Στη νέα μελέτη, που παρουσιάστηκε την Κυριακή (12/6) στην ετήσια συνάντηση της Ενδοκρινικής Εταιρείας στην Ατλάντα, συμμετείχαν 488 γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού – καρκίνος που έχει εξαπλωθεί σε άλλα όργανα. Τα συνολικά ποσοστά επιβίωσης πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση του ήταν παρόμοια μεταξύ του 50% των γυναικών στη μελέτη με διαβήτη και εκείνων χωρίς διαβήτη. Αλλά μεταξύ των γυναικών που επέζησαν τουλάχιστον οκτώ χρόνια μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, τα ποσοστά επιβίωσης στα 10 χρόνια ήταν 67% για εκείνες με διαβήτη και 87% για εκείνες χωρίς διαβήτη. Τα ποσοστά επιβίωσης στα 10 χρόνια ήταν επίσης υψηλότερα για τις γυναίκες με καλό έλεγχο του σακχάρου στο αίμα (83%) σε σύγκριση με εκείνες που δεν είχαν καλό έλεγχο του σακχάρου στο αίμα (63%), σύμφωνα με τη μελέτη, Σημειώνεται ότι η έρευνα θεωρείται προκαταρκτική έως ότου δημοσιευθεί σε περιοδικό με κριτές.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού που έχουν σχετικά καλή πρόγνωση παρά τη διάγνωση καρκίνου, μια πιο προληπτική διαχείριση του σακχάρου στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ. Υ.Μ. Melody Cheung, από το Brigham and Women’s Hospital και το Harvard Medical School στη Βοστώνη. «Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά καθώς υποδεικνύουν ότι οι στόχοι της θεραπείας του διαβήτη και του σακχάρου στο αίμα πρέπει να προσαρμόζονται ειδικά σε ασθενείς ακόμη και με προχωρημένο καρκίνο με βάση την προβλεπόμενη πρόγνωσή τους», σημείωσε η ερευνήτρια σε σχετική ανακοίνωση της ετήσιας συνάντησης στην Ατλάντα. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει συγκεκριμένα την επίδραση του ελέγχου του σακχάρου στο αίμα στην έκβαση του καρκίνου σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με την Cheung.
«Παραμένει αβέβαιο εάν ο έλεγχος των σακχάρων στο αίμα σε ασθενείς με διαβήτη και καρκίνο του μαστού μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα του ίδιου του καρκίνου», πρόσθεσε η ερευνήτρια. “Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο έλεγχος του σακχάρου στο αίμα μπορεί να μην επιδιώκεται σθεναρά από τους γιατρούς, ειδικά όταν ο καρκίνος είναι προχωρημένος και ο αυστηρός διαβητικός έλεγχος μπορεί να θεωρείται υπερβολικά επαχθής για τους ασθενείς”, σημείωσε η Cheung. “Μια σχέση μεταξύ του ανεπαρκούς ελέγχου του σακχάρου στο αίμα και των χειρότερων αποτελέσματα του καρκίνου μπορεί να τροποποιήσει τον τρόπο με τον οποίο οι γιατροί αντιμετωπίζουν τον διαβήτη σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού».
