ΝΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Καρδιά: Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για άνοια

Καρδιά: Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για άνοια
Καρδιά: Ερευνητές αξιολόγησαν εάν η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται ανεξάρτητα με τον κίνδυνο για άνοια χρησιμοποιώντας δεδομένα από ενήλικες σε δύο συστήματα παροχής υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ 2010 και 2017.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Η κολπική μαρμαρυγή (AF) σχετίζεται με μέτρια αυξημένο κίνδυνο για άνοια, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 8 Μαρτίου στο Journal of the American Heart Association. Ο Nisha Bansal, M.D., από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, και οι συνεργάτες του αξιολόγησαν εάν η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται ανεξάρτητα με τον κίνδυνο για άνοια χρησιμοποιώντας δεδομένα από ενήλικες που παρατηρήθηκαν σε δύο μεγάλα, ολοκληρωμένα συστήματα παροχής υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ 2010 και 2017.


Η ανάλυση περιελάμβανε 196.968 ενήλικες (μέση ηλικία, 73,6 έτη) με και χωρίς κολπική μαρμαρυγή που αντιστοιχεί:

  • στην ηλικία,
  • το φύλο,
  • την κατηγορία εκτιμώμενου ρυθμού σπειραματικής διήθησης,
  • και τη θέση μελέτης.

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 3,3 ετών, τα ποσοστά επίπτωσης της άνοιας ήταν 2,79 και 2,04 ανά 100 άτομα-έτη σε άτομα με και χωρίς περιστατικό κολπικής μαρμαρυγής, αντίστοιχα. Το περιστατικό AF συσχετίστηκε με σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο για διαγνωσμένη άνοια σε προσαρμοσμένες αναλύσεις (αναλογία κινδύνου υποκατανομής [sHR], 1,13). Η συσχέτιση παρέμεινε με πρόσθετη προσαρμογή για ενδιάμεσα συμβάντα εγκεφαλικού επεισοδίου (sHR, 1.10).

Ισχυρότερες συσχετίσεις παρατηρήθηκαν για ηλικία μικρότερη των 65 ετών (sHR, 1,65) έναντι 65 ετών και άνω (sHR, 1,07) και για άτομα χωρίς (sHR, 1,20) έναντι χρόνιας νεφρικής νόσου (sHR, 1,06). Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές ανά φύλο, φυλή ή εθνικότητα. «Χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για την κατανόηση των μηχανισμών που στηρίζουν αυτά τα ευρήματα, τα οποία μπορεί να παρακινήσουν πιο επιθετική χρήση θεραπειών AF σε πληθυσμούς σε κίνδυνο», γράφουν οι συγγραφείς.