Οι ερευνητές μηδενίζουν την απόλυτη προσπάθεια για την αναγέννηση της ινσουλίνης στα βλαστοκύτταρα του παγκρέατος και την αντικατάσταση της ανάγκης για τακτικές ενέσεις ινσουλίνης. Ερευνητές του Baker Heart and Diabetes Institute απέδειξαν σε ένα επιστημονικό περιοδικό Nature ότι τα νεοδημιουργηθέντα κύτταρα ινσουλίνης μπορούν να ανταποκριθούν στη γλυκόζη και να παράγουν ινσουλίνη μετά από διέγερση με δύο φάρμακα εγκεκριμένα από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ σε μόλις 48 ώρες.
Επιπλέον, επιβεβαίωσαν ότι αυτή η οδός αφύπνισης των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη είναι βιώσιμη σε ηλικιακές ομάδες από 7 έως 61 ετών, παρέχοντας τις απαραίτητες γνώσεις για τους μηχανισμούς που διέπουν την αναγέννηση των βήτα κυττάρων. Χρησιμοποιώντας παγκρεατικά κύτταρα που προέρχονται από παιδιά και ενήλικες δότες διαβήτη τύπου 1 και από μη διαβητικό άτομο, μια ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Sam El-Osta έδειξε πώς τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη που καταστρέφονται σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 μπορούν να αναγεννηθούν σε αισθητήρια γλυκόζης και λειτουργικά εκκρίνοντα κύτταρα ινσουλίνης.
Σε αυτή την τελευταία μελέτη της ομάδας Human Epigenetics, δείχνουν ότι μικρομοριακούς αναστολείς που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος για σπάνιους καρκίνους και έχουν εγκριθεί από τον FDA των ΗΠΑ, μπορούν να επιστρέψουν γρήγορα την παραγωγή ινσουλίνης σε παγκρεατικά κύτταρα που καταστράφηκαν από διαβήτη. Η νέα θεραπευτική προσέγγιση έχει τη δυνατότητα να γίνει η πρώτη θεραπεία τροποποίησης της νόσου για τον διαβήτη τύπου 1, διευκολύνοντας την παραγωγή ινσουλίνης που ανταποκρίνεται στη γλυκόζη, αξιοποιώντας τα εναπομείναντα παγκρεατικά κύτταρα του ασθενούς, επιτρέποντας έτσι στα άτομα που ζουν με διαβήτη να επιτύχουν δυνητικά ανεξαρτησία από 24ωρες ενέσεις ινσουλίνης .
Αυτή η θεραπεία τροποποίησης της νόσου αντιπροσωπεύει επίσης μια πολλά υποσχόμενη λύση για τον σημαντικό αριθμό των Αυστραλών που ζουν με ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, οι οποίοι αποτελούν το 30 τοις εκατό των ατόμων με διαβήτη τύπου 2. Η ανάπτυξη νέων φαρμακολογικών θεραπειών που στοχεύουν στην αποκατάσταση της λειτουργίας του παγκρέατος αντιμετωπίζει τη σκοτεινή πραγματικότητα των ελλείψεων οργάνων δωρητών.
«Θεωρούμε αυτή την αναγεννητική προσέγγιση μια σημαντική πρόοδο προς την κλινική ανάπτυξη», δήλωσε ο καθηγητής El-Osta. «Μέχρι τώρα, η διαδικασία αναγέννησης ήταν τυχαία και δεν είχε επιβεβαιωθεί, το πιο σημαντικό είναι ότι οι επιγενετικοί μηχανισμοί που διέπουν μια τέτοια αναγέννηση στους ανθρώπους παραμένουν ελάχιστα κατανοητοί», είπε. Αυτή η έρευνα δείχνει ότι 48 ώρες διέγερσης με μικρομοριακούς αναστολείς είναι επαρκείς για την αποκατάσταση της παραγωγής ινσουλίνης από τα κατεστραμμένα παγκρεατικά κύτταρα.
Ο Ανώτερος Ερευνητής του JDRF, Δρ Keith Al-Hasani είπε ότι το επόμενο βήμα ήταν η διερεύνηση της νέας αναγεννητικής προσέγγισης σε ένα προκλινικό μοντέλο. Ο στόχος είναι να αναπτυχθούν αυτοί οι αναστολείς ως φάρμακα για την αποκατάσταση της παραγωγής ινσουλίνης σε άτομα που ζουν με διαβήτη. Καθώς προχωρά η εργασία, τόσο αυξάνεται και η ανάγκη για γρήγορη μετάφραση. Περισσότεροι από 530 εκατομμύρια ενήλικες ζουν με διαβήτη, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να ανέλθει σε 643 εκατομμύρια έως το 2030.