Από την άλλη, δεν αρρωσταίνουν όλοι όσοι έχουν στρες. Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να είναι σε θέση να αποσυμπιέσουν τα συναισθήματά τους, χωρίς να διακινδυνεύσουν την υγεία τους.
Το 2008, μια ομάδα Ισραηλινών επιστημόνων μελέτησε ένα γκρουπ γυναικών κάτω των 45 ετών. Διαπίστωσαν ότι οι νέες γυναίκες που είχαν υποστεί δύο ή περισσότερα τραυματικά συμβάντα ζωής ανέφεραν υψηλότερο από το μέσο ποσοστό κατάθλιψης και μεγαλύτερη ευπάθεια στον καρκίνο του μαστού. Όσο νεότερη ήταν μια γυναίκα όταν εμπειράθηκε την στρεσογόνα κρίση, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο κίνδυνος νόσησης από καρκίνο.
Ομοίως, μια σκανδιναβική μελέτη διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που θεωρούσαν ότι η ζωή τους ήταν πιο αγχωτική. Η σκανδιναβική μελέτη έφερε στο φως ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη συζήτηση σχετικά με το άγχος. Η παρουσία στρεσογόνων γεγονότων και η αντίληψη του άγχους (το πόσο άγχος δηλαδή αισθάνεται ένα άτομο) είναι ξεχωριστά ζητήματα. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται πολύ αγχωμένοι με σχετικά μικρές ανησυχίες, ενώ άλλοι φαίνεται να ανταποκρίνονται σε αγχογενή περιστατικά χωρίς να αισθάνονται «αγχωμένοι».
Το ανοσοποιητικό σύστημα και ορμόνες του στρες
Πιστεύεται ότι το άγχος μπορεί να επηρεάσει το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Το χρόνιο στρες μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα, αφήνοντάς μας επιρρεπείς στις ασθένειες. Στην ισραηλινή μελέτη, διαπιστώθηκε πως οι γυναίκες που ανταποκρίθηκαν στο άγχος με αισιοδοξία και ένα μαχητικό πνεύμα φάνηκαν να έχουν μια προστατευτική συναισθηματική πανοπλία που αύξησε την άμυνά τους κατά του καρκίνου του μαστού.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το άγχος σε πολλές περιπτώσεις συνυπάρχει με “ανθυγιεινές” συμπεριφορές που αναπτύσσουν τα άτομα όταν βιώνουν στρες. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι τρώνε περισσότερο, πίνουν περισσότερο ή καπνίζουν όταν εμπειρώνται άγχος. Οι συμπεριφορές αυτές παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση ή υποτροπή των ασθενειών, και συνεπώς του καρκίνου.
Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι το άγχος μπορεί να προκαλέσει αϋπνία. Η αϋπνία μπορεί να είναι επικίνδυνη για άτομα που είχαν καρκίνο, έχοντας συσχετιστεί με χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης για γυναίκες με ορισμένους τύπους καρκίνου του μαστού.
Από βιολογική άποψη, θα ήταν λογικό ότι το άγχος θα μπορούσε να διεγείρει τον καρκίνο του μαστού να αναπτυχθεί ή να εξαπλωθεί. Όταν είμαστε αγχωμένοι απελευθερώνουμε μια ορμόνη που ονομάζεται νορεπινεφρίνη, μία από τις «ορμόνες του στρες». Η νορεπινεφρίνη με τη σειρά της μπορεί να διεγείρει τόσο το σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων από καρκίνους (αγγειογένεση) όσο και την επιτάχυνση της μετάστασης του καρκίνου. Την ίδια στιγμή, σε μια αρκετά μεγάλη μελέτη, διαπιστώθηκε πως οι γυναίκες με ορισμένους τύπους καρκίνου του μαστού που συμμετείχαν σε δραστηριότητες μείωσης του άγχους έζησαν περισσότερα χρόνια.