Οι τρεις πιο κοινές αιτίες υποτροπιάζοντος ιλίγγου έχουν σημαντικό ιατρικό κόστος που σχετίζεται με τη θεραπεία τους, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 13 Οκτωβρίου στο JAMA Otolaryngology — Head & Neck Surgery.
Μεγάλο ιατρικό κόστος η αντιμετώπιση του ιλίγγου
Ο Seth S. Jeong, από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας στο Τσάρλεστον, και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια οικονομική αξιολόγηση για να αναλύσουν και να εντοπίσουν παράγοντες που συμβάλλουν στο άμεσο ιατρικό κόστος που σχετίζεται με τη νόσο Ménière (MD), την αιθουσαία ημικρανία (VM) και τον καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης (BPPV). Συνολικά 53.210 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη: 10,9 τοις εκατό με MD, 6,6 τοις εκατό με VM, 82,5 τοις εκατό με BPPV και 34.738 μάρτυρες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς χωρίς συννοσηρότητες ή με βαθμολογία Charlson Comorbidity Index 0 κυμαίνονταν από 98,4 τοις εκατό έως 98,8 τοις εκατό στις διάφορες ομάδες. Περίπου το 5 τοις εκατό των ασθενών νοσηλεύτηκαν. Η παραμονή στο νοσοκομείο διήρκεσε 4,6 ημέρες έως 5,2 ημέρες. Παρατηρήθηκαν μεγάλες διαφορές στις μέσες προσαρμοσμένες ετήσιες πληρωμές/άμεσο κόστος στις διάφορες ομάδες μετά την προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο και τις συννοσηρότητες (9.579 $, 11.371 $ και 8.247 $ για MD, VM και BPPV, αντίστοιχα). Σε σύγκριση με τον κανονικό πληθυσμό, αυτό ισοδυναμούσε με συνολικό εκτιμώμενο κόστος 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο αριθμός των εξωτερικών μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου ή αξονικής τομογραφίας ανά ασθενή κυμαινόταν από μία έως 20, ενώ υπήρχαν μία έως έξι μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου ή αξονική τομογραφία εσωτερικού ασθενή ανά άτομο.
«Διαπιστώσαμε ότι, κατά μέσο όρο, το κόστος πληρωμής για τη θεραπεία ασθενών ήταν 2.087 έως 5.211 δολάρια υψηλότερο σε σύγκριση με τη θεραπεία ασθενών χωρίς ζάλη, μετά από έλεγχο για διάφορους δημογραφικούς παράγοντες και παράγοντες συννοσηρότητας», γράφουν οι συγγραφείς.
