Mοναξιά Αμερική: Μια εθνική σύσταση για την υγεία που εκδόθηκε από τον Γενικό Χειρουργό των ΗΠΑ Vivek Murthy στις 3 Μαΐου 2023, ρίχνει φως στα επείγοντα ζητήματα δημόσιας υγείας της μοναξιάς και της απομόνωσης. Η έκθεση αντικατοπτρίζει την προσωπική και επαγγελματική εμπειρία του Dr. Murthy με τις βλαβερές επιπτώσεις της μοναξιάς στην υγεία. Όσο και αν ακούγεται εκπληκτικό, η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά έχουν την ίδια επίδραση στην ανθρώπινη υγεία με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα, δηλαδή μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια ζωής έως και 15 χρόνια. Είμαι ηγέτης στην ακαδημαϊκή και κλινική ιατρική και υπηρέτησα ως τσάρος της COVID-19 για την πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια, οπότε έχω εμπειρία στη σκέψη για έκτακτες καταστάσεις δημόσιας υγείας και πώς να τις διορθώσουμε Ας δούμε πρώτα το πρόβλημα και στη συνέχεια ας εξετάσουμε ορισμένες λύσεις και τι θα κέρδιζε το έθνος από την εφαρμογή τους.
Ορισμός του προβλήματος
Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση είναι ευρέως διαδεδομένες. Μια έρευνα της Cigna του 2021 δείχνει ότι σχεδόν 1 στους 6 Αμερικανούς ανέφερε πως αισθάνεται μοναξιά ή απομόνωση. Αυτό σημαίνει ότι οι καταστάσεις αυτές πιθανόν να επηρεάζουν είτε εσάς είτε κάποιον γνωστό σας. Στην ίδια έρευνα, οι νεαροί ενήλικες είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να αναφέρουν ότι αισθάνονται μοναξιά ή απομόνωση σε σχέση με όσους είναι άνω των 65 ετών. Επιπλέον, το 75% των ισπανόφωνων και το 68% των μαύρων ή αφροαμερικανών ανέφεραν αυτές τις συνθήκες, όπως και η πλειοψηφία των ερωτηθέντων με χαμηλότερο εισόδημα και των μονογονεϊκών οικογενειών. Αν και δεν υπάρχουν οριστικές εξηγήσεις για αυτούς τους υψηλούς αριθμούς, οι ειδικοί έχουν προτείνει διάφορους πιθανούς παράγοντες: την κινητικότητα του πληθυσμού, τη στροφή από την προσωπική εργασία και τη μάθηση στην εξ αποστάσεως εργασία και μάθηση από την αρχή της πανδημίας και τις βαθιές διαιρέσεις στην κοινωνία που προκαλούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ανεύθυνοι ειδησεογραφικοί ιστότοποι. Για να τραβήξουν την προσοχή των τηλεθεατών, ορισμένοι διαφημιστές και ηγέτες των μέσων ενημέρωσης κατανοούν ότι οι άνθρωποι είναι προκατειλημμένοι απέναντι σε μηνύματα που ενεργοποιούν τον φόβο και την απώλεια. Στην πραγματικότητα, ο επιστημονικός όρος ‘προκατάληψη απέχθειας’ “aversion bias” καταδεικνύει ότι οι άνθρωποι φοβούνται δύο φορές περισσότερο την απώλεια από ό,τι χαίρονται για το κέρδος. Όταν νιώθουμε κοινωνικά απομονωμένοι και μοναχικοί, η επαγρύπνησή μας για απειλή ενεργοποιεί τα βασικά ένστικτα επιβίωσης, τα οποία έχουν τις ρίζες τους στην εξελικτική εποχή. Για τους πρώτους ανθρώπους, η αποδοχή και η ένταξη σε μια ομάδα ή κοινότητα ήταν βασικοί παράγοντες επιβίωσης. Ο αποχωρισμός ή η εκδίωξη από τη φυλή σήμαινε σχεδόν βέβαιο θάνατο. Οι ακμάζουσες σχέσεις κατέστησαν κρίσιμες για τα ανθρώπινα αισθήματα ασφάλειας και ευημερίας. Στην πραγματικότητα, οι μελέτες μακροζωίας διαπιστώνουν σταθερά ότι η δύναμη των δια βίου σχέσεων ενός ατόμου είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για μια μακρά και υγιή ζωή.
Το άγχος και η μοναξιά συνδέονται
Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα είναι ισορροπημένο σε δύο λειτουργίες: την “μάχη ή φυγή” του συμπαθητικού συστήματος και την “ανάπαυση και πέψη” του παρασυμπαθητικού συστήματος. Η μοναξιά και η απομόνωση οδηγούν σε μη ισορροπημένη ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, οδηγώντας σε υπερ-επιφυλακτικότητα ή σάρωση του περιβάλλοντος για απειλές. Μόλις ενεργοποιηθεί αυτή η αντίδραση απειλής, οι άνθρωποι βλέπουν το περιβάλλον τους ως μη ασφαλές, οδηγώντας στην απελευθέρωση ορμονών που παρεμβαίνουν στις αντιδράσεις εμπιστοσύνης και ευχαρίστησης. Καθώς αυτή η αντίδραση στο στρες εντείνεται, οι άνθρωποι βιώνουν αυξήσεις ορμονών που ανεβάζουν τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή τους πίεση. Με την πάροδο του χρόνου, η απελευθέρωση αυτών των ορμονών βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία, την καρδιά, τον εγκέφαλο, το αίμα και το συκώτι μας και το μεταβολικό και μυοσκελετικό μας σύστημα. Σαν μια μηχανή αυτοκινήτου που ανεβάζει συνεχώς υπερβολικές στροφές, τα συστήματα του σώματός μας αρχίζουν να καταρρέουν και η αντιληπτή εμπειρία του πόνου αυξάνεται.
Ανάμεσα στα σημάδια της μοναξιάς: αίσθημα εξάντλησης και αδυναμία ελέγχου των συναισθημάτων σας. Τα συναισθήματα αναξιότητας και φόβου αυξάνουν τον κίνδυνο χρήσης ουσιών, προκλήσεων ψυχικής υγείας, ποικίλων χρόνιων ασθενειών και παχυσαρκίας – όλα αυτά μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της διάρκειας ζωής. Με άλλα λόγια, η μοναξιά και η απομόνωση οδηγούν σε ασθένειες και μειώνουν τη διάρκεια ζωής μέσω της μη ισορροπημένης ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που προκαλείται από την αντίληψη της απειλής και του χρόνιου στρες. Φυσικά, το άγχος μπορεί επίσης να οδηγήσει τους ανθρώπους στην απομόνωση, οπότε οι επιπτώσεις είναι αμφίδρομες.
Ανακούφιση
Μια πρωταρχική λύση για τη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση είναι η ουσιαστική κοινωνική σύνδεση. Οι κοινωνικές συνδέσεις ενισχύουν τις αντιλήψεις μας για την ψυχολογική και σωματική ασφάλεια, την αξία και ενισχύουν τα συναισθήματα του ανήκειν και της συνεισφοράς. Αυτές οι κρίσιμες σχέσεις διακλαδίζονται από τις οικογένειές μας μέχρι τους φίλους μας και σχηματίζουν δίκτυα εμπιστοσύνης και κοινότητας. Αυτά τα δίκτυα σχέσεων ονομάζονται “κοινωνικό κεφάλαιο”. Οι οικονομολόγοι του Πανεπιστημίου Princeton Anne Case και Angus Deaton υποθέτουν ότι η μείωση του κοινωνικού κεφαλαίου και της ελπίδας που προήλθε από την απώλεια θέσεων εργασίας στα Απαλάχια και στην κοιλάδα του ποταμού Οχάιο από το 1999 έως το 2013 ήταν ένας βασικός παράγοντας που οδήγησε σε θανάτους από υπερβολική δόση, αυτοκτονίες και ηπατική νόσο στις περιοχές αυτές.
Τι μπορεί λοιπόν να γίνει για την αντιμετώπιση της επιδημίας της μοναξιάς;
Στο Πλαίσιο για μια εθνική στρατηγική για την προώθηση της κοινωνικής σύνδεσης, ο Murthy παρέχει μια πρακτική έκκληση για δράση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κοινωνικής αποσύνδεσης από τη δημόσια υγεία και για την ενίσχυση της κοινωνικής σύνδεσης και της κοινότητας. Οι στρατηγικές αυτές περιλαμβάνουν το άνοιγμα σε νέες σχέσεις, την επανασύνδεση με φίλους και απομακρυσμένα μέλη της οικογένειας και την εξυπηρέτηση των άλλων μέσω του εθελοντισμού. Το πλαίσιο περιλαμβάνει διαμοιραζόμενα εργαλεία και πόρους για άτομα και οργανισμούς ώστε να επενδύσουν στις κοινωνικές σχέσεις με βάση την κοινότητα και να βελτιώσουν την ψυχική υγεία της κοινότητάς τους. Ένας λόγος για τον οποίο ανταποκρίνομαι σε αυτό το κάλεσμα είναι ότι η πολιτεία μου, η Δυτική Βιρτζίνια, είναι η μόνη που βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα Απαλάχια. Τα Απαλάχια είναι η κεντρική τοποθεσία των “θανάτων της απελπισίας”, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ζουν εδώ επηρεάζονται δυσανάλογα από την απώλεια θέσεων εργασίας, κοινωνικού κεφαλαίου, σκοπού και σχέσεων που έχουν ως αποτέλεσμα την εμπειρία της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι κάτοικοι της Δυτικής Βιρτζίνια έχουν το δεύτερο χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής στη χώρα και μερικές από τις χειρότερες μετρήσεις υγείας. Θα έλεγα όμως ότι η Δυτική Βιρτζίνια έχει επίσης ανθεκτικούς ανθρώπους που νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Υπάρχει πραγματική καλοσύνη και ευγένεια στους ανθρώπους μας. Για την καλύτερη εξυπηρέτηση της πολιτείας μας, το προσωπικό του εμβληματικού πανεπιστημιακού ακαδημαϊκού ιατρικού κέντρου οικοδομεί πιο εξελιγμένη και καλύτερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Οι συνάδελφοί μου στις επιχειρήσεις και την κυβέρνηση επικεντρώνονται στην αντιστροφή της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης μέσω θέσεων εργασίας που παρέχουν εισόδημα, κοινωνικό κεφάλαιο και σχέσεις φροντίδας. Όπως η πανδημία της COVID-19, έτσι και η πανδημία της απομόνωσης και της μοναξιάς απαιτεί να συνεργαστούμε στην κοινότητα για να κάνουμε θετική τη διαφορά.