Καρκίνος του Παχέος Εντέρου: Ορισμένοι σωματότυποι μπορεί να έχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Προηγούμενη έρευνα έχει αποδείξει μια σχέση μεταξύ του ύψους και της συσσώρευσης λίπους γύρω από τη μέση. Ενώ η έρευνα έχει ήδη δείξει ότι τα άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής που είναι ψηλά ή έχουν παχυσαρκία κινδυνεύουν περισσότερο από καρκίνο του παχέος εντέρου, νέα έρευνα έχει δείξει ότι αυτό το μοτίβο υπάρχει σε διάφορες ομάδες προγόνων. Οι ερευνητές προτείνουν ότι η ανάλυσή τους υποδηλώνει ότι το ύψος συνδέεται λιγότερο με τον κίνδυνο καρκίνου από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Τα άτομα που έχουν παχυσαρκία ή είναι ψηλά με συσσώρευση λίπους γύρω από τη μέση τους, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους. Επανειλημμένες μελέτες έχουν δείξει τη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και ύψους και αυξημένου κινδύνου καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέος εντέρου. Για παράδειγμα, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο 2022 Trusted Source έδειξε ότι τα άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής που είναι ψηλά και κεντρικά παχύσαρκα, καθώς και τα άτομα με γενική παχυσαρκία, έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του παχέος εντέρου. Τώρα, μια διεθνής ομάδα ερευνητών ανέλυσε δεδομένα υγείας που αναφέρθηκαν για 329.828 συμμετέχοντες στη Βιοτράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου με καταγωγή Καυκάσου, Αφρικής, Ασίας ή/και Κινέζικης καταγωγής και έδειξε ότι αυτό το μοτίβο υπάρχει σε όλους. Για τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Science Advances, οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση του ύψους, της παχυσαρκίας και της κατανομής του λίπους στον κίνδυνο ενός ατόμου για καρκίνο του παχέος εντέρου.
Σύγκριση 4 φαινοτύπων σώματος
Χώρισαν τους συμμετέχοντες στην κοόρτη σε τέσσερις ομάδες με βάση το σχήμα του σώματός τους, όπως ορίζεται από το ύψος και την κατανομή του λίπους. Χρησιμοποίησαν δεδομένα που είχαν συλλεχθεί για τον δείκτη μάζας σώματος (υπολογισμός που χρησιμοποιείται για να συμπεράνει το λίπος), το ύψος, το βάρος, την αναλογία μέσης προς τους γοφούς και την περίμετρο μέσης και ισχίου για να καθορίσουν σε ποια ομάδα ανήκει ένα άτομο.
Οι τέσσερις ομάδες ήταν:
- PC1 γενικά παχύσαρκος
- PC2 ψηλό, αλλά με περισσότερο κατανεμημένη λιπώδη μάζα
- PC3 ψηλός, κεντρικά παχύσαρκος
- PC4 χαμηλότερο ύψος, υψηλό βάρος και ΔΜΣ αλλά χαμηλότερες μετρήσεις ισχίου και μέσης.
Διαπίστωσαν ότι τα άτομα στην ομάδα PC1 είχαν 10 τοις εκατό υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου σε αυτήν την κοόρτη και εκείνα της ομάδας PC3 είχαν 12 τοις εκατό υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, ο οποίος αυξήθηκε σε 18 τοις εκατό υψηλότερος για τις γυναίκες. Οι άλλες δύο ομάδες είχαν μια μικρή, αλλά όχι σημαντική αύξηση στον κίνδυνο καρκίνου.
Ίδιος ΔΜΣ, διαφορετικά σχήματα σώματος
Ο Heinz Freisling, PhD, συγγραφέας της μελέτης και επιστήμονας από τον Διεθνή Οργανισμό Έρευνας για τον Καρκίνο, Λυών, Γαλλία στον κλάδο της Διατροφής και του Μεταβολισμού, δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι οι πιο χρησιμοποιούμενοι δείκτες σωματικού λίπους όπως ο δείκτης μάζας σώματος ή η κατανομή του σωματικού λίπους (π.χ. η περίμετρος της μέσης) υποτιμούν τον κίνδυνο καρκίνου λόγω του ανθυγιεινού βάρους. Παρά τη χρησιμότητά τους, αυτοί οι δείκτες ομαδοποιούν άτομα με παρόμοιο δείκτη μάζας σώματος, αλλά με διαφορετικό σχήμα σώματος, στην ίδια κατηγορία, ενώ γνωρίζουμε ότι τα άτομα με τον ίδιο δείκτη μάζας σώματος μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικό κίνδυνο καρκίνου». Τα ευρήματά τους επιβεβαίωσαν ότι η συσσώρευση λίπους γύρω από τη μέση του σώματος ή γύρω από την κοιλιά, συνδέθηκε με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Περαιτέρω ανάλυση της κοόρτης διαπίστωσε ότι ο αυξημένος κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου σε αυτούς τους σωματότυπους παρατηρήθηκε σε άτομα καυκάσιας, αφρικανικής, ασιατικής ή/και κινεζικής καταγωγής. «Υπάρχουν πιθανώς μόνο περιορισμένες δυνατότητες, οι οποίες είναι κοινές σε όλες τις προγονικές ομάδες, για το πώς τα σωματικά μέτρα όπως το βάρος και το ύψος μπορούν να συνδυαστούν για να σχηματίσουν ένα σχήμα σώματος. Υποδηλώνει επίσης ότι οι βιολογικές διεργασίες που καθορίζουν το σχήμα του σώματος διατηρούνται εξελικτικά καθώς αποτελούν μοριακές οδούς κλειδί για την επιβίωση του ατόμου», είπε ο Freisling.
Διαφορετικοί εμπλουτισμοί γονιδίων σε διαφορετικούς σωματότυπους
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια μελέτη συσχέτισης σε όλο το γονιδίωμα χρησιμοποιώντας γονιδιωματικά δεδομένα σε 460.198 συμμετέχοντες στη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι ερευνητές εντόπισαν 3.414 γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με το σχήμα του σώματος. Διαπιστώθηκε ότι αυτά εκφράζονται διαφορετικά σε διαφορετικούς ιστούς στις τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες σώματος που δημιουργήθηκαν από τους ερευνητές. Εκείνες με αυτές τις γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με σχήμα σώματος PC1 είχαν αυξημένη έκφραση στον εγκέφαλο και τους ιστούς της υπόφυσης και αυτές που σχετίζονται με το σχήμα σώματος PC3 είχαν αυξημένη γενετική έκφραση στον λιπώδη ιστό, το στήθος, τα νεύρα, τους ιστούς των αιμοφόρων αγγείων και τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα. «Τα αποτελέσματα της γενετικής μας ανάλυσης σε επίπεδο ιστού υποδεικνύουν αρκετούς μηχανισμούς, οι οποίοι πιθανώς αντανακλούν διαφορετικούς υποτύπους λίπους.
Πρόκειται για απορρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και του μεταβολισμού, δηλαδή διεργασίες που μετατρέπουν την τροφή σε ενέργεια, αλλά και αυξημένη φλεγμονή και ορμόνες που παράγονται στον λιπώδη ιστό, γνωστές ως αδιποκίνες. Μια καλά περιγραφόμενη αδιποκίνη είναι η λεπτίνη, η οποία ρυθμίζει την όρεξη αλλά είναι δυνητικά άμεσα σχετική με την ανάπτυξη καρκίνου. Για παράδειγμα, η λεπτίνη αυξάνει τον ρυθμό κυτταρικής διαίρεσης», εξήγησε ο Freisling.
Ψηλότερο ύψος, περισσότερα καρκινικά κύτταρα;
«Τα ισχυρά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μια γενική επίδραση του ύψους στον κίνδυνο καρκίνου», δήλωσε ο Leonard Nunney, καθηγητής βιολογίας και εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. Έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν ανάλυση που δείχνει ότι η αύξηση κατά 10% στον κίνδυνο καρκίνου που παρατηρείται ανά 4 επιπλέον ίντσες σε ύψος στους ανθρώπους, οφείλεται στον υψηλότερο αριθμό κυττάρων στο σώμα των ψηλότερων ανθρώπων, καθώς είναι μεγαλύτερα. Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν στη συζήτησή τους ότι ο ρόλος του ύψους στον κίνδυνο καρκίνου έχει υπερεκτιμηθεί σε προηγούμενες έρευνες που δεν έλαβαν υπόψη την αναλογία μέσης προς ύψος και επομένως την κεντρική παχυσαρκία. Ο Nunney είπε ότι ο υπολογισμός της άλιπης μάζας θα ήταν χρήσιμος για να δοκιμαστεί η υπόθεση του αριθμού των κυττάρων, η οποία πιστεύεται ότι υποστηρίζει τη σχέση μεταξύ ύψους και αυξημένου κινδύνου καρκίνου. «Στην παρούσα μελέτη, οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν ύψος (μη μετασχηματισμένο με οποιονδήποτε τρόπο) στον καθορισμό των Η/Υ τους, μια προσέγγιση που μπορεί να υποτιμά τον ρόλο του ύψους στο CRC, καθώς το τετράγωνο του ύψους (αν υποθέσουμε την αλλομετρία ΔΜΣ) είναι η σχετική μεταβλητή για τον κίνδυνο καρκίνου. ,” είπε.
Το ύψος ή το υψηλότερο λίπος είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για καρκίνο του παχέος εντέρου;
Ο Nunney εξήγησε επίσης ότι δεν γνώριζε δεδομένα σχετικά με το σχετικό μέγεθος ή την ποσότητα του παχέος εντέρου ιστού που έχουν οι άνθρωποι, σχετικά με το ύψος τους, γεγονός που καθιστά δύσκολο να κατανοηθεί εάν αυτά τα ευρήματα αυξημένου κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου οφείλονται σε υψηλότερο αριθμό κυττάρων ή λόγω αυξημένου λίπους ή και των δύο. «Είναι σίγουρα πιθανό η ποσότητα του ιστού να επηρεάζεται όχι μόνο από το ύψος αλλά και από το σχήμα του σώματος», πρόσθεσε.
«Αυτή η δημοσίευση είναι ένα χρήσιμο βήμα για την κατανόηση της σχετικής σημασίας του αριθμού κυττάρων έναντι της παχυσαρκίας (και ίσως του τύπου παχυσαρκίας) στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Το ύψος στο τετράγωνο είναι μια πολύ ατελής μέτρηση της άλιπης μάζας σώματος (που υποθέτουμε ότι είναι ανάλογη με τον αριθμό των κυττάρων) και η έρευνα που μας επιτρέπει να προσθέσουμε το σχήμα του σώματος στην εκτίμηση θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πληρέστερα αυτό το φαινόμενο του αριθμού κυττάρων», είπε ο Nunney. Στη συνέχεια, η ομάδα ερευνητών πίσω από αυτό το τελευταίο έγγραφο επιθυμεί να εντοπίσει γονίδια που βρίσκονται πίσω από τη σχέση μεταξύ των σχημάτων του σώματος και της γενετικής έκφρασης για να εξηγήσουν τους μηχανισμούς που στηρίζουν τα τελευταία ευρήματά τους. «Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε πώς αυτά τα σχήματα σώματος επηρεάζουν τη σύνθεση των πρωτεϊνών στο σώμα μας, κάτι που θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της σχέσης μεταξύ των σχημάτων του σώματος και της ανάπτυξης καρκίνου», δήλωσε ο Freisling.