Η αξιολόγηση της στρογγυλότητας της καρδιάς μπορεί να είναι ένας νέος τρόπος για τη διάγνωση καρδιαγγειακών παθήσεων, προτείνει νέα έρευνα. Ενώ οι γιατροί χρησιμοποιούν τώρα μέτρα όπως το μέγεθος του θαλάμου της καρδιάς και τη συστολική λειτουργία για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της μυοκαρδιοπάθειας και άλλων συναφών καρδιακών προβλημάτων, η καρδιακή σφαιρικότητα (πόσο στρογγυλή είναι η καρδιά) μπορεί να είναι ένα άλλο καλό εργαλείο.
Διάγνωση καρδιαγγειακών παθήσεων
“Η στρογγυλότητα της καρδιάς δεν είναι απαραιτήτως το πρόβλημα αυτό καθεαυτό – είναι ένας δείκτης του προβλήματος”, δήλωσε η συν-αντίστοιχη συγγραφέας της μελέτης Δρ. Σόα Κλαρκ, προληπτικός καρδιολόγος και εκπαιδευτής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.
“Τα άτομα με πιο στρογγυλεμένες καρδιές μπορεί να έχουν υποκείμενη μυοκαρδιοπάθεια ή υποκείμενη δυσλειτουργία με τις μοριακές και κυτταρικές λειτουργίες του καρδιακού μυός. Θα μπορούσε να είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς εάν υπάρχει κάποια χρησιμότητα στην ενσωμάτωση των μετρήσεων της σφαιρικότητας στη λήψη κλινικών αποφάσεων”, πρότεινε ο Clarke.
Οι ερευνητές επέλεξαν να επικεντρωθούν στη σφαιρικότητα της καρδιάς επειδή η κλινική εμπειρία είχε δείξει ότι μπορεί να σχετίζεται με καρδιακά προβλήματα. Ενώ η προηγούμενη έρευνα είχε επικεντρωθεί κυρίως στη σφαιρικότητα μετά την έναρξη της καρδιακής νόσου, η ερευνητική ομάδα υπέθεσε ότι η σφαιρικότητα μπορεί να αυξηθεί πριν από την εμφάνιση κλινικής καρδιακής νόσου.
«Έχουμε καθιερώσει παραδοσιακούς τρόπους αξιολόγησης της καρδιάς, οι οποίοι ήταν σημαντικοί για τον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας της καρδιακής νόσου», είπε ο Clarke. «Τώρα, με τη δυνατότητα χρήσης τεχνικών βαθιάς μάθησης για να δούμε ιατρικές εικόνες σε κλίμακα, έχουμε την ευκαιρία να εντοπίσουμε νέους τρόπους αξιολόγησης της καρδιάς που ίσως δεν είχαμε σκεφτεί πολύ στο παρελθόν».
Για τη μελέτη, η ομάδα του Clarke χρησιμοποίησε δεδομένα από ένα υποσύνολο 38.000 συμμετεχόντων στη μελέτη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου που είχαν μαγνητική τομογραφία που θεωρήθηκαν φυσιολογικές τη στιγμή των σαρώσεων. Μεταγενέστερα ιατρικά αρχεία από τους εθελοντές έδειξαν ποιοι από τους συμμετέχοντες αργότερα ανέπτυξαν ασθένειες όπως η μυοκαρδιοπάθεια (όπως η μεγέθυνση της καρδιάς), η κολπική μαρμαρυγή (ακανόνιστος καρδιακός παλμός) ή η καρδιακή ανεπάρκεια, και ποιοι όχι.
Χρησιμοποιώντας τεχνικές βαθιάς μάθησης, οι ερευνητές αυτοματοποίησαν τη μέτρηση της σφαιρικότητας, διαπιστώνοντας ότι η αυξημένη σφαιρικότητα φαίνεται να συνδέεται με μελλοντικά καρδιακά προβλήματα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στις 29 Μαρτίου στο περιοδικό Med.
«Λένε ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις και δείχνουμε ότι αυτό είναι πολύ αληθινό για την ιατρική απεικόνιση», δήλωσε ο συν-ανταποκριτής συγγραφέας Δρ David Ouyang, καρδιολόγος και ερευνητής στο Smidt Heart Institute of Cedars-Sinai, στο Λος. Άντζελες.
“Υπάρχουν πολύ περισσότερες διαθέσιμες πληροφορίες από αυτές που χρησιμοποιούν επί του παρόντος οι γιατροί. Και όπως γνωρίζαμε προηγουμένως ότι μια μεγαλύτερη καρδιά δεν είναι πάντα καλύτερη, μαθαίνουμε ότι μια πιο στρογγυλή καρδιά δεν είναι επίσης καλύτερη”, είπε ο Ouyang σε μια δελτίο ειδήσεων περιοδικού. Η μελέτη περιελάμβανε επίσης μια ματιά στους γενετικούς οδηγούς για την καρδιακή σφαιρικότητα και βρήκαν αλληλεπικάλυψη με τους γενετικούς οδηγούς για την καρδιομυοπάθεια.
“Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να προσθέσουν αξία”, σημείωσε ο Ouyang. “Πρώτον, θα μπορούσαν να επιτρέψουν στους γιατρούς να αποκτήσουν μεγαλύτερη κλινική διαίσθηση σχετικά με το πώς είναι πιθανό να κάνουν οι ασθενείς με μια πολύ γρήγορη ματιά. Στην ευρύτερη εικόνα, αυτή η έρευνα υποδηλώνει ότι υπάρχουν πιθανώς πολλές χρήσιμες μετρήσεις που οι κλινικοί γιατροί ακόμα δεν καταλαβαίνουν ή δεν έχουν Ελπίζουμε να εντοπίσουμε άλλους τρόπους χρήσης της απεικόνισης που θα μας βοηθήσουν να προβλέψουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.”
Απαιτείται περισσότερη έρευνα προτού τα ευρήματα από αυτή τη μελέτη μπορούν να μεταφραστούν στην κλινική πράξη, δήλωσαν οι συγγραφείς. Η ερευνητική ομάδα μοιράζεται όλα τα δεδομένα από αυτήν τη μελέτη, ώστε άλλοι ερευνητές να μπορούν να αρχίσουν να μελετούν τη στρογγυλότητα της καρδιάς ως παράγοντα κινδύνου για καρδιακή νόσο.