Μείωση Βάρους: Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να ξεφύγουν εντελώς από το ιστορικό της παχυσαρκίας, ακόμη και όταν αργότερα επιτύχουν ένα υγιές βάρος. Αμερικανοί ενήλικες που κάποτε είχαν παχυσαρκία αλλά αργότερα πέτυχαν και διατήρησαν έναν υγιή δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) ομαλοποίησαν μερικούς, αλλά όχι όλους, τους δείκτες, τον υπερβολικό κλινικό κίνδυνο που σχετίζεται με την παχυσαρκία σε μια ανασκόπηση των δεδομένων που συλλέχθηκαν από περίπου 20.000 άτομα κατά τη διάρκεια μιας σειράς οκτώ Εθνικών Ερευνών Εξετάσεων Υγείας και Διατροφής NHANES.
Η Maia P. Smith, MD, ανέφερε τα ευρήματα στην εικονική Ετήσια Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) 2021. “Για ορισμένες καταστάσεις, όπως η υπέρταση και η δυσλιπιδαιμία, η ανάρρωση [μετά από απότομη πτώση του ΔΜΣ] φαίνεται να είναι συνολική, ενώ για άλλες καταστάσεις, όπως ο διαβήτης, η ανάκαμψη είναι πιθανή.
- Μερικοί αναρρώνουν, αλλά μερικοί όχι”, εξήγησε η Σμιθ σε συνέντευξη. “Η απώλεια βάρους αντιστρέφει όλες ή ουσιαστικά όλες τις βλάβες που προκαλεί η παχυσαρκία σε μερικούς ανθρώπους, αλλά δεν προκαλεί πλήρη αναστροφή της βλάβης και δεν επιλύει πλήρως τον διαβήτη [τύπου 2] σε πολλούς άλλους”, πρόσθεσε η Smith, επιδημιολόγος στο το Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Αγίου Γεωργίου στη Γρενάδα.
- “Το γεγονός ότι … οι αναλύσεις που συγκρίνουν παλαιότερα παχύσαρκα άτομα με πληθυσμούς φυσιολογικού βάρους έδειξαν βελτίωση των μέσων επιπέδων υπέρτασης και δυσλιπιδαιμίας στον πληθυσμό είναι αξιοσημείωτο”, σχολίασε η Rebecca T. Emeny, PhD, επιδημιολόγος στο Ινστιτούτο Πολιτικής Υγείας και Κλινικής Πρακτικής του Dartmouth στο Λίβανο του Νιου Χάμσαϊρ, ο οποίος δεν ασχολήθηκε με τη μελέτη της Σμιθ.
«Η παρατήρηση ότι τα άτομα που ήταν σε θέση να διατηρήσουν το φυσιολογικό βάρος μετά από παχυσαρκία στο παρελθόν διέτρεχαν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο για διαβήτη σε σύγκριση με την ομάδα φυσιολογικού βάρους μιλά για την πρόσφατη συζήτηση για την παχυσαρκία ως μεταβολική διαταραχή και όχι ως πρόβλημα θερμίδων», είπε η Έμενυ σε μια συνέντευξη.Ανέφερε ένα πρόσφατο άρθρο που πρότεινε ένα μοντέλο υδατανθράκων-ινσουλίνης για την παχυσαρκία αντί ενός μοντέλου ισορροπίας ενέργειας. Αυτό, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι κάπως αμφιλεγόμενο. Η Emeny προειδοποίησε επίσης ότι “τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης συγκρίνουν πληθυσμούς. Ο σχεδιασμός και η ανάλυση δεν επιτρέπουν την ερμηνεία του ατομικού κινδύνου που προκύπτει από αλλαγές στο βάρος”.Όσοι παλαιότερα είχαν παχυσαρκία μπορούν να αντιστρέψουν την υπέρταση, τη δυσλιπιδαιμία. Η μελέτη της Smith και των συνεργατών της χρησιμοποίησε δεδομένα που συλλέχθηκαν στην Εθνική Έρευνα Εξετάσεων Υγείας και Διατροφής National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES), η οποία πραγματοποιείται κάθε 2 χρόνια από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ.
Χρησιμοποίησαν δεδομένα από οκτώ διαδοχικές έρευνες που άρχισαν το 1999-2000 και συνεχίστηκαν έως το 2013-2014, δίνοντας δεδομένα από σχεδόν 40.000 ενήλικες που ήταν τουλάχιστον 20 ετών. Εκτός από τα 326 άτομα που παλαιότερα είχαν παχυσαρκία κάποια στιγμή στο παρελθόν κατά τη διάρκεια της ζωής τους (ΔΜΣ ≥ 30 kg/m2) αλλά τώρα είχαν υγιή ΔΜΣ και 6235 που ήταν σταθερά σε υγιή ΔΜΣ, περιελάμβαναν επίσης 13.710 άτομα που είχαν σήμερα ευσαρκία. Απέβαλαν τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην έρευνα που δεν εντάχθηκαν σε μία από αυτές τις τρεις κατηγορίες.Οι συμμετέχοντες που παλαιότερα είχαν παχυσαρκία ήταν κατά μέσο όρο 54 ετών, σε σύγκριση με τη μέση ηλικία των 48 ετών μεταξύ εκείνων με τρέχουσα παχυσαρκία και 41 ετών μεταξύ εκείνων που είχαν σήμερα υγιή ΔΜΣ (που δεν είχαν ποτέ παχυσαρκία). Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν διαφορές ανά φύλο, αλλά όσοι παλαιότερα είχαν παχυσαρκία είχαν πολύ υψηλότερο επιπολασμό καπνίσματος.
- Τα άτομα που ανέφεραν έναν υγιή ΔΜΣ (18,5-24,9 kg/m2) μετά από παχυσαρκία είχαν τρέχοντα ποσοστά επιπολασμού υπέρτασης και δυσλιπιδαιμίας που ήταν, αντίστοιχα, 8% και 13% υψηλότερα από τα ποσοστά επιπολασμού στους ενήλικες που διατηρούσαν σταθερά έναν υγιή ΔΜΣ – διαφορές που δεν ήταν σημαντικές. Αντίθετα, τα άτομα που είχαν τρέχοντα ΔΜΣ που έδειχνε παχυσαρκία είχαν ποσοστά επιπολασμού υπέρτασης και δυσλιπιδαιμίας που ήταν το καθένα σημαντικά τριπλάσιο από αυτά με υγιή ΔΜΣ.