ήταν ερευνητές στο UCL, London School of Hygiene & Tropical Medicine, The Walter and Eliza Hall Institute (WEHI), University of Cape Town, Imperial College London και του South African Medical Research Council. Ο Δρ Hanif Esmail, συν-επικεφαλής συγγραφέας στο UCL Institute for Global Health and MRC Clinical Trials Unit στο UCL, είπε: «Το δυαδικό παράδειγμα της ενεργού νόσου έναντι της λανθάνουσας λοίμωξης έχει οδηγήσει σε μια αντιβιοτική θεραπεία που ταιριάζει σε όλους ασθένεια, αλλά έχει σχεδιαστεί για άτομα με τη σοβαρότερη μορφή νόσου. Αυτό οδηγεί σε πιθανή υπερθεραπεία ατόμων με υποκλινική φυματίωση.
«Μια βασική ερευνητική προτεραιότητα τώρα είναι να προσδιοριστεί ο καλύτερος συνδυασμός, η δοσολογία και η διάρκεια των αντιβιοτικών για τη θεραπεία κάθε κατάστασης φυματίωσης, καθώς και τα οφέλη από τη θεραπεία των υποκλινικών καταστάσεων». Ο καθηγητής Rein Houben (Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου), συν-επικεφαλής της εργασίας, είπε: «Ενώ η παροχή θεραπείας σε άτομα που αρρωσταίνουν πολύ με φυματίωση έχει σώσει εκατομμύρια ζωές, δεν σταματάμε τη μετάδοση της νόσου».
«Για να αποτρέψουμε τη μετάδοση της φυματίωσης, πρέπει να απομακρυνθούμε από το να εστιάσουμε μόνο στους πολύ άρρωστους και να εξετάσουμε προηγούμενες καταστάσεις ασθένειας, εντοπίζοντας άτομα που μπορεί να είναι μολυσματικά για μήνες ή χρόνια πριν εμφανίσουν συμπτώματα φυματίωσης. «Το συναινετικό μας πλαίσιο αντικαθιστά την παλιά δυαδική έννοια της «ενεργού» έναντι της «λανθάνουσας» φυματίωσης με ένα πιο λεπτομερές σύστημα ταξινόμησης που ελπίζουμε ότι, εάν υιοθετηθεί ευρέως, θα μπορούσε να βοηθήσει στη βελτίωση της θεραπείας για άτομα με φυματίωση σε πρώιμο στάδιο και να προωθήσει τις προσπάθειες για την εξάλειψη η ασθένεια.”
Το πλαίσιο αναπτύχθηκε μέσω μιας διαδικασίας Delphi που σχεδιάστηκε για την επίτευξη συναίνεσης μεταξύ μιας διαφορετικής ομάδας. Η διαδικασία ξεκίνησε με μια ανασκόπηση του πεδίου εφαρμογής των εγγράφων και διαδικτυακών ερευνών εμπειρογνωμόνων και κατέληξε σε μια διήμερη συνάντηση στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, ερευνητών από μια σειρά επιστημονικών κλάδων, καθώς και υπευθύνων χάραξης πολιτικής, κλινικών γιατρών και επιζώντων της φυματίωσης. Η Δρ Anna Coussens, συν-επικεφαλής συγγραφέας από το WEHI, είπε: «Ένα βασικό εύρημα στη συναίνεση είναι η μετακίνηση του ουδού της νόσου και η αναγνώριση ότι η ασθένεια δεν ξεκινά μόνο με συμπτώματα ή μετάδοση, αλλά όταν ο ιστός έχει υποστεί βλάβη.
«Ελπίζουμε ότι με τον καιρό το πλαίσιο μας μπορεί να συμβάλει στην εξάλειψη της φυματίωσης οδηγώντας σε βελτιωμένη έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, βελτιστοποιώντας τα αποτελέσματα των ασθενών και ελαχιστοποιώντας τη μετάδοση». Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η διαδικασία της νόσου ήταν μη γραμμική – ότι οι άνθρωποι μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ μολυσματικών και μη μολυσματικών καταστάσεων και μεταξύ παρουσίας και απουσίας συμπτωμάτων ή σημείων.
Είπαν επίσης ότι χρειάζονται καλύτερα διαγνωστικά εργαλεία για τον εντοπισμό πολλών από τις καταστάσεις φυματίωσης. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει επί του παρόντος κανένα τεστ για την ανίχνευση βιώσιμης λοίμωξης από M. tuberculosis (δηλαδή, όπου τα βακτήρια είναι φυσιολογικά ενεργά), σε αντίθεση με μια μη βιώσιμη λοίμωξη ή μια πρόσφατη λοίμωξη που έχει εξαφανιστεί. Η διεθνής ομάδα συμμετείχε ενδιαφερόμενους από 19 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των International Union Against TB and Lung Disease, The StopTB partnership, World Health Organization, FIND, National TB Programs, TB Proof, και ερευνητές από διάφορα πανεπιστήμια και ινστιτούτα ιατρικής έρευνας.