Καρκίνος του Προστάτη: Χειρουργοί στη Γερμανία έδειξαν ότι μια μικρή τεχνική αλλαγή στη χειρουργική επέμβαση κλειδαρότρυπας για τον καρκίνο του προστάτη μπορεί να μειώσει περισσότερο από το μισό μία από τις πιο συχνές μετεγχειρητικές επιπλοκές -όπου το λεμφικό υγρό συγκεντρώνεται στην πύελο. Η τεχνική περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός μικρού πτερυγίου στο περιτόναιο -την επένδυση της κοιλιάς- και τη σύνδεση αυτού του πτερυγίου προς τα κάτω στην πύελο. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια οδός διαφυγής του λεμφικού υγρού από τη λεκάνη προς την κοιλιά, όπου μπορεί να απορροφηθεί ευκολότερα.
Τα ευρήματα παρουσιάζονται στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ουρολογίας 2023 στο Μιλάνο. Περίπου το 10 τοις εκατό των ασθενών των οποίων ο καρκίνος του προστάτη και οι λεμφαδένες αφαιρούνται μέσω χειρουργικής επέμβασης κλειδαρότρυπας με τη βοήθεια ρομπότ απαιτούν θεραπεία για συμπτώματα που προκαλούνται από τη συγκέντρωση λεμφικού υγρού στη λεκάνη, γνωστή ως λεμφοκήλη. Η λεμφοκήλη μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σχεδόν στο ένα τρίτο των ασθενών όταν ελέγχονται συστηματικά, χωρίς να αναφέρουν συμπτώματα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν υπερλοίμωξη, πόνο στην πύελο, πίεση στην ουροδόχο κύστη και πρησμένα πόδια λόγω συμπίεσης των φλεβών. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η συμπτωματική λεμφοκήλη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές λοιμώξεις ή σε εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Η παροχέτευση μιας λεμφοκήλης μπορεί να διαρκέσει από τρεις ημέρες έως τρεις εβδομάδες, ενώ η θεραπεία ολοκληρώνεται μόνο όταν το υγρό δεν συσσωρεύεται πλέον. Για ορισμένους ασθενείς, αυτό απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο. Ο ειδικός ουρολόγος Manuel Neuberger από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μανχάιμ και το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης δήλωσε: “Όταν μόλις έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους μετά από μια επέμβαση για καρκίνο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι ασθενείς είναι να επιστρέψουν στο νοσοκομείο με αυτού του είδους την επιπλοκή, η οποία δυστυχώς είναι αρκετά συχνή.
Εάν η παροχέτευση δεν θεραπεύσει το πρόβλημα, τότε -σε σπάνιες περιπτώσεις- η τελική θεραπεία είναι η δημιουργία ενός τεχνητού ανοίγματος στο περιτόναιο, το οποίο παρέχει μια δίοδο προς τα έξω για τη λέμφο, ώστε να μην είναι πλέον κολλημένη στην πύελο. Καθώς πρόκειται για ένα τόσο απλό βήμα, γιατί να μην δημιουργηθεί ένα πτερύγιο ως πρότυπο, ώστε να αποφευχθεί η πάθηση εξαρχής; “Προηγούμενες μελέτες της τεχνικής αυτής δεν ήταν πειστικές, οπότε σχεδιάσαμε μια μεγαλύτερη πιο ισχυρή δοκιμή για να διασφαλίσουμε ότι τα ευρήματά μας ήταν στατιστικά σημαντικά”. Στη δοκιμή συμμετείχαν περισσότεροι από 550 ασθενείς και τέσσερις διαφορετικοί χειρουργοί που εργάζονταν στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μανχάιμ, οι οποίοι ενημερώθηκαν για το αν ένας ασθενής θα έπαιρνε περιτοναϊκό κρημνό μόνο όταν είχε ολοκληρωθεί η υπόλοιπη επέμβαση. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν, επίσης, μεταξύ των δύο ομάδων -με κρημνό ή χωρίς- λαμβάνοντας υπόψη άλλους παράγοντες που μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο λεμφοκήλης, όπως ο διαβήτης, ο βαθμός αφαίρεσης των λεμφαδένων, το αν έπαιρναν αντιπηκτικά και ο χειρουργός που έκανε την επέμβαση. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για έξι μήνες μετά την επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης περιόδου παρακολούθησης, μόνο 10 ασθενείς στην ομάδα του περιτοναϊκού κρημνού είχαν αναπτύξει συμπτωματική λεμφοκήλη, σε σύγκριση με 25 στην ομάδα ελέγχου. Κατά την έξοδο από το νοσοκομείο, 20 ασθενείς στην ομάδα του κρημνού είχαν λεμφοκήλη χωρίς συμπτώματα, σε σύγκριση με 46 στην ομάδα ελέγχου. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, το ποσοστό αυτό είχε αυξηθεί σε μόλις 27 στην ομάδα κρημνών, αλλά σε 74 στην ομάδα ελέγχου.
Ο καθηγητής Philip Nuhn, καθηγητής Ουρολογίας στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μανχάιμ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε: “Η χρήση του περιτοναϊκού κρημνού μείωσε τη συχνότητα εμφάνισης λεμφοκήλης από εννέα τοις εκατό σε λιγότερο από τέσσερα τοις εκατό. Το χρησιμοποιούμε πλέον ως νέο πρότυπο στο Μανχάιμ και ελπίζουμε ότι -μετά από αυτά τα αποτελέσματα- θα γίνει κοινή πρακτική και αλλού”. Ο καθηγητής Jochen Walz, από το Γραφείο Επιστημονικού Συνεδρίου της EAU και το Κέντρο Καρκίνου Institut Paoli-Calmettes στη Μασσαλία, δήλωσε: “Τα περισσότερα προβλήματα σε αυτές τις επεμβάσεις συνδέονται με την αφαίρεση των λεμφαδένων και όχι με την ίδια τη χειρουργική επέμβαση του προστάτη. Η αφαίρεση των λεμφαδένων μας επιτρέπει να δούμε αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, οπότε είναι σημαντικό να γίνεται, ιδίως καθώς η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται πλέον κυρίως σε ασθενείς υψηλότερου κινδύνου. Η δημιουργία ενός περιτοναϊκού κρημνού είναι μια απλή, μικρή, εύκολη και γρήγορη διαδικασία που διαρκεί περίπου πέντε λεπτά. Είναι απολύτως ασφαλής και η εν λόγω δοκιμή έδειξε ότι μπορεί να μειώσει σημαντικά τις επιπλοκές, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο οι χειρουργοί δεν θα πρέπει πλέον να το κάνουν ως πρότυπο. “Οι τυχαιοποιημένες δοκιμές ελέγχου για την αξιολόγηση τεχνικών αλλαγών στη χειρουργική είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να γίνουν – αλλά αυτή η μελέτη έδειξε ότι είναι και δυνατές και αποτελεσματικές. Αυτά είναι καλά νέα για τους χειρουργούς και για τους ασθενείς, οι οποίοι θα επωφεληθούν από καλύτερα αποτελέσματα ως αποτέλεσμα”.