Καρκίνος Επανεμφάνιση: Οι ερευνητές της McMaster ανακάλυψαν έναν γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο ανίχνευσης καρκινικών βλαστοκυττάρων πριν από την επανεμφάνιση της νόσου σε ενήλικες που είχαν υποβληθεί στο παρελθόν σε θεραπεία. Ο Mick Bhatia, καθηγητής στο τμήμα Βιοχημείας και Βιοϊατρικών Επιστημών, ηγήθηκε της νέας μελέτης, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Κύτταρο Αναφορές Ιατρικής’ Cell Reports Medicine. Πολλές περιπτώσεις καρκίνου επανεμφανίζονται στον οργανισμό μέσα σε λίγα χρόνια από την προηγούμενη θεραπεία. Ενώ οι τρέχουσες μέθοδοι μπορούν να παρακολουθούν για όγκους που έχουν επιστρέψει, η τεχνολογία δεν είχε ακόμη προχωρήσει αρκετά ώστε να συλλάβει «μη ανιχνεύσιμα» καρκινικά κύτταρα που οδηγούν σε επανεμφάνιση όγκου. Η έρευνα του Bhatia με ενήλικες που υποβλήθηκαν στο παρελθόν σε θεραπεία για οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML) είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός Ο Bhatia μίλησε για την υπόσχεση αυτής της νέας μεθόδου ανίχνευσης και τι σημαίνει αυτό για το μέλλον της θεραπείας του καρκίνου.
Ποια είναι η νέα μέθοδος που μπορεί να ανιχνεύσει καρκινικά βλαστοκύτταρα πριν επιστρέψει η οξεία μυελογενής λευχαιμία AML;
Η δική μας μέθοδος ανίχνευσης είναι η ίδια που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση σπάνιων βλαστοκυττάρων αίματος (προγονικών κυττάρων) για να βοηθήσει στον προσδιορισμό της ποιότητας των κυττάρων δότη για μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών. Αυτή η μέτρηση έχει πλέον εφαρμοστεί σε ασθενείς με οξεία μυελογενή λευχαιμία AML και είδαμε ότι αυτά τα προγονικά κύτταρα έχουν τις γενετικές μεταλλάξεις της νόσου ενός συγκεκριμένου ασθενούς, που ονομάζουμε λευχαιμικά προγονικά κύτταρα (LPCs). Η ανίχνευση αυτών των λευχαιμικών προγονικών κυττάρων LPC μπορεί να προβλέψει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιβίωσης ασθενών, καθώς και αν όχι καλύτερα από προηγούμενα μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν είτε στην κλινική είτε στα εργαστήρια για τη μέτρηση των CSCs. Η μέθοδός μας έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε μεγάλο μέγεθος δείγματος ασθενών με περισσότερους από 100 ασθενείς με οξεία μυελογενή λευχαιμία AML.
Πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η μέθοδος στο μέλλον σε άλλους τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων τύπων συμπαγών κυττάρων;
Για άλλους τύπους λευχαιμίας όπως η λεμφοειδής, πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μια παρόμοια προγονική δοκιμασία. Φανταζόμαστε ότι αυτό θα ήταν δυνατό για συμπαγείς όγκους, αλλά θα χρειαστεί μια νέα μέθοδος εξέτασης καθώς κάθε τύπος όγκου είναι διαφορετικός. Για παράδειγμα, θα χρειαστούν δείγματα ιστού μαστού για την ανίχνευση CSC του μαστού. Είμαστε ενθουσιασμένοι που οι ερευνητές συμπαγών όγκων χρησιμοποιούν αυτό το παράδειγμα των «προγονικών» που μετρώνται σε ένα πιάτο για να προβλέψουν τα αποτελέσματα των ασθενών, όπως έχουμε πλέον καθιερώσει για την οξεία μυελογενή λευχαιμία AML ενηλίκων.
Πώς μπορεί ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των καρκινικών βλαστικών κυττάρων να οδηγήσει σε νέες ή τροποποιημένες θεραπείες, ιδανικά πριν την επανεμφάνιση της νόσου;
Επί του παρόντος για την οξεία μυελογενή λευχαιμία AML, τα λευχαιμικά προγονικά κύτταρα LPC μετρώνται είτε χρησιμοποιώντας περίπλοκα και ακριβά προφίλ γονιδίων είτε δοκιμές μεταμόσχευσης όπου κύτταρα οξείας μυελογενούς λευχαιμίας AML θα εγχύονταν σε ποντίκια με ανοσοανεπάρκεια και θα μετρώνται σε μήνες, ενώ απαιτούνται πολυάριθμες δευτερεύουσες δοκιμές για αυτό το μέτρο των CSCs. Η μέθοδός μας μπορεί να υιοθετηθεί εύκολα από τα περισσότερα εργαστήρια και είναι σχετικά φθηνή, διαρκεί μόνο οκτώ ημέρες και κοστίζει μόνο μερικές εκατοντάδες δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ακόμη και να μετρήσει τα λευχαιμικά προγονικά κύτταρα LPC κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία για να προβλέψει πόσο καλά λειτουργούν τα φάρμακα και την πιθανότητα επανεμφάνισης του καρκίνου. Αυτό θα μας επιτρέψει να αλλάξουμε δυναμικά τις θεραπείες και να παρακολουθούμε τους ασθενείς προτού η νόσος βγει εκτός ελέγχου. Αυτό θα βελτιώσει τα αποτελέσματα των ασθενών με τη θεραπεία με τα καλύτερα φάρμακα με βάση τα αποτελέσματα των λευχαιμικών προγονικών κυττάρων LPC, τις σωστές στιγμές κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Αυτή είναι η ελπίδα μας και είναι κάτι που διερευνούμε αυτήν τη στιγμή με τα λευχαιμικά προγονικά κύτταρα LPC στο χέρι. Μπορούμε να δούμε πολλά εργαστήρια να συμμετέχουν σε μια μεγαλύτερη συλλογική προσπάθεια, καθώς περισσότερες ομάδες θα είναι σε θέση να μετρήσουν εύκολα αυτά τα κύτταρα και να συμμετάσχουν σε αυτήν την προσπάθεια για την καλύτερη διαχείριση των ασθενών μας.
Αν ήμουν ασθενής με καρκίνο ή το αγαπημένο του πρόσωπο, ποιο θα ήταν το βασικό πακέτο που θα θέλατε να μάθω;
Μπορούμε να μετρήσουμε αυτά τα σπάνια κύτταρα που πιστεύουμε ότι είναι υπεύθυνα για την αναγέννηση της νόσου – δηλαδή την επανεμφάνιση του καρκίνου. Αυτό θα μας επιτρέψει να διερευνήσουμε εάν η μέτρηση αυτών των κυττάρων θα μας επιτρέψει να ανιχνεύσουμε ασθένεια, να θεραπεύσουμε νωρίτερα ή/και να αλλάξουμε τη θεραπεία κατά τη διαχείριση για να σκοτώσουμε καλύτερα αυτά τα κύτταρα με την ελπίδα να βελτιώσουμε σημαντικά τα ποσοστά επιβίωσης και να μειώσουμε τις επιβλαβείς παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Μιλώντας πιο γενικά, ποια είναι η πιο συναρπαστική πτυχή της έρευνάς σας για τον καρκίνο και τα βλαστοκύτταρά του; Είναι το γεγονός ότι ένας τόσο σπάνιος και σχεδόν μη ανιχνεύσιμος πληθυσμός όπως τα CSC είναι υπεύθυνος για την έναρξη και την αναγέννηση της νόσου μετά τη χημειοθεραπεία. Τα CSC μοιράζονται χαρακτηριστικά με τα φυσιολογικά κύτταρα και έτσι κρύβονται στους ασθενείς, επομένως πρέπει να μετρήσουμε τη λειτουργία τους και δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε τόσο εύκολα όσο μπορούμε να κάνουμε ιούς ή βακτήρια. Τώρα επιτέλους αναζητάμε φθηνότερους και ταχύτερους τρόπους ανίχνευσης και κατανόησης των CSC, φέρνοντάς μας πιο κοντά στην ανάπτυξη θεραπειών για την καταστροφή αυτής της βασικής αιτίας του καρκίνου και τη μείωση της διάρκειας της θεραπείας. Πώς θα θέλατε η έρευνά σας για τον καρκίνο να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με μια πάθηση που θα επηρεάσει έως και το 50% των Καναδών στη διάρκεια της ζωής τους (και θα σκοτώσει έως και το 25%;) Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι παρόλο που η θεραπεία και η ανίχνευση βελτιώνονται ότι εξακολουθούμε να αποτυγχάνουμε ένας στους τέσσερις ασθενείς. Αυτό δεν είναι αρκετά καλό κατά την άποψή μου. Μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα, και υπάρχουν καινοτόμοι και πρακτικοί τρόποι για να το κάνουμε αυτό. Το δοκιμάζουμε με ανθρώπινο ιστό, αντί για ποντίκια, στα οποία τα αποτελέσματα είναι πιο δύσκολο να προβλεφθούν και μπορούμε να το μεταφέρουμε γρήγορα στους ασθενείς. Όλοι εξακολουθούμε να αναρρώνουμε από την COVID-19, αλλά ο καρκίνος δεν σταμάτησε ποτέ και βρίσκεται σε άνοδο. Πρέπει να επανέλθουμε στη δουλειά για αυτήν την ασθένεια που αντιπροσωπεύει τον υπ’ αριθμόν ένα δολοφόνο στον Καναδά, αλλά έχουμε περιορισμένους πόρους και χρειαζόμαστε περισσότερη υποστήριξη τώρα.