Εξασθένιση της όρασης, της ακοής και της μνήμης είναι σημάδια που δείχνουν τη λειτουργική παρακμή που συνοδεύει τα γηρατειά. Όταν σκεφτόμαστε την τρίτη ηλικία, στα πικρά συμπαρομαρτούντα προστίθεται και η μείωση του ύψους, αυτή η συρρίκνωση του αναστήματος που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες σχετικούς με μεταβολές στα οστά, τους μύες, τις αρθρώσεις και άλλους ιστούς του σώματος.
Ενώ έως ένα βαθμό αυτή η μείωση δικαιολογείται ως φυσική συνέπεια της γήρανσης και είναι απίθανο να συσχετίζεται με οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, δεν φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο όταν αυτή η μείωση είναι αρκετά υψηλή. Η κατανόηση του τι συμβαίνει στο σώμα μας κατά το γήρας είναι σημαντική, ώστε να μπορούμε εγκαίρως να αντισταθμίσουμε τα αρνητικά συμπτώματα που φέρει.
Από την ηλικία των τριάντα ετών, η μυϊκή απώλεια που σχετίζεται με την ηλικία, γνωστή επιστημονικά ως σαρκοπενία (όταν φτάνει σε παθολογικά όρια), μπορεί να σημαίνει μείωση μυϊκής μάζας με ρυθμό 3-5% ανά δεκαετία. Η κατάσταση είναι πιο σοβαρή κυρίως για τους μύες που στηρίζουν τον κορμό, οι οποίοι συντελούν στη διατήρηση του σώματος σε όρθια στάση. Η μείωση της μάζας στη συγκεκριμένη μυϊκή ομάδα με συνακόλουθη αδυναμία να στηρίξουν τον κορμό, οδηγεί στην κύφωση που κάνει το ανάστημα να δείχνει μικρότερο.
Ένας άλλος λόγος για την απώλεια ύψους με την πάροδο του χρόνου είναι η υγεία των οστών. Τα οστά αποτελούν πολυσύνθετους ιστούς που μπορούν να προσαρμόζουν το μέγεθος και το σχήμα τους σύμφωνα με το εξωτερικό φορτίο τους. Αυτό επιτρέπει στα οστά σας να αναδιαμορφώνονται καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Σε νεαρή ηλικία, τα οστά περνούν από ένα στάδιο ανάπτυξης και διαμόρφωσης με το 90% της μέγιστης οστικής μάζας να επιτυγχάνεται κατά τα τέλη της εφηβείας και να φτάνει στην κορύφωσή της κατά τα μέσα της τρίτης δεκαετίας.
Γύρω στα 35-40, ξεκινά η αντίστροφη πορεία, με την απώλεια να υπερκεράζει την δημιουργία οστικής μάζας. Σε τελικό στάδιο, αυτή η απώλεια οδηγεί στην οστεοπόρωση, η οποία χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική πυκνότητα και εύθραυστα οστά. Αυτοί οι δύο παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο καταγμάτων. Ενώ η πάθηση χτυπά τους γοφούς και τους βραχίονες, η εμφάνισή της γίνεται πιο αισθητή στους σπονδύλους (σπονδυλική στήλη) με σημαντικές επιπτώσεις στο ανάστημα.
Σημαντικό ρόλο στη λειτουργία της σπονδυλικής στήλης διαδραματίζουν και οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, τα «μαξιλαράκια» μεταξύ των σπονδύλων που αποτελούνται κατά 80% από νερό και απορροφούν τους κραδασμούς, οι οποίοι χάνουν την ελαστικότητά τους με τη γήρανση με αρνητικές επιπτώσεις για τη στάση του σώματος.
