Καρκίνος του Παχέος Εντέρου: Η κατανάλωση μιας φυτικής διατροφής πλούσιας σε υγιεινές φυτικές τροφές -όπως τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα λαχανικά και τα όσπρια- και χαμηλής περιεκτικότητας σε ανθυγιεινές φυτικές τροφές -συμπεριλαμβανομένων των εξευγενισμένων δημητριακών, των χυμών φρούτων και των πρόσθετων σακχάρων- συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό ανοικτής πρόσβασης BMC Medicine. Ο Jihye Kim, ο αντίστοιχος συγγραφέας, δήλωσε: “Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο κοινός καρκίνος παγκοσμίως και ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου κατά τη διάρκεια της ζωής είναι ένας στους 23 για τους άνδρες και ένας στους 25 για τις γυναίκες. Παρόλο που προηγούμενες έρευνες έχουν υποδείξει ότι οι φυτικές δίαιτες μπορεί να διαδραματίζουν ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου, ο αντίκτυπος της διατροφικής ποιότητας των φυτικών τροφίμων σε αυτή τη συσχέτιση δεν ήταν σαφής. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η κατανάλωση μιας υγιεινής φυτικής διατροφής σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου”.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Kyung Hee της Νότιας Κορέας διαπίστωσαν ότι μεταξύ ενός πληθυσμού 79.952 Αμερικανών ανδρών, εκείνοι που έτρωγαν τις υψηλότερες μέσες ημερήσιες ποσότητες υγιεινών φυτικών τροφών είχαν 22% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, σε σύγκριση με εκείνους που έτρωγαν τις χαμηλότερες ποσότητες υγιεινών φυτικών τροφών. Ωστόσο, οι συγγραφείς δεν εντόπισαν καμία σημαντική συσχέτιση μεταξύ της διατροφικής ποιότητας των φυτικών τροφών και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου σε έναν πληθυσμό 93.475 Αμερικανίδων. Ο Jihye Kim δήλωσε: “Υποθέτουμε ότι τα αντιοξειδωτικά που βρίσκονται σε τρόφιμα όπως τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής αλέσεως θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου καταστέλλοντας τη χρόνια φλεγμονή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο. Καθώς οι άνδρες τείνουν να έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου από ό,τι οι γυναίκες, προτείνουμε ότι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων υγιεινών τροφίμων φυτικής προέλευσης συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες, αλλά όχι στις γυναίκες”.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η συσχέτιση μεταξύ της διατροφικής ποιότητας της φυτικής διατροφής και του κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες διέφερε ανάλογα με τη φυλή και την εθνικότητα. Μεταξύ των ιαπωνοαμερικανών ανδρών, ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου ήταν 20% χαμηλότερος για όσους έτρωγαν την υψηλότερη ποσότητα υγιεινών φυτικών τροφών ανά ημέρα από ό,τι για όσους έτρωγαν τη χαμηλότερη ποσότητα. Μεταξύ των λευκών ανδρών, εκείνοι που έτρωγαν την υψηλότερη ποσότητα της μεγαλύτερης ποσότητας υγιεινών φυτικών τροφών είχαν 24% χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου από εκείνους που έτρωγαν τη χαμηλότερη ποσότητα. Οι συγγραφείς δεν εντόπισαν καμία σημαντική συσχέτιση μεταξύ της φυτικής διατροφής και του κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ των Αφροαμερικανών, των Λατινοαμερικανών ή των ιθαγενών της Χαβάης. Ο Jihye Kim δήλωσε: “Προτείνουμε ότι η συσχέτιση μεταξύ της φυτικής διατροφής και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου μπορεί να ήταν ισχυρότερη στους ιαπωνοαμερικανούς και λευκούς άνδρες λόγω των διαφορών σε άλλους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ φυλετικών και εθνοτικών ομάδων. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί αυτό”.
Για να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ της φυτικής διατροφής και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, οι συγγραφείς ανέλυσαν στοιχεία που συλλέχθηκαν από ενήλικες οι οποίοι προσλήφθηκαν από τη Χαβάη και το Λος Άντζελες των ΗΠΑ στη μελέτη Multiethnic Cohort Study μεταξύ 1993 και 1996. Κατά μέσο όρο, οι άνδρες συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 60 ετών και οι γυναίκες 59 ετών κατά την έναρξη της περιόδου μελέτης. 24.138 (30,2%) άνδρες συμμετέχοντες ήταν Ιάπωνες, 20.663 (25,8%) ήταν Αμερικανοί, 19.198 (24,0%) ήταν Λατίνοι, 10.381 (13,0%) ήταν Αφροαμερικανοί και 5.572 (7,0%) ήταν ιθαγενείς της Χαβάης. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν τη συνήθη πρόσληψη τροφίμων και ποτών κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους και οι συγγραφείς αξιολόγησαν κατά πόσον η διατροφή τους ήταν πλούσια σε φυτικές τροφές που χαρακτήριζαν ως υγιεινές -όπως τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια- ή ανθυγιεινές -για παράδειγμα εξευγενισμένα δημητριακά, χυμούς φρούτων και πρόσθετα σάκχαρα- σε σχέση με άλλους συμμετέχοντες. Στη συνέχεια, υπολόγισαν τη συχνότητα εμφάνισης νέων περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου μέχρι το 2017, χρησιμοποιώντας δεδομένα που προέκυψαν από μητρώα καρκίνου. Οι συγγραφείς έλαβαν υπόψη την ηλικία των συμμετεχόντων, το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου, τον ΔΜΣ, το ιστορικό καπνίσματος, τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, την κατανάλωση αλκοόλ, τη χρήση και τη θεραπεία με πολυβιταμίνες και την ημερήσια πρόσληψη ενέργειας. Επίσης, έλαβαν υπόψη τους τη χρήση θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης από τις γυναίκες συμμετέχουσες. Συνολικά 4.976 συμμετέχοντες (2,9%) εμφάνισαν καρκίνο του παχέος εντέρου κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης.
Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι ο παρατηρησιακός χαρακτήρας της μελέτης τους δεν επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την αιτιώδη σχέση μεταξύ της πρόσληψης φυτικών τροφών και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Επίσης, στις αναλύσεις τους δεν συνυπολόγισαν τις ευεργετικές επιδράσεις που μπορεί να είχαν τροφές όπως τα ψάρια και τα γαλακτοκομικά στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Επιπλέον, καθώς η διατροφή των συμμετεχόντων καταγράφηκε στην αρχή της μελέτης, ενδέχεται να μην είναι αντιπροσωπευτική της διατροφής τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι απαιτείται μελλοντική έρευνα για τη διερεύνηση των γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη συσχέτιση μεταξύ της πρόσληψης φυτικών τροφών και του κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ φυλετικών και εθνοτικών ομάδων.