Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης Ντελ Μόντε στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ έαπέδειξαν ότι ο υγιής εγκέφαλος είναι σε θέση να κάνει πολλαπλές εργασίες ενώ περπατά, χωρίς να θυσιάζει τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται οποιαδήποτε από τις δύο δραστηριότητες. “Αυτή η έρευνα μάς δείχνει ότι ο εγκέφαλος είναι ευέλικτος και μπορεί να αναλάβει πρόσθετα βάρη”, είπε ο David Richardson, φοιτητής MD/PhD στο πέμπτο έτος του στο Pathology & Cell Biology of Disease Program, και πρώτος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο το περιοδικό NeuroImage. “Τα ευρήματά μας έδειξαν ότι τα μοτίβα βάδισης των συμμετεχόντων βελτιώθηκαν όταν εκτελούσαν μια γνωστική εργασία ταυτόχρονα, υποδηλώνοντας ότι ήταν στην πραγματικότητα πιο σταθεροί όταν περπατούσαν και εκτελούσαν την εργασία από ό,τι όταν ήταν επικεντρωμένοι αποκλειστικά στο περπάτημα”.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Κατά τη διάρκεια αυτών των πειραμάτων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα κινητό σύστημα απεικόνισης εγκεφάλου/σώματος, ή MoBI, που βρίσκεται στο εργαστήριο Γνωσιακής Νευροφυσιολογίας Frederick J. and Marion A. Schindler του Ινστιτούτου Del Monte. Η πλατφόρμα συνδυάζει την εικονική πραγματικότητα, την παρακολούθηση του εγκεφάλου και την τεχνολογία καταγραφής κίνησης. Ενώ οι συμμετέχοντες περπατούν σε διάδρομο ή χειρίζονται αντικείμενα σε ένα τραπέζι, 16 κάμερες υψηλής ταχύτητας καταγράφουν τους δείκτες θέσης με ακρίβεια χιλιοστού, ενώ ταυτόχρονα μετρούν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα. Το MoBI χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή της εγκεφαλικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων καθώς περπατούσαν σε διάδρομο και τους παρακινούσαν να αλλάξουν εργασίες.
Σημασία των ευρημάτων
Η εγκεφαλική τους δραστηριότητα καταγράφηκε επίσης καθώς εκτελούσαν τις ίδιες εργασίες ενώ κάθονταν. Οι εγκεφαλικές αλλαγές μετρήθηκαν μεταξύ των καθηκόντων και έδειξαν ότι κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων εργασιών η νευροφυσιολογική διαφορά ήταν μεγαλύτερη μεταξύ περπατήματος και καθίσματος – υπογραμμίζοντας την ευελιξία ενός υγιούς εγκεφάλου και τον τρόπο προετοιμασίας και εκτέλεσης εργασιών με βάση το επίπεδο δυσκολίας. “Η κατανόηση του πώς ένας νεαρός υγιής εγκέφαλος μπορεί να περπατάει και μιλάει είναι μια σημαντική αρχή, αλλά πρέπει επίσης να καταλάβουμε πώς αυτά τα ευρήματα διαφέρουν στον εγκέφαλο υγιών ηλικιωμένων και ενηλίκων με νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Το επόμενο στάδιο είναι η επέκταση αυτής της έρευνας για να συμπεριλάβει μια πιο ποικιλόμορφη ομάδα εγκεφάλων”.
