Ο καρκίνος επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους στην αναπαραγωγική ηλικία παγκοσμίως. Τα καλύτερα σχήματα χημειοθεραπείας έχουν βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης και η παροχή στους επιζώντες με μια ικανοποιητική «ποιότητα ζωής» (QOL) έχει καταστεί επιτακτική. Είναι ευρέως γνωστό ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες που επιβιώνουν από καρκίνο που αντιμετωπίζουν υπογονιμότητα λόγω της θεραπείας τους είναι πιο πιθανό να βιώσουν ψυχική δυσφορία. Επιπλέον, οι θεραπείες για τον καρκίνο μπορεί να προκαλέσουν υπογονιμότητα και στα δύο φύλα. Οι θεραπείες για τον καρκίνο, αν και σώζουν ζωές, συχνά συνοδεύονται από σημαντικές προκλήσεις για την αναπαραγωγική υγεία. Από τη χημειοθεραπεία έως την ακτινοθεραπεία, αυτές οι θεραπείες μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Η πλοήγηση σε αυτές τις προκλήσεις απαιτεί ενημερωμένη λήψη αποφάσεων και πρόσβαση σε επιλογές διατήρησης της γονιμότητας.
Το 2011
Ο συνολικός αριθμός νέων περιπτώσεων καρκίνου που καταγράφηκαν για παράδειγμα στην Ινδία ήταν 1,19 εκατομμύρια, με 0,603 εκατομμύρια από αυτές τις περιπτώσεις να είναι γυναίκες και 0,589 εκατομμύρια άνδρες. Μέχρι το 2026 (ICR), ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 0,934 εκατομμύρια για τις γυναίκες και 0,935 για τους άνδρες Δεδομένου ότι το 50% των Ινδών είναι ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών με καρκίνο, θα ήταν στην αναπαραγωγική ηλικία.Το Ινδικό Μητρώο Καρκίνου έχει προτείνει στοιχεία που κυμαίνονται από 11% έως 25%.Σύμφωνα με 18 από τα 25 μητρώα καρκίνου που βασίζονται στον πληθυσμό στην Ινδία, οι πιο συχνοί καρκίνοι μεταξύ των γυναικών είναι εκείνοι του μαστού και του τραχήλου της μήτρας, ακολουθούμενοι από εκείνους των ωοθηκών και της μήτρας. Ο καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συχνός καρκίνος στα αστικά μητρώα και ο δεύτερος πιο συχνός στα αγροτικά μητρώα της Ινδίας.
- Χημειοθεραπεία: Τα φάρμακα χημειοθεραπείας μπορούν να βλάψουν το αναπαραγωγικό σύστημα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Στους άνδρες, κοινά φάρμακα όπως η κυκλοφωσφαμίδη και η σισπλατίνη μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων, μειωμένη κινητικότητα σπέρματος και ακόμη και μόνιμη στειρότητα. Στις γυναίκες, η χημειοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στις ωοθήκες, οδηγώντας σε στειρότητα ή πρόωρη εμμηνόπαυση.
- Ακτινοθεραπεία: Η ακτινοθεραπεία, ανάλογα με τη στοχευόμενη περιοχή, μπορεί επίσης να επηρεάσει τη γονιμότητα. Για παράδειγμα, η ακτινοβολία στην περιοχή της πυέλου στις γυναίκες μπορεί να βλάψει τις ωοθήκες, οδηγώντας δυνητικά σε στειρότητα ή πρόωρη εμμηνόπαυση. Στους άνδρες, η ακτινοβολία στους όρχεις μπορεί να βλάψει την παραγωγή και την ποιότητα του σπέρματος.
- Επιλογές διατήρησης της γονιμότητας: Οι εξελίξεις στην αναπαραγωγική ιατρική προσφέρουν επιλογές για τη διατήρηση της γονιμότητας πριν από τη θεραπεία του καρκίνου. Για τις γυναίκες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι όπως η κατάψυξη ωαρίων ή η κρυοσυντήρηση εμβρύου. Οι άνδρες μπορούν να επιλέξουν τράπεζα σπέρματος, όπου τα δείγματα σπέρματος συλλέγονται και αποθηκεύονται για μελλοντική χρήση.
Ποσοστά επιτυχίας και εκτιμήσεις: Τα ποσοστά επιτυχίας για τις τεχνικές διατήρησης της γονιμότητας ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τύπο του καρκίνου και το πρωτόκολλο θεραπείας. Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, με πολλά άτομα να συλλαμβάνουν επιτυχώς μετά τη θεραπεία του καρκίνου χρησιμοποιώντας διατηρημένους γαμέτες.
Κόστος και πρόσβαση: Ενώ οι τεχνικές διατήρησης της γονιμότητας προσφέρουν ελπίδα, μπορεί να είναι δαπανηρές και να μην καλύπτονται από ασφάλιση. Επιπλέον, η πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες ποικίλλει ανάλογα με την τοποθεσία και τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Οι ασθενείς πρέπει να συζητήσουν αυτές τις επιλογές με την ομάδα υγειονομικής περίθαλψής τους νωρίς στον σχεδιασμό της θεραπείας.
Συναισθηματική υποστήριξη: Η αντιμετώπιση των ανησυχιών για τον καρκίνο και τη γονιμότητα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική υγεία. Οι ασθενείς ενθαρρύνονται να αναζητήσουν υποστήριξη από συμβούλους, ομάδες υποστήριξης ή διαδικτυακές κοινότητες για την αποτελεσματική πλοήγηση σε αυτές τις προκλήσεις.
Η πλοήγηση στις προκλήσεις της αναπαραγωγικής υγείας κατά τη θεραπεία του καρκίνου απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση που περιλαμβάνει ογκολόγους, ειδικούς γονιμότητας και επαγγελματίες ψυχικής υγείας, κατανοώντας τον αντίκτυπο της θεραπείας στη γονιμότητα, διερευνώντας επιλογές διατήρησης και αναζητώντας συναισθηματική υποστήριξη για μελλοντικούς αναπαραγωγικούς στόχους.
