Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από σχεδόν 3.000 άτομα, 75 ετών και άνω, που παρακολουθούνταν κλινικά μετά από καρδιακή προσβολή. «Η έρευνά μας υποδεικνύει τη σημασία της οικονομικής πίεσης στην πρόβλεψη των ασθενών που θα επιβιώσουν από σοβαρές συνθήκες υγείας», δήλωσε ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης Jason Falvey από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Maryland. «Πολλοί από τους συμμετέχοντες στη μελέτη μας υπό σοβαρής οικονομικής πίεσης δεν ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ή δεν είχαν εγγραφεί σε δίκτυα ασφαλείας όπως το Medicaid», σημείωσε ο Falvey, που είναι επίκουρος καθηγητής Φυσικοθεραπείας και Επιστήμης της Αποκατάστασης. «Αυτό σημαίνει ότι δεν θα είχαμε κανέναν τρόπο να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι ασθενείς, εάν δεν τους ρωτούσαμε όταν λαμβάναμε το ιατρικό τους ιστορικό», εξήγησε.
Μέσα σε έξι μήνες μετά την αποχώρησή τους από το νοσοκομείο, σχεδόν το 17% όσων δεν μπορούσαν να καλύψουν τα μηνιαία έξοδά τους είχαν πεθάνει, σε σύγκριση με το 9% αυτών με μέτρια οικονομική πίεση και το 7% εκείνων που δεν είχαν καμία οικονομική ανησυχία. Η σοβαρή οικονομική καταπόνηση αύξησε τον κίνδυνο θανάτου κατά 61% σε σύγκριση με τη μέτρια οικονομική πίεση ή την απουσία οικονομικής πίεσης εν γένει, σύμφωνα με τους συγγραφείς της νέας μελέτης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό JAMA Internal Medicine.
Οι ερευνητές δεν εξέτασαν τους λόγους που η οικονομική πίεση αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου των επιζώντων καρδιακή προσβολής, αλλά πρότειναν ότι η έλλειψη πρόσβασης σε κρίσιμα φάρμακα και η δυσκολία δέσμευσης στις μελλοντικές συνταντήσεις με τους υγειονομικούς παρόχους θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο. Επιπλέον, βιολογικοί στρεσογόνοι παράγοντες, όπως η αυξημένη φλεγμονή, σχετίζονται επίσης με οικονομική επισφάλεια και πιθανότατα αποτελούν σημαντικό παράγοντα στον αυξημένο κίνδυνο θανάτου, πρότεινε ο Falvey.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα νοσοκομεία θα πρέπει να εξετάζουν την οικονομική κατάσταση ενός ασθενούς, όταν προγραμματίζουν ένα εξιτήρίο, ώστε να μπορούν να εντοπίζουν όσους ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κίνδυνο λόγω οικονομικών δεινών. Οι κοινωνικοί λειτουργοί και το άλλο νοσοκομειακό προσωπικό θα μπορούσαν να παραπέμψουν αυτούς τους ασθενείς σε δωρεάν ή επιδοτούμενες υπηρεσίες υγείας, προγράμματα φαρμακευτικής υποστήριξης ή κοινοτικούς οργανισμούς που μπορούν να παρέχουν ή να δανείζουν ιατρικό εξοπλισμό και συσκευές, πρόσθεσε ο Falvey.
