Μελάνωμα: Ο συνδυασμός ενός πειραματικού εμβολίου mRNA με μια ανοσοθεραπεία μείωσε την πιθανότητα υποτροπής του μελανώματος ή πρόκλησης θανάτου κατά 44% σε σύγκριση με την ανοσοθεραπεία μόνη της, δείχνει μια νέα κλινική δοκιμή. Με επικεφαλής ερευνητές του NYU Langone Health και του Κέντρου Καρκίνου Perlmutter, η τυχαιοποιημένη δοκιμή φάσης 2b αφορούσε άνδρες και γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση μελανώματος από λεμφαδένες ή άλλα όργανα και διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο επανεμφάνισης της νόσου σε περιοχές απομακρυσμένες από τον αρχικό καρκίνο. Μεταξύ 107 ατόμων της μελέτης στα οποία χορηγήθηκε τόσο το πειραματικό εμβόλιο, που ονομάζεται mRNA-4157/V940, όσο και η ανοσοθεραπεία πεμπρολιζουμάμπη, ο καρκίνος επέστρεψε σε 24 άτομα (22,4%) εντός δύο ετών παρακολούθησης, σε σύγκριση με 20 από τα 50 (40%) που έλαβαν μόνο πεμπρολιζουμάμπη.
“Η μελέτη μας φάσης 2b δείχνει ότι ένα εμβόλιο mRNA νεοαντιγόνου, όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την πεμπρολιζουμάμπη, οδήγησε σε παρατεταμένο χρόνο χωρίς υποτροπή ή θάνατο σε σύγκριση με την πεμπρολιζουμάμπη μόνη της”, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης Jeffrey Weber, MD, Ph.D., αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Καρκίνου Perlmutter. Τα αποτελέσματα της μελέτης φάσης 2b πρόκειται να παρουσιαστούν στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Έρευνας για τον Καρκίνο στις 16 Απριλίου στο Ορλάντο της Φλόριντα. Ενώ οι τυχαιοποιημένες δοκιμές φάσης 3 εξετάζουν αν μια θεραπεία είναι ανώτερη από τις τρέχουσες συνήθεις θεραπείες, οι δοκιμές φάσης 2, όπως η παρούσα μελέτη, παρέχουν προκαταρκτική διαβεβαίωση ότι μια θεραπεία είναι πιθανό να είναι καλύτερη από μια άλλη και οδηγούν σε μεγαλύτερες μελέτες για την επιβεβαίωση αυτών των αποτελεσμάτων. Δοκιμές φάσης 3 του συνδυασμού του εμβολίου mRNA-4157/V940 με την πεμπρολιζουμάμπη έναντι της πεμπρολιζουμάμπης μόνη της έχουν ήδη προγραμματιστεί στο NYU Langone και σε ορισμένα άλλα ιατρικά κέντρα παγκοσμίως, δήλωσε ο Weber, καθηγητής ογκολογίας Laura και Isaac Perlmutter στο Τμήμα Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής Grossman του NYU. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της μελέτης οδήγησαν τον Φεβρουάριο τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών να χορηγήσει τον χαρακτηρισμό ‘Χαρακτηρισμός Πρωτοποριακής Θεραπείας’ (Breakthrough Therapy Designation) στο mRNA-4157/V940 σε συνδυασμό με την πεμπρολιζουμάμπη, έναν χαρακτηρισμό που έχει σχεδιαστεί για να επιταχύνει τις κυβερνητικές αξιολογήσεις των αποτελεσμάτων των δοκιμών. Τα τρέχοντα αποτελέσματα αναδεικνύουν τον ρόλο των Τ-κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι ικανά να επιτίθενται στους ιούς καθώς και στους καρκίνους. Για να γλιτώσει τα φυσιολογικά κύτταρα, το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί μόρια “σημείου ελέγχου” στις επιφάνειες των Τ-κυττάρων για να “απενεργοποιήσει” την επίθεσή τους κατά των ιών όταν καθαρίσουν τη λοίμωξη. Ο οργανισμός μπορεί να αναγνωρίζει τους όγκους ως μη φυσιολογικούς, αλλά τα καρκινικά κύτταρα καταλαμβάνουν τα σημεία ελέγχου για να απενεργοποιούν και να αποφεύγουν τις ανοσολογικές αντιδράσεις. Ανοσοθεραπείες όπως η πεμπρολιζουμάμπη επιδιώκουν να μπλοκάρουν τα σημεία ελέγχου, καθιστώντας τα καρκινικά κύτταρα πιο “ορατά” και ευάλωτα και πάλι στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι ανοσοθεραπείες έχουν γίνει ο βασικός πυλώνας για τη θεραπεία του μελανώματος, αν και δεν αποδίδουν σε όλους τους ασθενείς, επειδή τα κύτταρα του μελανώματος, γνωστά για την ικανότητά τους να αποφεύγουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στην ανοσοθεραπεία.
Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές έχουν εξετάσει την προσθήκη εμβολίων. Ενώ τα περισσότερα εμβόλια που χρησιμοποιούνται σήμερα έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη λοιμώξεων, μπορούν, επίσης, να προσαρμοστούν ώστε να στοχεύουν πρωτεΐνες που εμπλέκονται στον καρκίνο. Όπως και το εμβόλιο COVID-19, το mRNA-4157/V940 βασίζεται στο αγγελιοφόρο RNA, έναν χημικό ξάδελφο του DNA που παρέχει οδηγίες στα κύτταρα για την παραγωγή πρωτεϊνών. Τα εμβόλια mRNA για τον καρκίνο έχουν σχεδιαστεί για να διδάσκουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού να αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα ως διαφορετικά από τα φυσιολογικά κύτταρα. Κατά το σχεδιασμό ενός εμβολίου κατά του μελανώματος, οι ερευνητές προσπάθησαν να προκαλέσουν μια ανοσολογική απόκριση σε συγκεκριμένες μη φυσιολογικές πρωτεΐνες, που ονομάζονται “νεοαντιγόνα”, οι οποίες παράγονται από τα καρκινικά κύτταρα. Επειδή όλοι οι εθελοντές της μελέτης είχαν αφαιρέσει τους όγκους τους, οι ερευνητές ήταν σε θέση να αναλύσουν τα κύτταρά τους για νεοαντιγόνα που ήταν ειδικά για κάθε μελάνωμα και να δημιουργήσουν ένα “εξατομικευμένο” εμβόλιο για κάθε ασθενή. Ως αποτέλεσμα, παρήχθησαν Τ κύτταρα ειδικά για τις πρωτεΐνες νεοαντιγόνων που κωδικοποιούνται από το mRNA. Αυτά τα Τ κύτταρα θα μπορούσαν στη συνέχεια να επιτεθούν σε οποιαδήποτε κύτταρα μελανώματος προσπαθούσαν να αναπτυχθούν ή να εξαπλωθούν. Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη μελέτη αναφέρουν ότι το εξατομικευμένο εμβόλιο mRNA-4157/V940 χρειάστηκε περίπου έξι έως οκτώ εβδομάδες για να αναπτυχθεί για κάθε ασθενή και μπορούσε να αναγνωρίσει έως και 34 νεοαντιγόνα. Οι σοβαρές παρενέργειες ήταν παρόμοιες μεταξύ των δύο σκελών της μελέτης, είπαν, με την κόπωση να είναι η πιο κοινή παρενέργεια ειδικά για το εμβόλιο που ανέφεραν οι ασθενείς.
