Όπως οι ασθενείς με μαρκοχρόνιες παρενέργειες από τον Covid, έτσι και οι επιζώντες από αυτούς τους άλλους, σχετικά νέους ανθρώπινους ιούς, συχνά αντιμετωπίζουν παρατεταμένα συμπτώματα που μπορεί να δυσκολεύουν την εργασία ή τη λειτουργία στην καθημερινή ζωή.
Για τον Έμπολα, περίπου τα τρία τέταρτα των επιζώντων εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν συμπτώματα ένα χρόνο μετά την αρχική λοίμωξη, και μερικές φορές για πολύ περισσότερο – συμπεριλαμβανομένου του πόνου στις αρθρώσεις και τους μυς, πονοκεφάλους που μοιάζουν με ημικρανία, οπτικά προβλήματα και κόπωση. Είναι μια παρόμοια ιστορία για το Chikungunya, έναν ιό που μεταδίδεται από τα κουνούπια που επηρεάζει κυρίως ανθρώπους σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας, προκαλώντας πυρετό και εξουθενωτικό πόνο στις αρθρώσεις. Περίπου το ένα τρίτο των ανθρώπων αναπτύσσουν αρθρίτιδα που μπορεί να διαρκέσει χρόνια ή άλλα συμπτώματα όπως κόπωση.
«Είναι το ίδιο είδος συζητήσεων που κάνουμε για τον Covid. Είναι άνθρωποι των οποίων η ζωή δεν ήταν ποτέ η ίδια ξανά, που περιγράφουν πόνο στις αρθρώσεις και κόπωση και γνωστικά προβλήματα και όλους αυτούς τους γνωστούς καταλόγους », δήλωσε ο Danny Altmann, καθηγητής ανοσολογίας στο Imperial College London. «Η εμπειρία του Chikungunya και του Έμπολα πρέπει να ακούγεται ως κουδούνι συναγερμού, επειδή παρόλο που μιλάμε για πολύ διαφορετικές οικογένειες ιών και για πολύ διαφορετικές μολύνσεις, φαίνεται να κάνουν αρκετά παρόμοια πράγματα. Υπάρχει μια απελπιστική ανάγκη να καταλάβουμε τι συμβαίνει», είπε.
Ο Yves Lévy στο Πανεπιστήμιο Paris-Est Créteil και οι συνεργάτες του αναλύουν το αίμα των επιζώντων από τον Έμπολα στη Γουινέα, δύο χρόνια αφότου μολύνθηκαν με τον ιό, ο οποίος προκαλεί σοβαρό και συχνά θανατηφόρο αιμορραγικό πυρετό. Ο Λέβι είπε: «Συνήθως, όταν παλεύεις μια λοίμωξη υπάρχει φλεγμονή και ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά αυτό επιστρέφει σε σταθερή κατάσταση μόλις ανακάμψεις. Αυτό που δείχνουμε με τον Έμπολα είναι ότι οι ασθενείς αναρρώνουν και ο ιός έχει εξαφανιστεί, αλλά εξακολουθούν να έχουν αυτήν την επίμονη φλεγμονή και την ανοσολογική ενεργοποίηση.”
Το αν αυτό είναι η αιτία των διαρκών συμπτωμάτων τους είναι ασαφές, αλλά άλλες μελέτες έχουν δείξει μια σχέση μεταξύ ορισμένων από τους φλεγμονώδεις δείκτες που ταυτοποίησαν και την κόπωση, δήλωσε ο Miles Carroll, επικεφαλής έρευνας της εθνικής υπηρεσίας λοίμωξης της Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας, ο οποίος μελετά επίσης τον Έμπολα. «Η απλή κατανόηση ότι υπάρχει αυτή η σχέση μεταξύ προηγούμενης λοίμωξης και χρόνιου συνδρόμου είναι μια καλή αρχή», πρόσθεσε.
Η αιτία αυτής της φλεγμονής είναι ασαφής. Μια πιθανότητα είναι ότι μικρές δεξαμενές ιών επιβιώνουν σε μέρη όπως οι όρχεις ή ο βολβός του ματιού, στον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα έχει λιγότερη πρόσβαση, αλλά το οποίο ωστόσο ενεργοποιεί ένα βασικό επίπεδο ανοσολογικής ενεργοποίησης. Ένα άλλο είναι ότι ο ιός έχει εξαφανιστεί, αλλά μερικές από τις πρωτεΐνες του παραμένουν προσκολλημένες στα κύτταρα των επιζώντων, έτσι το ανοσοποιητικό σύστημα τους επιτίθεται.
«Πρέπει να παρακολουθήσουμε αυτούς τους ασθενείς μακροπρόθεσμα, επειδή, όταν λένε ότι έχουν συμπτώματα, δεν είναι σαφώς απλώς ένα ψυχολογικό ζήτημα», δήλωσε ο Λέβι. Η ομάδα του πραγματοποιεί επί του παρόντος την ίδια ανάλυση σχετικά με το αίμα των ασθενών που έχουν αναρρώσει από το Covid-19: «Δεν είναι αδύνατο αυτοί οι ασθενείς Covid να διατηρήσουν ορισμένους φλεγμονώδεις δείκτες μακροπρόθεσμα, όπως βλέπουμε στον Έμπολα»